وی با اشاره به تشکیل دولت وحدت ملی فلسطینی‌ها و افزایش عملیات‌های فلسطینی‌ها، گفت: «همین تشکیلات خودگردان، به شورای امنیت سازمان ملل می‌رود و قطعنامه‌ای را ارائه می‌کند که سعی در تحمیل شرایطی را به ما دارد که امنیت ما را تضعیف می‌کند. می‌خواهم به شما اطمینان دهم که ما محکم در برابر تلاش برای دیکته کردن این شرایط، می‌ایستیم.»
نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی ادامه داد: «چالش عظیم دوم هم از جانب ایران است. ایران امروز با یک پهپاد انتحاری، تمرین نظامی کرد. سناتور، فکر نمی‌کنم لازم باشد که یادآوری کنم که مهمتریم وظیفه‌ای که پیش روی ماست، جلوگیری از دستیابی این رژیم خطرناک به تسلیحات هسته‌ای است.»
وی در پایان اظهاراتش گفت: «معتقدم آنچه الان لازم است، تحریم‌ها بیشتر و قدرتمندتر است. من رهبری شما در این راستا را می‌ستایم. فکر می‌کنم این مسئله برای صلح جهانی حائز اهمیت است. می‌دانید که لحظاتی در تاریخ وجود دارد که کشوری باید محکم بایستد. اسرائیل در هر دو جبهه محکم می‌ایستد.»
در ادامه سناتور ارشد آمریکایی به اظهارنظر پرداخت و تصریح کرد که هر دو حزب این کشور به طور مداوم از تل‌آویو حمایت می‌کنند و آنچه که همواره ثابت است، تعهد واشنگتن به پیشتیبانی از اسرائیل است.
وی در این رابطه گفت: «می‌خواهم که شما و مردم اسرائیل بدانید که هر دو حزب کنگره ایالات متحده، که بالاترین جایگاه را در آمریکا دارد، پشتیبان شما هستند.»گراهام افزود: «از این به بعد، حزب جمهوری‌خواه هم مجلس نمایندگان و هم سنا را رهبری می‌کند و این یعنی اینکه اوضاع اندکی متفاوت می‌شود. اما یک چیز همواره ثابت است: در موضوعاتی که شما برشمردید، هر دو حزب از شما حمایت می‌کنند.»
وی در ادامه به حمله اخیر رژیم‌صهیونیستی به نوار غزه اشاره کرد و گفت با نتانیاهو موافق است و موضع تل‌آویو در قبال این جنگ را تائید می‌کند. گراهام همچنین نظر جامعه بین‌الملل، کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل و مذاکره‌کننده فلسطینی‌ها را رد کرد و گفت تصور می‌کند که آن‌ها اشتباه می‌کنند.
گراهام با متهم کردن مجدد ایران به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای، گفت: «می‌خواهم اشاره کنم که به نظرم راهکار دیپلماتیک برای اهداف هسته‌ای ایران، بهتر است. من از تلاش‌های دولت برای رسیدن به راهکاری مسالمت‌آمیز، حمایت می‌کنم. اما، شما بیش از هر کس دیگری، اشاره کرده‌اید که این تحریم‌ها بوده که ایران را پای میز مذاکره آورده و تنها همان‌ها هم هستند که آن‌ها را به توافقی مجبور می‌کند که همه ما بتوانیم با آن کنار بیائیم.»
وی ادامه داد: «آقای نخست‌وزیر، به اینجا آمده‌ام که بگویم کنگره از شما تبعیت می‌کند. در ژانویه سال آینده، طرح (مارک) کرک- (رابرت) منندز را به رأی می‌گذاریم. این طرح ارائه‌شده از سوی دو حزب، می‌گوید اگر ایران از میز مذاکره کنار رود، تحریم‌ها از سر گرفته می‌شود؛ از اگر ایران در قبال توافق فریبکاری کند، تحریم‌ها دوباره اعمال می‌شوند. باید کاری کنیم که ایرانی‌ها بدانند از نظر آمریکا، تحریم‌ها آماده و سرپا هستند.»
این سناتور آمریکایی ادامه داد: «بنابراین، از مشورت‌ها و مشاوره‌های شما پیروی می‌کنیم. کنگره تحریم‌ها را دنبال می‌کند. من هم همراه با سناتور (باب) کورکر، طرحی در دست داریم، که فکر می‌کنم حمایت دو حزب را داشته باشد. این طرح می‌گوید اگر ۱+۵ بر سر برنامه هسته‌ای ایران به توافقی رسید، پیش از آنکه تحریم‌ها به طور همیشگی لغو شوند، این توافق باید به کنگره آورده شود، تا مورد بررسی قرار گیرد و به تائید ما برسد.»
وی با بیان اینکه برای رسیدن به راهکاری مسالمت‌آمیز برای برنامه هسته‌ای ایران «دعا» می‌کند، مدعی شد که توافق هسته‌ای که به ایران امکان غنی‌سازی دهد، می‌تواند سرنوشتی مشابه مذاکرات با کره شمالی داشته باشد. گراهام افزود: «وقتی بحث ایران مطرح است، شما با کنگره‌ای قدرتمند مواجه هستید. خواهید دید که کنگره از واقعی بودن تحریم‌ها اطمینان کسب کرده و تحریم‌ها را بی‌درنگ، بار دیگر اعمال می‌کند. خواهید دید که کنگره می‌خواهد در توافق نهایی با ایران، حق رأی داشته باشد.»
گراهام در ادامه به مسئله قطعنامه «پایان اشغالگری اسرائیل» که قرار است در شورای امنیت سازمان ملل مطرح و مفادی را برای توافق سازش تعیین کند، اشاره و عنوان کرد که آمریکا با چنین اقدامی مخالف است و در پاسخ به چنین قطعنامه‌ای، به آن از راه‌های مختلف از جمله «قطع کمک‌ها به سازمان ملل»، پاسخ می‌دهد. وی افزود: «عقب نمی‌ایستیم تا اجازه دهیم سازمان ملل روند صلح را تصرف کند.»
اردن و فرانسه دو پیش‌نویس مختلف برای پیشبرد مذاکرات سازش و تعیین جدول زمانی خروج صهیونیست‌ها از اراضی اشغالی کرانه باختری و قدس شرقی مد نظر داشتند که قرار بود هفته گذشته در شورای امنیت سازمان ملل مطرح شود. فشارهای «جان کری» وزیر خارجه آمریکا نهایتا موجب شد تا ارائه این طرح‌ها و رأی‌گیری در مورد آن‌ها در شورای امنیت، به مدت نامعلومی به تعویق بیافتد.