در سال ۱۹۷۶ ابولا حدود 300 نفر را مبتلا کرد و با شیوع آن از هر ۱۰ نفر مبتلا به بیماری ۹نفر مردند. بار دیگر در سال ۱۹۹۵ ابولا شایع شد و این بار ۸۰ درصد مبتلایان کشته شدند.
ابولا نام نوعی ویروس است. تب خونریزی دهنده ابولا، یک بیماری شدید و کشنده است که نخستین بار در سال 1976 شناخته شد. نام ویروس این بیماری از یکی از رودخانه‌های کشور زئیر، که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده. این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد.
پژوهشگران بر این باورند که ویروس ابولا از طریق حیوانات به انسان سرایت می‌کند و معمولا در بدن جانوری زندگی می‌کند که در قاره آفریقا سکونت دارد.
اکثر افرادی که ابتلای آنان به ابولا تا کنون تأیید شده اهل کشورهای آفریقایی بوده‌اند.تب خونریزی دهنده ابولا معمولا به صورت شیوع ناگهانی بروز می‌کند و شیوع آن هم از یک بیمارستان یا درمانگاه آغاز می‌شود.
در سال ۱۹۷۶ ابولا در آفریقا حدود 300 نفر را مبتلا کرد و با شیوع آن از هر ۱۰ نفر مبتلا به بیماری ۹نفر مردند.
بار دیگر در سال ۱۹۹۵ ابولا شایع شد و این بار ۸۰ درصد مبتلایان کشته شدند.
اخیرا سازمان جهانی بهداشت شیوع تب خونریزی دهنده ابولا را در یکی از استان‌های کشور کنگو تأیید کرده است.
در این شیوع نسبتا وسیع، تاکنون ابتلای 17 نفر به ویروس ابولا تأیید شده است که 6 نفر آن‌ها در استان جنوبی کاسای کشته شده‌اند. البته سخنگوی سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده آزمایشگاه مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها در آمریکا مشغول انجام آزمایش‌های بیشتر روی نمونه‌های به دست آمده از بیماران مشکوک به تب خونریزی دهنده ابولا است.
به‌دلیل خاصیت سرایت بالای این بیماری پرسنل بهداشتی ناگزیر از رعایت شدید و دقیق اصول بهداشتی برای پیگیری از انتشار بیماری و ابتلای خود هستند.
آن‌ها برای پوشش کامل بدن از لباس، دستکش و پوتین‌هایی استفاده می‌کنند که پس از استفاده باید نابود شود.
با وجودی که تعدادی از روستاهای استان کاسای در قرنطینه به سر می‌برند، اما سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده فعلا نیازی به اعمال محدودیت در روابط تجاری و سفر به کنگو وجود ندارد.
کارشناسان محلی دائما در حال فرستادن پیام‌هایی از طریق رادیو و تلویزیون هستند که به مردم آموزش می‌دهد چگونه از آلوده شدن به این ویروس پیشگیری کنند.
این خطر به ویژه در مراسم تدفین قربانیان ابولا و با تماس نزدیک افراد با جسد قربانیان وجود دارد.
خطر کشندگی ویروس ابولا که تا کنون درمانی برای آن پیدا نشده، بین 50 تا 90درصد است.
ابولا در واقع نام نوعی ویروس است. تب خونریزی دهنده ابولا، یک بیماری شدید و کشنده است که نخستین بار در سال 1976میلادی شناخته شد.
نام ویروس این بیماری از یکی از رودخانه‌های کشور زئیر، که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده. این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد.
پژوهشگران بر این باورند که ویروس ابولا از طریق حیوانات به انسان سرایت می‌کند و معمولا در بدن جانوری زندگی می‌کند که در قاره آفریقا سکونت دارد.
اکثر افرادی که ابتلای آنان به ابولا تا کنون تأیید شده اهل کشورهای آفریقایی بوده‌اند.
تب خونریزی دهنده ابولا معمولا به صورت شیوع ناگهانی بروز می‌کند و شیوع آن هم از یک بیمارستان یا درمانگاه آغاز می‌شود.
تب خونریزی دهنده ابولا از بیماری‌های مشترک بین انسان و دام به شمار می‌رود.
