بی شک اگر ایستادگی جانانه مردم مظلوم آمرلی که همگی شیعه هستند،در برابر تروریست های تکفیری و بعثی صدامی نبود، نیروهای مردمی و ارتش عراق نمی توانستند اقدام قابل توجهی برای نجات این شهر انجام دهند و تروریست های مزدور جنایت هولناک دیگری را مرتکب می شدند.
آمرلی شهر کوچک در شمال طوزخورماتو و در 240 کیلومتری شمال بغداد واقع است، جمعیت آن را ترکمان های شیعه تشکیل می دهند، جمعیت آن، 15 تا 20 هزار نفر برآورد شده است، آمرلی از نظر اداری تابع شهرستان طوزخورماتو است که در حال حاضر تحت سیطره نیروهای منطقه کردستان عراق معروف به پیشمرگه قرار دارد.
تروریست های تکفیری با حمایت بعثی های صدامی توانسته بودند سه روستای مجاور آمرلی به نام های قره ناز، بروجلی و جرادغلی را در حالی اشغال کنند که مردم این روستاها به سبب نرسیدن کمک های تسلیحاتی و مهمات پس از مقاومت شدید نتوانستند از ورود تروریست های متجاوز جلوگیری کنند، اما داستان آمرلی با دیگر مناطق تفاوت مهمی دارد و آن ایستادگی و مقاومت بی نظیر شیعیان ساکن آن در برابر داعشی هاست. آمرلی بیش از هشتاد روز توانست در مقابل گروه تروریستی تکفیری شرور داعش مقاومت کند.
آمرلی از تمام جهات در محاصره تروریست های داعش قرار گرفت، چرا که تمام روستاها و مناطق اطراف آن به اشغال تکفیری ها درآمده بود و به همین سبب حلقه محاصره آمرلی هر روز تنگ تر از قبل می شد و هر لحظه بیم آن می رفت که تکفیری ها با توجه به حمایت های گسترده مالی و تسلیحاتی حامیانشان از آنها، این شهر را هم همانند دیگر مناطق به اشغال خود درآورند و جنایت هولناک دیگری مرتکب شوند.
تروریست های داعش،اتاق عملیات خود را در منطقه سلیمان بیگ در اطراف آمرلی ایجاد کرده بودند، هر چند از عراق خبر رسید که بخش های زیادی از سلیمان بیگ هم از اشغال داعش آزاد شده است.
آمرلی تا روز یکشنبه 31 آگوست(نهم شهریور) که حصر آن شکسته شد، در مقابل تروریست های متجاوز ایستادگی کرد، تکفیری ها تمام راه های ورود کمک های غذایی، فراورده های نفتی و دیگر موارد مورد نیاز آمرلی و حتی برق و‌آب آن را قطع کرده بودند و ساکنان این شهر تنها به اتکای کمک های غذایی که از راه هوایی توسط ارتش عراق برای آنها ارسال می شد، توانستند زنده بمانند.
منابع حقوق بشری پیش از شکستن شدن حلقه محاصره آمرلی درباره بروز کشتار
وحشیانه در صورت ورود تروریست های داعش به آن هشدار داده بودند.
برخی منابع به شهر آمرلی لقب استالینگراد عراق داده بودند،زیرا
توانست بیش از 80 روز در برابر تروریست های تکفیری و بعثی صدامی مقاومت
کند، مردم این شهر معتقد بودند که قرار است قربانی توطئه جدیدی
شوند که حامیان تروریست های تکفیری و بعثی صدامی قصد دارند توسط مزدورانشان
اجرا کنند به همین سبب با تمام وجود و با تکیه بر اراده و ایمان خود
مقاومت کردند و پا پس نکشیدند.
شهر آمرلی با بدترین شرایط انسانی روبرو بود و از کمبود شدید مواد غذایی، دارویی و آب بهداشتی برای نوشیدن رنج می برد، با این حال مردم مقاوم و شجاع آن در دو جبهه جنگیدند، یکی با گرسنگی و تشنگی و شرایط دشوار ناشی از محاصره و دیگری مقابله با حملات بی امان تروریست های داعش، اما حتی یک گام هم عقب نشینی نکردند.
نام این شهر از بیشترین اسامی بود که طی بیش از دو ماه اخیر بر زبان ها
جاری بود، بیشترین شهری بود که مردم آن از جهانیان و مدعیان دفاع از حقوق
بشر درخواست کمک می کردند، مرگ در کمین همه آنها بود، سایه ترس و گرسنگی،
بیماری و کشتار هم آنها را رها نمی کرد، با این حال با دستان خالی و شکم
های گرسنه و لب های تشنه مقاومت کردند.
عباس شیاع از شهروندان ترکمان عراق گفته بود آمرلی بیش از دو ماه است که
در محاصره درندگان وحشی قرار دارد، بارها از جهانیان درخواست کمک فوری شد،
اما وجدان هیچ یک از مدعیان بیدار نشد.
