به گزارش پایداری ملی به نقل از از پایگاه اطلاع رسانی"سید علی" تحریم اقتصادی (Economic Boycott) همواره به عنوان یکی از شیوه‌های نظام سلطه بین‌الملل برای وادارسازی کشورها به انجام رفتار سیاسی مورد نظر و گسترش دامنه نفوذ خود در کشورهای هدف به شمار می‌آید.
استراتژی «تحت فشار» قرار دادن ایران با ابزار تحریم نیز روش غرب برای مقابله با ایران در طول تاریخ بوده است و در حال حاضر نیز با شدت بیشتر ادامه دارد.
اولین تجربه غرب برای اعمال این استراتژی در قبال ایران، به دوران حکومت مصدق در جریان ملی شدن صنعت نفت بر می‌گردد که هدفش از ابزار تحریم و فشار اقتصادی، مهار جریان ملی شدن صنعت نفت ایران بوده است؛ دولت مصدق با توسعه بازارهای خارجی و همچنین فروش نفت به قیمتی کمتر از بازارهای جهانی، توانست با موفقیت از مهلکه ایجاد شده توسط غرب، عبور نماید.
تجربه دوم استراتژی فوق، در سال 1357 و در پی پیروزی انقلاب اسلامی رخ داد که در آن، غرب و به ویژه آمریکا، با فراخواندن کارشناسان خارجی و عدم تأمین قطعات زیر ساخت صنعت نفت و نیز تخلیه تمام اطلاعات کشف منابع جدید نفتی، باعث شد که صادرات روزانه 4 میلیون بشکه نفت قبل از انقلاب به یک باره به زیر یک میلیون بشکه نفت برسد.
در پی این اتفاق، قیمت نفت از 12 دلار به مرز 34 دلار افزایش یافت و با ابتکار عمل جمهوری اسلامی در فروش نفت 30 دلاری، بازارهای جدیدی را به روی خود گشود و در آن شرایط بسیار سخت از این بحران جان سالم به در برد.
استراتژی تحریم، با پیروزی انقلاب اسلامی هر روز تشدید شد و در سال‌های اخیر علاوه بر تحریم اقتصادی و سیستم بانکی ایران، در قطعنامه‌های شماره 1737 و 1747 شخصیت‌ها نیز تحریم شدند؛ در سال‌های اخیر نیز تعدادی از کشورهای جهان به رهبری آمریکا، به بهانه‌های واهی و با سوژه برنامه هسته‌ای ایران، نفت ایران را تحریم کردند تا به زعم خود، با محروم کردن ایران از درآمدهای نفتی، آن را وادار کنند که با جامعه جهانی برای بر طرف کردن ابهامات درباره برنامه احتمالی هسته‌ای نظامی‌اش همکاری نماید؛ در حالی که ایران خود داوطلبانه به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای پیوست و با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری گسترده‌ای داشت.
تحریم‌های نفتی مواردی همچون تحریم خرید، تحریم بیمه‌ای کشتی‌های نفتکش، تحریم بانکی و غیره را شامل می‌شد تا بتوانند ایران اسلامی را در سلطه و تحت نفوذ خود نگه دارند؛ در ادامه این سناریوی تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران، باراک اوباما رئیس جمهور امریکا، در 31 دسامبر 2011 قانون مصوب کنگره درباره تحریم بانک مرکزی ایران را امضا کرد؛ در پی این مصوبه، کشورهای مختلفی مخالفت خود را با اجرای این قانون اعلام کردند. نخستین کشور، ژاپن بود که وزیر امور خارجه این کشور با بیان احتمال افزایش قیمت نفت خام ایران به 200 دلار در هر بشکه به جای 100 دلار، اعلام کرد که: «توقف واردات نفت خام از ایران، تمام اقتصاد جهانی را با خطر آسیب پذیری مواجه خواهد نمود».
