روزنامه انگلیسی «گاردین» سرمقاله روز دوشنبه خود را به روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید در ایران اختصاص داد و نوشت اکنون که «حسن روحانی» با شعار تدبیر و امید سوگند یاد کرده، «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا هم باید برای توقف طرح تحریم‌های جدید علیه ایران در کنگره تلاش کند.
این یادداشت با اشاره به پیام رئیس‌جمهور جدید مبنی بر مشی میانه‌روی و اعتدال، نوشته است: مراسم تحلیف، فرصتی برای رئیس‌جمهور جدید است که بتواند پیامی بفرستد، و روحانی از این فرصت استفاده کرد.
گاردین سپس از عدم حضور مقامات اروپایی در این مراسم انتقاد کرده و نوشته است که برای اولین بار ایران از مقامات همه کشورهای برای حضور در مراسم تحلیف دعوت کرد، اما «مایه تاسف است که «خاویر سولانا» تنها اروپایی‌ای بود که تصمیم گرفت این دعوت را بپذیرد».
به نوشته گاردین، «روحانی یک اصلاح‌طلب نیست، بلکه میانه‌رویی است که ارتباط خود را با همه مراکز قدرت در ایران حفظ کرده است... در حالی که او در جریان رقابت‌های انتخاباتی از ادبیات اصلاح‌طلبان استفاده کرد، اما به صراحت وفاداری خود به آیت‌الله خامنه‌ای را نیز اعلام کرده است».
این یادداشت می‌افزاید: اما موفقیت آقای روحانی تنها به مراکز قدرت در ایران بستگی ندارد. جریان فکری‌ای در حلقه‌های سیاست‌گذاری آمریکا و اروپا به راه افتاده که تصور می‌کنند روی کار آمدن آقای روحانی به عنوان یک فرد میانه‌رو، نتیجه تحریم‌ها بوده است. و حالا اگر باز هم حلقه تحریم‌ها تنگ‌تر شود، همانطور که مجلس نمایندگان آمریکا هم تلاش کرد این کار را بکند، ایران هم محدودتر شده و این تئوری به پیش می‌رود. از این بدتر نمی‌توان قضاوت کرد. جنبش ضدتحریم به شکل وسیعی در ایران شکل گرفته و اکنون هم اصلاح‌طلبان و هم محافظه‌کاران با موضعی واحد در این جنبش حضور دارند. آقای روحانی زمانی که برای برداشتن تحریم‌ها تلاش می‌کند، در حقیقت از زبان تمام مردم ایران سخن می‌گوید.
گاردین ادامه می‌دهد: برداشتن تحریم‌ها به چیزی بیش از شواهدی مبنی بر حرکت ایران در جهت پاسخگویی به سوالات در مورد برنامه هسته‌ای، نیاز دارد. لازمه این امر عزم و مایه گذاشتن از اعتبار سیاسی است. واکنش کاخ سفید که اعلام کرد اگر ایران تصمیم به تعامل داشته باشد، شریکی مصمم در واشنگتن خواهد یافت، خوب بود، اما «باراک اوباما» باید بر بد اَخمی‌ِ کنگره فائق آید. در حالی که کاخ سفید علاقه‌ای به طرح مجلس نمایندگان ندارد، اما تلاش کافی هم برای اصلاح آن به خرج نداده است.
این یادداشت در پایان با اشاره به یک بار تجربه ناموفق آقای روحانی در مصالحه با غرب در کسوت سرپرست تیم مذاکره‌کننده ایرانی، نوشته است: درسی که آقای اوباما باید بگیرد این است که برای بار دوم زیر پای آقای روحانی را خالی نکند.