بنا به گفته بهجت حسن از ساکنان آمرلی که به بغداد رفته است، تروریست ها روزانه با دست کم 250 گلوله خمپاره، این شهر را گلوله باران می کردند، شهری که مردم و برخی داوطلبان شریف از آن حمایت می کردند، 20 هزار نفر از ساکنان این شهر بدون برق، آب شرب و دستگاه های ارتباطاتی بیش از 80 روز مقاومت کردند، تنها مرکز بهداشت این شهر هم از امکانات لازم بی بهره بود.
تروریست های داعش عزم خود را جزم کرده بودند تا با اشغال آمرلی، ساکنان آن را قتل عام و ذبح کنند.
نکته تاسف بار سکوت شرم آور مجامع و نهادهای بین المللی و مدعیان دفاع از حقوق بشر در قبال اوضاع وخیم انسانی آمرلی در طول بیش از هشتاد روز محاصره بود، نیازی محمد اوغلو از نمایندگان پارلمان عراق با انتقاد از سکوت منطقه ای و بین المللی در خصوص حملات تروریست ها به آمرلی هشدار داده بود که فاجعه بزرگی، حدود 20 هزار نفر از ساکنان آمرلی را تهدید می کند که با کمبود شدید آب، مواد غذایی و دارو روبرو بودند.
البته حملات تروریست ها به شیعیان عراق از جمله منطقه آمرلی از سال 2003 تا کنون ادامه داشته است.
داستان هشتاد روز دلهره آور
از 12 ژوئن گذشته که تروریست های داعش بر ناحیه سلیمان بیگ در همسایگی آمرلی سیطره یافتند، محاصره شدید آمرلی هم آغاز شد، تکفیری ها بارها برای در هم شکستن مقاومت مردم آمرلی تلاش کردند، اما تلاش آنها به صخره محکم مقاومت و اراده آهنین ساکنان این شهر شیعه نشین روبرو شد تا این شهر به نماد ایستادگی و مقاومت در برابر داعش تبدیل شود، این شهر با طولانی ترین و وحشیانه ترین محاصره ای روبرو شد که عراق پس از سال 2003، آن را شناخته است.
در گرمای سوزان تابستان، قطع آب و برق و کمبود شدید مواد غذایی و دارویی، مردم در کنار نیروهای دولتی و عشایر بیش از هشتاد روز محاصره و گلوله باران و درگیری های سخت، سرافرازانه تکفیری ها و بعثی های صدامی را وادار به پذیرش شکست کردند.
ابوزهراء از ساکنان آمرلی می گوید ما در سایه محاصره ای که بیش از دو ماه طول کشیده، زندگی کردیم و با تروریست هایی که می خواستند به مردم شیعه شهر حمله کرده و آنها را قتل عام کنند، جنگیدیم.
ابوزهراء در حالی که در طول هشتاد روز جنگ با تروریست های تکفیری از ناحیه پا مجروح شد، تاکید کرد وحشی گری داعش هیچ تاثیری بر اراده و روحیه مردم آمرلی نگذاشت و آنها را وادار به تسلیم نکرد.
مردم آمرلی طی این هشتاد روز بارها حملات تروریست های تکفیری را با حمایت نیروهای پلیس و نیروهای داوطلب مردمی که در لبیک به ندای مرجعیت عالی دینی به جنگ با تکفیری ها آمدند، دفع و تلفات سنگینی هم به دشمنان وارد کردند.
عبدالله شکور زین العابدین عضو شورای شهر آمرلی به خبرگزاری فرانسه گفته بود تروریست ها با تعداد بسیار زیادی به شهر ما حمله می کردند، اما شجاعت رزمندگان ما، آنها را زمینگیر کرده بود.
البته دولت نوری المالکی هم با توجه به محاصره شدید آمرلی، کمک های غذایی، دارویی و تسلیحاتی را به صورت هوایی برای مردم مقاوم این شهر ارسال می کرد و نیروهای داوطلب مردمی هم در پاسخ به ندای مرجعیت، در کنار نیروهای ارتش و پلیس، عملیات شکستن حصر آمرلی و سرکوب تروریست ها را با قدرت آغاز کردند که در روز یکشنبه نهم شهریور(31 آگوست) با متواری شدن تروریست ها متواری شدند.
علی البیاتی رئیس جمعیت حقوق ترکمان ها از دوران سخت هشتاد روزه محاصره سخن گفته بود و اینکه زنان و کودکان و بیماران و سالخوردگان به کمک های انسانی فوری نیاز دارند.
سرکردگان داعش در طول دوران محاصره تلاش کرده بودند از طریق مذاکره با بزرگان و شیوخ ترکمان آمرلی بدون درگیری بر این شهر مسلط شوند و وعده دروغین عدم آزار رساندن یا کشتار مردم را در صورت تحویل افراد تحت پیگرد خود داده بودند، اما بزرگان شهر با توجه به شناختی که از وحشی گری و بی رحمی تکفیری ها پیدا کرده بودند،هرگز در دامی که آنها برایشان پهن کرده بودند،نیفتادند و مقاومت و ایستادگی را به تسلیم و سازش ترجیح دادند و البته ثمره آن را پس از هشتاد روز مقاومت با رسیدن کمک های مردمی و دولتی چشیدند.
