امریکا فقط برای تامین مصالحش در این جنگ شرکت می کند. و در وضعیت فعلی حاکم بر ایالات متحده که تلاش دارد از جنگ ها خارج شود و دور باشد، واشنگتن به هیچ وجه به نفع تلاویو وارد جنگ نخواهد شد. می گویند که حاکمیت اسرائیل حتی در خواب هم نمی دید که بزرگ ترین دشمنش یعنی جهان سنی، در تناقضی آشکار این روزها بیش از هر زمانی به دولت اسرائیل نزدیک باشد. اما جهان اهل تسنن از دنیای شیعی ترسیده و به لرزه افتاده است، دنیایی که ایران آن را رهبری می کند و عربستان و اردن و کشورهای عرب خلیج فارس (شاید به استثنای قطر) حتی مصر ایران را به عنوان دشمنی همه جانبه علیه خود می بینند، دقیقا مثل اسرائیل. این کشورها اگر روزی به ایران حمله شود، بسیار خوشحال خواهند شد اما هیچ گاه خود جرات انجام این حمله را ندارند.
اما امریکایی ها واقعا ترسی از ایران و سوریه، آن طور که پیداست، ندارند. آنها واقعا از فرو بردن انگشت خود در کندوی هسته ای ایرانی و کندوی شیمیایی سوریه گریزانند و به هیچ وجه قصد چنین کاری را ندارند. باراک اوباما، رئیس جمهوری امریکا به زبان عبری فصیح به اسرائیلی ها گفته است که "شما تنها نیستید"، اما امریکایی ها خود به تنهایی همه تلاش خود را به کار گرفته اند که هیچ خطری متوجه تهران نشود و هیچ کسی وارد راه حمله نظامی یا تهدید تاسیسات هسته ای ایران نشود.
امریکایی ها به خود می گویند: از جنگ سرد نجات پیدا کردیم و تهدید هسته ای اتحاد جماهیر شوروی را که ده ها شاید هم صدها تاسیسات هسته ای داشت، مهار کردیم و اکنون لزومی ندارد از ایران هسته ای بترسیم. از استالین و خروشف (حتی در بحران سخت انتقال موشک به کوبا) عبور کردیم و حالا نیز می توانیم از بحران هسته ای ایران بدون خونریزی عبور کنیم و راه حلی برای آن بیابیم. این دقیقا چیزی است که اسرائیلی ها به آن باور ندارند.
اسرائیل همانند امریکا گسترده نیست و قدرتی همانند آن که هیچ قدرتی در جهان همانند آن از آن برخوردار نیست، ندارد. اسرائیل می تواند تصور کند که اگر دشمنانش هسته ای شوند چه مخاطراتی (حداقل سیاسی و موازنه ای) متوجه آن خواهد شد. به ویژه که تا سال ها تنها اسرائیل بود که قدرت هسته ای منطقه محسوب می شد. اسرائیل این را هم خوب می داند که چگونه ایرانی ها می خواهند دنیا را سرگردان کنند تا در نهایت قدرت هسته ای شان را به رسمیت بشناسند (که با این پایداری ایرانی ها قطعا به رسمیت هم خواهند شناخت).
به هیچ وجه بر کسی پوشیده نیست که امریکایی ها تلاش می کنند که زمان سپری شود تا با گذشت زمان برنامه ای برای حل پرونده هسته ای ایران یافت شود. فقط فرقی که برنامه امریکایی ها با اسرائیلی ها دارد این است که اجازه می دهند ایران همه خطوط قرمزی که بنیامین نتانیاهو در نشست مجمع عمومی سازمان ملل تعیین کرد را عبور کند.
درباره سوریه نیز باید بگوییم که امریکایی ها تلاش می کنند سر هر کسی که بگوید حکومت سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است را زیر آب کنند تا اعتراف نکنند که حکومت سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است. امریکایی ها خوب می دانند که اعتراف به استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه یعنی ورود به جنگی تمام عیار که حداقل آن این است که سوریه دگرگون خواهد شد و هیچ مشخص نیست که به چه سرنوشتی دچار شود. امریکا دائما به اسرائیل وعده می دهد که همه گزینه ها روی میز است اما هر بار هم روی میز را کاملا پاک می کند.
برای همین آن چه از آینده، حداقل در آینده نزدیک قابل برداشت است این است که اسرائیل و ارتش این رژیم در مواجهه با ایران و سوریه تقریبا تنها هستند. و امریکایی ها که نگرانی های اسرائیل را خوب می فهمند برای این که راهی برای پایان دادن به شکایت های آن بیابند فقط سلاح های کلان به آن می دهند که تنها در لحظات "طوفانی" کاربرد دارند. لحظاتی که به نظر نمی رسد قرار باشد به این زودی ها فرا برسند.