در ادامه کشورهای هند، ایتالیا، ترکیه و کره جنوبی خواستار مستثنی شدن از تحریم‌های یک جانبه امریکا علیه ایران شدند و دو کشور روسیه و چین نیز اعلام کردند که اساساً برای این تحریم‌ها اعتباری قائل نیستند؛ این اقدام دسته جمعی کشورها، بحرانی بر سر راه راهبرد تحریمی امریکا علیه ایران به وجود آورد.
در ادامه، رفت و آمدهای آسیایی هیلاری کلینتون به آسیا هم نتوانست به اجرایی شدن نمایش تحریم خرید نفت ایران کمک کند. به نقل از رجانیوز، آمریکا در روزهای اولیه سال 1391، 10 کشور اروپایی شامل انگلیس، بلژیک، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، یونان، ایتالیا، هلند، لهستان و اسپانیا و همچنین ژاپن را از تحریم نفتی ایران معاف نمود همچنین، در 22 خرداد 1391، وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که هفت کشور هند، مالزی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، سریلانکا، ترکیه و تایوان نیز از تحریم‌های آمریکا علیه ایران معاف شده‌اند.
با معافیت این 18 کشور، سؤال این بود که این تحریم‌ها، در قبال کدام یک از اقتصادهای مطرح و مشتری ایران اعمال می‌شود؟ مجلس سنای آمریکا در ادامه خصومت ورزی های خود علیه ایران و در مغایرت با اظهارات مقامات این کشور مبنی بر تمایل برای گفت‌وگو، دور جدیدی از تحریم‌ها را علیه ایران به تصویب رساند.
به نقل از شبکه نیوز، دیوید کوهن معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا در امور مبارزه با تروریسم و اطلاعات مالی، روز پنجشنبه 16 آذر اعلام کرد که دولت واشنگتن قرار است در ماه فوریه سال 2013 میلادی، طرح جدیدی را با هدف تحمیل محدودیت‌های قابل توجه بر درآمدهای نفتی ایران که پیش‌تر نیز هدف تحریم قرار گرفته‌اند، اجرایی کند؛ یک روز بعد، وزیر خارجه آمریکا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که کشورهای چین، هند، مالزی، کره جنوبی، سنگاپور، آفریقای جنوبی، سریلانکا، ترکیه و تایوان را به مدت 180 روز دیگر از تحریم نفتی ایران معاف هستند.
تمدید معافیت خریداران عمده نفت ایران همزمان با تصویب سری جدید تحریم‌ها در سنا، این حقیقت استراتژیک را آشکار می‌کند که امریکا در کنار اقدامات نمایشی و تبلیغاتی علیه ایران، امروز دیگر آنقدر قدرتمند نیست که حتی نزدیکترین متحدان خود در اروپا و آسیا را مجاب کند که هزینه تصمیمات سیاسی و قدرت طلبانه او را بپردازند که به نوعی، این واقعیت یکی از بزرگترین شکست‌های استراتژیک امریکا در تقابل با ایران است.
در واقع، بسیاری از کشورهای منطقه به مبادله با ایران نیازمند هستند و آمریکا تحت فشار این کشورها مجبور می‌شود آنها را مستثنی کند و این نشان از این دارد که اقتصاد تجاری و انرژیک جمهوری اسلامی ایران، یک اقتصاد برتر منطقه‌ای است که همانگونه که در گذشته نیز ثابت شده است، تحریم‌ها نه تنها باعث عقبگرد آن نمی‌شود، بلکه باعث افزایش ظرفیت‌هایش نیز خواهد شد.
گفتنی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز از سال 1391 در اجتماع عظیم زائران و مجاوران حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) ضمن تبیین موفقیت‌های گوناگون ملت ایران در سال نود در مقابل رجزخوانی‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی دشمن، حراست غیرتمندانه از منابع نفتی ایران را علت خصومت زورگویان جهانی با نظام اسلامی خواندند و فرمودند: «قدرت‌های استکباری به خاطر تامین منابع راهبردی‌شان می‌خواهند کشورهای دارای منابع نفت در دست آنها همچون موم باشند؛ اما جمهوری اسلامی در مقابل خواسته‌های نامشروع آنها همچون شیر ایستاده است و از حقوق ملت ایران دفاع می‌کند.»