محاصره تحمیلی داعش نتوانست مردم شهر را وادار به تسلیم کند. وهاب صالح 40 ساله که در یک شرکت نفتی کار می کند، درباره سختی های دوران محاصره آمرلی گفته بود ما از آب های غیر بهداشتی چاه ها می نوشیدیم که سبب بیمار شدن بسیاری از مردم شده و امکان درمان در تنها درمانگاه شهر هم به سبب نبود دارو و تجهیزات پزشکی وجود ندارد.
البته بر خلاف جوسازی ها و تبلیغات فتنه گران علیه دولت مرکزی عراق، کمک های فوری از طریق هوایی به طور مستمر برای مردم آمرلی ارسال می شد و این کمک ها نقش بسزایی در مقاومت و تقویت روحیه مردم برای مبارزه با تروریست ها داشت و دولت نوری المالکی، سلاح و مهمات و نیروهای ارتش و داوطلب و غذا را از طریق بالگرد به آمرلی می فرستاد.
اکثریت مردان آمرلی برای دفاع از شهر، سلاح به دست گرفته بودند، با وجودی که تنها 400 نفر از آنها آموزش دیده بودند، با این حال آنها با حمایت نیروهای داوطلب شیعه، مقابل حملات خمپاره ای و تک تیراندازهای داعش ایستادگی کردند.
شهر آمرلی در هفتم جولای 2007 میلادی هم در معرض وحشیانه ترین حمله تروریستی قرار گرفته بود به طوری که یک تروریست انتحاری، کامیون بمب گذاری شده را در مرکز شهر منفجر کرد که بر اثر آن،127 نفر از زنان و کودکان و سالخوردگان به شهادت رسیده و بیش از 400 نفر دیگر زخمی و ده ها باب منزل و ساختمان تجاری تخریب شد.در سوم مارس همان سال هم مردم آمرلی در نبردی سخت، با گروه های مسلح مبارزه کردند.
ریاکاری و فریبکاری مدعیان دفاع از حقوق بشر
اما در ماجرای هشتاد روزه محاصره آمرلی، بار دیگر پرده از نفاق و ریاکاری مدعیان دفاع از حقوق بشر و در راس آنها آمریکا برداشته شد که هیچ اقدامی برای اثبات ادعای خود در کمک به مردمی که در معرض خطر تروریسم قرار دارند از جمله آمرلی انجام ندادند، در حالی که به خاطر منافع خود، جنگنده های خود را به مناطق شمالی عراق فرستادند تا مواضع داعش را به صورت محدود و نه تا حد سرکوب کامل، بمباران کنند، نکته ای که به صراحت در سخنان باراک اوباما رئیس جمهوری و دیگر مقامات آمریکایی آشکار شد که هدف آمریکا از حملات هوایی به مواضع داعش نه نجات مردم عراق از شر تروریست ها، بلکه حفظ دفاتر نمایندگی و منافع آمریکا و شرکت های نفتی غربی بوده است.
البته مردم آمرلی همچون مردم دیگر مناطق عراق که در معرض حملات و تهدیدهای مستمر تروریست های داعش قرار دارند، هیچ چشمداشت و امیدی به کمک های آمریکا و غربی های مدعی حمایت از حقوق بشر نداشته و ندارند، زیرا شواهد دست داشتن آمریکا در شکل گیری داعش با هدف حفظ منافع خود و رژیم صهیونیستی و تفرقه افکنی در جهان اسلام، تجزیه کشورهای منطقه و ایجاد موج اسلام هراسی در جهان به سبب اقدامات وحشیانه و ضد بشری این گروهک را اثبات کرده است.
پیام مقاومت مردم آمرلی به جهانیان
بیش از هشتاد روز بود که زن و مرد و پیر و جوان و کودک ساکن آمرلی از شهر خود در برابر تروریست های وحشی دفاع کردند و با مقاومت جانانه خود در برابر مزدوران اجرای توطئه آمریکایی، صهیونیستی وهابی تسلیم نشدند. آمرلی بهترین دلیل برای اثبات این حقیقت است که مقاومت بهترین گزینه برای دفاع از سرزمین در برابر دشمن متجاوز و جلوگیری از اشغال آن است، کاری که مردم غزه نیز انجام دادند و با مقاومت شجاعانه خود، شکست را بر ارتش مجهز صهیونیستی پس از 51 روز حملات هوایی، زمینی و دریایی بی رحمانه این رژیم تحمیل کردند. شکست تروریست های تکفیری به لطف مقاومت مردم شجاع آمرلی نوید بخش پیروزی های بعدی ملت و دولت و نیروهای مسلح عراق بر تروریست های وارداتی و پاکسازی نهایی این کشور از وجود تروریسم خواهد بود.