بیانیه 6 ماده ای ایران در رد گزارش گزارشگر ویژه حقوق بشر

بسم الله الرحمن الرحیم

دلایل رد گزارش گزارشگر ویژه و لزوم ارائه رأی منفی به پیش نویس قطعنامه تجدید ماموریت گزارشگر ویژه برای جمهوری اسلامی ایران

1- یکی از دلایل عمده تاسیس شورای حقوق بشر مقابله با اعمال استانداردهای دو گانه و برخوردهای گزینشی با موضوع حقوق بشر براساس انگیزه های سیاسی بوده و مکانیزم یوپی آر دقیقا برای رفع این اشکالات ایجاد شده است. لذا باید اجازه بدهیم که یوپی آر چند دور تجربه شود نه اینکه با چنین اقداماتی به عقب برگردیم. این پیش نویس قطعنامه یک عقبگرد کامل نسبت به اهداف تاسیس شورای حقوق بشر است.

2- فردی که به عنوان گزارشگر ویژه توسط آمریکا و دول اروپایی پیشنهاد و با حمایت آنها تعیین شده است از همان آغاز مسئولیت به شکل وسیعی در شبکه های تلویزیونی به تبلیغات علیه جمهوری اسلامی ایران پرداخته و کاملا از موضع بی طرفی خارج شده، در حالیکه یکی از ضروریات این مسئولیت بی طرفی کامل است.

3- گزارشگر تعیین شده فاقد متدولوژی قابل اعتنا و موجه است. وی برخلاف شرح وظایف ماموریت داران شورای حقوق بشر(قطعنامه5.2) مجموعه وسیعی از اتهاماتی که امروزه در فضای مجازی راجع به هر موضوعی بوفور یافت می شود کنار هم گذاشته و گزارش خود را حجیم می نماید. درحالیکه گزارشگر می بایست روش کاری خود را به صورت روشن و آشکار برای ارزیابی اولیه هر اتهامی معرفی کند، لذا انباشته کردن تعداد زیادی ادعای بی اساس ارزش بررسی و پاسخ گویی ندارد.

4- گزارشگر به نحو کاملا سیستماتیک از گروه های تروریستی دفاع و آنها را با برچسب مدافعان حقوق بشر در گزارش خود معرفی نموده است. از جمله گروه منافقین که تا چند ماه اخیر در لیست ترویست های خطرناک بوده اند ولی اینک متاسفانه هم امریکا و هم اتحادیه اروپا آنها را از لیست خارج کرده اند. در حالی که این گروه مسئول خون بیش از بیست هزار نفر از مردم بیگناه کشورمان است، که اسناد دقیق و کامل این جنایات در اختیار گزارشگر گذاشته شده اما وی با کمال تاسف به آنها توجهی ننموده است. در واقع امریکا و اتحادیه اروپا براساس تعهدات بین المللی خود در مبارزه با تروریسم، می بایست این افراد را دستگیر کرده تا در دادگاه های مشروع محاکمه شوند، نه اینکه پایتخت های غربی خانه امن این تروریست های خطرناک شود. نمونه دیگر، گروه تروریستی پژاک است که مورد حمایت آلمان، آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد. این گروه تروریستی صدها نفر را در ایران به خاک و خون کشیده و مسئول انفجارات و اقدامات خونبار فراوانی علیه شهروندان عادی بوده می باشد. گزارشگر در گزارش خود نه تنها این گروه های تروریستی را محکوم نمی کند بلکه در گزارش اخیر خود با نام بردن از تعدای از اعضای این گروه مدعی شده است که آنان صرفا به خاطر تلاش برای ارتباط با وی به زندان افتاده اند. در حالیکه آنها افرادی هستنند که محکوم به اقدامات تروریستی، نگهداری اسلحه، سرقت مسلحانه، قتل و ... بوده اند و پرونده آنها در محاکم ذی صلاحیت بررسی شده است. همچنین نمونه دیگر، گروه تروریستی ریگی در سیستان و بلوچستان است که مورد حمایت آمریکا و برخی کشورهای غربی است. انها مسئول انفجار در اماکن عمومی بوده اند که برخی از رهبران انها دستگیر و در فرایند دقیق قضایی محاکمه شده تاسف بار اینکه اعضای این گروه از طرف گزارشگر بعنوان مدافعان اقلیت های قومی معرفی شده اند!!

5- گزارشگر توجه کافی به نظام قانونی و فرهنگ اسلامی میهن ما ندارد وآنچه در غرب می بیند تحت عنوان استانداردهای جهانی مبنا قرار می دهد. ما معتقدیم درمورد مسائل مربوط به خانواده، فرزندان، ازدواج یا انحرافات اخلاقی که تاثیر مستقیم بر کانون خانواده دارند مانند همجنسگرایی، زنا و انحرافات اخلاقی باید قوانین و فرهنگ کشور ما، مبنا باشد و گزارشگر حق ندارد نوع خاصی از رفتار را استاندارد جهانی فرض کند. گزارشگری که احترامی برای قوانین و امنیت و مبانی فرهنگی و فکری یک ملت قائل نیست، چگونه صلاحیت بررسی وضعیت حقوق بشری در آن کشور را دارد؟

6- گزارشگر، پیشرفت های عظیم جمهوری اسلامی ایران و بخصوص ماهیت دموکراتیک آن را که شاخص می باشد، کاملا نادیده گرفته است. ارزیابی و اظهار نظر های وی درباره فرایند انتخابات کشور بسیار سطحی است و به نظر ایشان اگر دو یا سه نفر از کسانی که متهم به عدم رعایت قانون و ایجاد آشوب هستند، در انتخابات حضور نداشته باشند، انتخابات ناسالم است. درحالیکه گزارشگر باید قوانین انتخابات را دقیقا بررسی کند و ببیند طیف های سیاسی قانونی چه اندازه ازادی دارند؟ آیا از همه طیف ها در انتخابات حضور دارند؟ ظاهرا گزارشگر به جای ارزیابی انتخابات در کشور ما به اتخاذ موضع سیاسی، انتخاباتی علاقمند بوده و به نظر می رسد که نه به دنبال تامین حقوق افراد، بلکه به دنبال زیر سوال بردن انتخابات آتی از طریق پیش داوری است. گزارشگر کلیه دستاوردهای علمی، فنی و دموکراتیک ایران را نادیده گرفته آنها را قابل بررسی نداسته است. اوسطح بالای تحصیلا ت زنان در جمهوری اسلامی ایران و نقش و حضور آنها در تمامی عرصه ها را نادیده گرفته است. با توجه به این موارد و موارد دیگر که اشاره به آنها طولانی و وقت گیر می شود، معتقد هستیم که تجدید مسئولیت گزارشگر ویژه نه تنها هیچ کمکی به توسعه و تعمیق حقوق بشر نخواهد کرد بلکه درست در جهت عکس، باعث ایجاد سوء ظن عدم کارآمدی تضعیف اعتبار سازمان ملل و شورای حقوق بشر خواهد بود. بنابراین ارتقاء حقوق بشر فقط از طریق رهیافت های مبتنی بر همکاری و تعامل و گفتگوی سازنده قابل تحقق می باشد.