جنایات آشکار آمریکا؛ از خلیج فارس تا اقیانوس هند

هواپیمای مسافربری ایرباس ایران به شماره 655 که با 290 سرنشین 12 تیر ماه سال 1367 از بندرعباس عازم دبی بود توسط ناو جنگی وینسنس آمریکا هدف قرار گرفت و سرنگون شد.

براثر این جنایت آمریکایی ها که پس از آن ˈویل راجرزˈ فرمانده ناو وینسنس مدال شجاعت گرفت 253 مسافر ایرانی، 13 اماراتی، 10 هندی، 6 پاکستان، 6 یوگسلاو، یک فرانسوی و یک مسافر ایتالیایی این هواپیما کشته شدند.

هواپیمای ام.اچ 370 خطوط هوایی مالزی نیز 17 اسفند ماه سال گذشته بر اثر حادثه ای که تاکنون مشخص نشده است با 239 سرنشین در مسیر کوالالامپور به پکن ناپدید شد.

گمانه زنی های مختلفی تاکنون در خصوص چگونگی ناپدیدشدن این پرواز مطرح شده اما با توجه به سابقه آمریکا در هدف قرار دادن هواپیماهای غیرنظامی و مسافربری این احتمال مطرح است که این هواپیما نیز توسط آمریکا سرنگون شده باشد.

نظامیان آمریکایی به جز سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایرانی در دو نوبت دیگر نیز هواپیماهای مسافربری را هدف قرار داده اند.

براساس مستندات راداری و مشاهدات حدود 200 نفر از مردم، پرواز ˈتی.دبلیو.آ 800 ˈ در سال 1996 و در سواحل نیویورک نیز توسط موشک های آمریکایی مورد اصابت قرار گرفت و سرنگون شد.

برای مشخص نشدن جریان و سردرگم کردن مردم از این حادثه که 230 کشته برجای گذاشت در آن دوره یک هزار پلیس آمریکا محل سقوط را محاصره کرده و از تماس خبرنگاران ممانعت کردند.

مقامات آمریکایی به جای اعتراف به خطای خود و جبران خسارات تحقیق طولانی را همانند پرواز ام.اچ 370 مالزی در پیش گرفتند که سرانجامی نداشت.

پرواز مسافربری به شماره 93 که 11 سپتامبر سال 2001 در پنسیلوانیا آمریکا نیز سقوط کرد بر اساس مشاهدات عینی بر اثر شلیک یک موشک جنگنده سرنگون شد.

بر اثر سرنگون شدن این بوئینگ 757-200 صدها آمریکایی کشته شدند.

شواهدی که مقامات آمریکایی برای سرپوش گذاشتن بر این ماجرا دنبال کردند مشکوک و پر از تناقض بود و تاکنون نیز به درستی در مورد سقوط این هواپیما توضیح داده نشده است، اما مردم یقین دارند موشک این هواپیما را ساقط کرده است.

حال پس از این جنایت آمریکا، مساله پرواز ام.اچ 370 خطوط هوایی مالزی پیش آمده است و برخی رسانه ها معتقدند این هواپیما نیز براثر شلیک موشک یک ناو آمریکایی سرنگون شده و سازمان جاسوسی آمریکا ˈسیاˈ از سرنوشت آن اطلاع داشته و دستور سکوت صادر کرده است.

ˈکریس ریچاردزˈ نویسنده و گزارشگر نشریه انگلیسی ˈمیرورˈ منطقی ترین احتمال را در این می بیند که هواپیمای مسافربری مالزیایی نیز همانند هواپیمای مسافربری ایران در اثر شلیک موشک آمریکایی سقوط کرده و این کشور به خوبی آن را پنهان نگه داشته است.

ˈجان چاکمنˈ مدیر اجرایی و کارشناس امنیتی شرکت های نفتی کانادا نیز اعلام کرده است موشک های جدید آمریکا این هواپیما را مچاله کرده و بخشی از بدنه هواپیما نیز ممکن است در اعماق غیرقابل دسترسی اقیانوس ناپدیدشده باشد.

ناوشکن موشک انداز ˈپینکنیˈ آمریکا مجهز به سامانه شناسایی و ردیابی قدرتمند و موشک های هدایت شونده به اهداف پروازی، پیش از حادثه هواپیمای مالزی برای تمرین نظامی وارد آب های خلیج تایلند و دریای چین جنوبی در نزدیکی محل پرواز هواپیما شده بود.

مدیر دایره سوانح شرکت بوئینگ اعلام کرده است حادثه هواپیمای مالزی ناگهانی و سریع بوده و منفجر شده و از آنجایی که قطعات بزرگی از آن باقی نمانده انفجار با مواد پرقدرتی صورت گرفته که تمام حجم هواپیما را متلاشی کرده و قطعات، سوخته یا ذوب شده اند.

شبکه های اجتماعی نیز برای نخستین بار در اواخر فروردین ماه احتمال سرنگونی این پرواز توسط تسلیحات لیزری آمریکا را مطرح کردند.

براساس این طرح برخی تبهکاران که نام آمریکا نیز در میان آن ها دیده می شود سیستم لیزری را آزمایش کرده اند که منجر به سقوط پرواز ام.اچ 370 شده است.

البته موارد دیگری نیز وجود دارد که علامت سوال بزرگی مقابل ناپدیدشدن این پرواز قرار می دهد. سکوت مالزی در قبال انتقادهای واردشده به این کشور، دخالت کمتر شرکت بوئینگ در عملیات جستجو و تنها قرار گرفتن کنار تیم آمریکا به عنوان مشاور، عدم ردگیری هواپیما توسط رادارهای گسترده منطقه و بویژه آمریکا و ورود دیر هنگام بلوفین 21 برای ردیابی سیگنال های جعبه سیاه هواپیما همزمان با سکوت این جعبه اسرار، دلایلی است که مردم در شبکه های اجتماعی به آن پرداختند و در انتظار پاسخ هستند.

اکنون حدود چهار ماه از مفقودشدن این هواپیما می گذرد و رسانه های غربی هر روز مساله ای را در ارتباط با این هواپیما مطرح می کنند و تلاش به گونه ای است تا مردم ماجرای این هواپیما را نیز به فراموشی بسپارند.

ˈهیو دان لیویˈ یک مدیر ارشد خطوط هوایی مالزی با تاکید بر این که پرواز ام.اچ 370 در جنوب اقیانوس هند از بین رفته است، تاکید دارد مشخص شدن سرنوشت این هواپیما ممکن است چند دهه زمان لازم داشته باشد.

این گفته یعنی فراموشی ماجرایی که احتمال می رود پشت آن بار دیگر سازمان های آمریکایی باشند.