چرا ادعای اخیر گروهک منافقین درباره ایران بی‌اعتبار است؟

در روزهای اخیر، ادعای جدید گروهک منافقین درباره برنامه هسته‌ای ایران که در یک روزنامه آمریکایی منتشر شد، بار دیگر سبب شد، بحث‌ها و ادعاهایی در غرب علیه ایران شکل بگیرد. در همین حال، یک نشریه آمریکایی دیگر با دلایل مشخصی به نقد اطلاعات ارائه شده از سوی این گروهک و همچنین به انتقاد از روزنامه‌ای پرداخته که مطلب مذکور را منتشر کرده است. روزنامه «وال استریت ژورنال» چند روز پیش با انتشار مطلبی به نقل از گروهک منافقین، مدعی شد که بخشی از برنامه هسته‌ای ایران به جنبه نظامی و تلاش برای ساخت تسلیحات هسته‌ای اختصاص داشته و این بخش هنوز هم بوده و تحقیقات در این زمینه در ایران جریان دارد.

اما نشریه «نیشن»، از دیگر مطبوعات شناخته شده آمریکایی در مطلبی که در سایت خود منتشر کرده، به نقد این موضوع پرداخته و می‌نویسد: صفحه «دیدگاه‌ها»ی وال استریت ژورنال از مدت‌ها پیش، میزبان دیدگاه‌های جنگ طلبانه و افراطی درباره ایران، عراق و شماری دیگر از کشورهایی بوده که به چالش‌های سیاست خارجی آمریکا از آن‌ها یاد می‌شود.

روز سه شنبه، هیأت تحریریه این روزنامه با انتشار یک مطلب اختصاصی، جزئیات گزارشی که از سوی گروه «مجاهدین خلق» (گروهک منافقین) ارائه شده را منتشر کردند؛ گروهی که تا کمتر از دو سال پیش در آمریکا و کانادا از آن با نام یک گروه تروریستی یاد می‌شد.

البته پیش از هر چیز باید اشاره کرد که وال استریت ژورنال خود ادعاهای مطرح در این گزارش، مبنی بر اینکه در حال ادامه تحقیقات نظامی هسته‌ای بوده را تأیید نکرده است؛ اما به عنوان نکته نخست، باید به یک ایراد اساسی موجود در این مطلب گزارش اشاره کرد.

در این مطلب ادعا شده است: «پس از اینکه غرب حق غنی سازی را به جمهوری اسلامی تسلیم کرده و به این کشور اجازه داد از یک توانایی پیشرفته هسته‌ای برخوردار شود، اکنون در آخرین تلاش برای جلوگیری از یک ایران هسته‌ای، باید جلو تسلیحاتی شدن برنامه هسته‌ای این کشور را بگیرد».

اما باید اشاره کرد، هیچ دولت یا تیم مذاکره کننده‌ای، «حق غنی سازی» را به ایران «تسلیم» نکرده است. ایران در حالی طی دو دهه گذشته توانسته به غنی سازی اورانیوم بپردازد که دو دولت پی در پی در آمریکا، این کشور را تحریم کرده و خواستار متوقف شدن برنامه هسته ایش شده‌اند.

اما نکته جالب‌تر اینجاست که گویا تحریریه وال استریت ژورنال، هیچ ابایی از اینکه منبع اطلاعات به اصطلاح «قابل پذیرش» خود را برای خوانندگان افشا کنند، نداشته‌اند. این امر با توجه به اینکه یکی از اعضای تحریریه این روزنامه از منتقدان مهم مجاهدین خلق به شمار می‌رود، نکته‌ای جالب توجه است.

در سال ۲۰۱۱، سهراب احمری، از اعضای تحریریه وال استریت ژورنال، مجاهدین خلق را یک گروه بلاموضوع یاد کرد و در جایی دیگر نیز نسبت به ایدئولوژی «مارکسیسم اسلامی» این گروه هشدار داد. این تأکید از سوی احمری و دیگران، در حالی صورت گرفته که طی یک دهه اخیر، گروه مذکور به شدت تلاش دارد تا ریشه‌های التقاطی خود را انکار کند.

اما جالب‌تر اینکه در چند روز اخیر، احمری با وجود انتشار گزارش مجاهدین خلق در صفحه توئیتر خود، اشاره کرد که این گزارش «مسأله دار» است و نمی‌توان در حکم مطلبی مهم، مفید و یا دارای ارزش خبری از آن یاد کرد.

گفتنی است، غیر قابل اطمینان بودن اطلاعات مجاهدین خلق، پیش از نیز چندین بار ثابت شده بود. در سال ۲۰۱۰، این گروه مدعی شد، یک مرکز مخفی هسته‌ای در نزدیکی شهر قزوین وجود دارد. در پی آن، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در مصاحبه‌ای با فاکس نیوز این ادعا را رد کرده و گفت: «مجاهدین خلق در گذشته ادعاهایی درباره تأسیسات هسته‌ای ایران مطرح کرده که برخی درست بوده و برخی خیر».

در این میان، هرچند شاید معیارهای وال استریت ژورنال برای ستون دیدگاه‌ها با دیگر بخش‌ها متفاوت باشد، صرف همین هشدار که منبع گزارش مذکور «مسأله دار» است، برای رد چنین گزارشی کافی خواهد بود؛ این یک انتظار منطقی از یکی از روزنامه‌های پرتیراژ دنیاست.

در پایان باید پرسید که چرا مجاهدین خلق توانسته خود را به رویکرد ستون دیدگاه وال استریت ژورنال نزدیک کرده و نتوانسته در بخش خبری این روزنامه، جایی برای گزارش اختصاصی خود پیدا کند؟ به نظر می‌رسد خبرنگاران بخش سیاست خارجی روزنامه مذکور ـ که بی‌تردید برخوردهای بیشتری با این گروه داشته‌اند ـ نسبت به ادعاهای آن بدبین‌تر هستند.