این بیماری فقط انسان، میمون و شامپانزه را مبتلا می‌کند.
محل زندگی ویروس ابولا احتمالا در بدن گروهی از همین حیوانات است.
انسان‌ها ناقل ویروس نیستند و به‌طور تصادفی به ویروس آلوده می‌شوند.
اینکه چگونه ویروس ابولا از بدن حیوانات به بدن انسان وارد می‌شود به‌طور کامل مشخص نیست.
پس از آنکه فردی به این ویروس آلوده شد، انسان‌های دیگر را آلوده می‌کند.
یکی از راه‌های انتقال عفونت بین انسان‌ها، تماس مستقیم با خون و ترشحات بدن فرد آلوده است که معمولا در بین اطرافیان بیمار که سعی در نگهداری و پرستاری او دارند، رخ می‌دهد.
یکی دیگر از راه‌های شایع گسترش این ویروس انتقال آن در بین بیماران و کارکنان یک بیمارستان یا درمانگاه است.
علایم این بیماری در همه بیماران یکسان نیست.
پژوهشگران هنوز نمی‌دانند چرا تعدادی از افراد پس از ابتلا به این بیماری بهبود می‌یابند و برخی دیگر کشته می‌شوند.
به هر حال می‌توان گفت پاسخ ایمنی بیمارانی که در اثر ویروس ابولا کشته می‌شوند، چندان قوی نیست.
در چند روز اولی که انسان به ویروس آلوده می‌شود، تب بالا، سردرد، درد عضلات، دل درد، اسهال و خستگی بروز می‌کند.
بعضی از بیماران در این مرحله دچار گلودرد، سکسکه، قرمزی و خارش چشم، بثورات پوستی، اسهال خونی و استفراغ خونی می‌شوند.
با گذشت یک هفته از آلودگی، درد قفسه سینه، شوک و مرگ اتفاق می‌افتد. بعضی از بیماران در این مرحله کور شده و خونریزی می‌کنند.
تشخیص زودرس تب خونریزی دهنده ابولا دشوار است چرا که علایم اولیه آن مثل خارش و قرمزی چشم و بثورات پوستی، در بیماری‌های دیگری که شایع‌تر هستند نیز دیده می‌شود.
ما اگر پزشک به این بیماری مشکوک شود، باید فورا از بیمار آزمایش خون به عمل آورد. اگر بیمار اسهال خونی نیز داشته باشد، مدفوع او هم مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
برای درمان این بیماری هیچ درمان مشخصی وجود ندارد. در حال حاضر اکثر درمان‌هایی که به بیماران داده می‌شود، درمان‌های تقویتی هستند.
این درمان‌ها شامل کمک به حفظ فشار خون بیمار، حفظ مایعات بدن و نیز کمک به تنفس بیمار هستند.
چند سال پیش در شیوع ابولا در کیکویت، پزشکان راه جدیدی را برای درمان بیماران امتحان کردند.
آن‌ها به 8 نفر از بیماران، خون افرادی را که به ابولا مبتلا شده و از آن جان سالم به‌در برده بودند، تزریق کردند. نتیجه رضایت بخش بود. 7 نفر از بیماران زنده ماندند. هر چند این نتیجه امیدوار کننده است اما چون پژوهش مذکور فقط روی 8 نفر انجام شد، نمی‌توان آن را برای درمان همه بیماران تعمیم داد!
پیشگیری از بیماری تب خونریزی دهنده ابولا در آفریقا با دشواری‌های چندانی روبه‌روست.
ه‌دلیل آنکه هویت و محل زندگی حیواناتی که مخزن ابولا هستند ناشناخته است، تنها چند راه ابتدایی برای پیشگیری از بیماری پیشنهاد شده. اصل مهم در پیشگیری از آلوده شدن پرهیز از تماس مستقیم با بیمار است.
اگر مواردی از بیماری مشاهده شود، اولین کسانی که باید بسیار مراقب خطر باشند، کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی هستند.
این افراد باید از پوشش کامل، ماسک، دستکش و عینک استفاده کنند. هدف از این کار ممانعت از آلوده شدن با خون و ترشحات بدن فرد مبتلاست. همچنین اگر بیمار بمیرد، باید از تماس با بدن مرده نیز خودداری کرد.
همشهری