در این کتاب آمده است: چند روز پیش از تفویض قدرت به باراک اوباما در سال ۲۰۰۹، "جورج بوش” رئیس‌جمهوری وقت آمریکا، از اوباما خواست بی‌سروصدا با او در کاخ سفید دیدار کند. در این دیدار، جورج بوش بر چند نکته حیاتی تاکید بسیار کرد: ادامه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان، مبارزه علیه القاعده و حمله سایبری به تاسیسات ایران.
نویسنده این کتاب در این باره گفته است: نکته قابل توجه آن است که آمریکا استفاده از حملات سایبری را مانند دیگر اقدامات دفاعی در ارتش این کشور می‌داند و قوانین یکسانی را مدنظر قرار می‌دهد اما مطمئنا دیگر کشور‌ها مانند چین و روسیه نمی‌توانند نگاه یکسانی به این مسئله داشته باشند. چرا که مطمئن نیستم هکرهای جوان در باقی کشور‌ها بر این باور باشند که اقدامات آنان در راستای منافع کشورشان صورت می‌گیرد. پس اکنون این پرسش مطرح می‌شود که وقتی کشوری از حملات سایبری استفاده می‌کند، آیا این اجازه را باقی کشور‌ها می‌دهد که از همین تجهیزات بهره ببرند.
وی افزود: مثلا آمریکا به دولت ایران این حق را می‌دهد که به سیستم‌های این کشور از طریق ویروس‌های کامپیوتری حمله کند. فکر می‌کنم اوباما نیز در زمان اتخاذ این تصمیم این سئوال را از خودش پرسیده است و پاسخ آن نیز بدون شک پاسخ مثبتی نبوده است.