وی با بیان این سؤال که هامون را از دست دادیم چگونه شاهنامه را در دست میگیریم؟ اضافه کرد: این داستان غمانگیز برای دریاچههای ارومیه، زایندهرود و بختگان نیز در حال وقوع است؛ همچنین تالاب انزلی به معنای واقعی خود وجود ندارد و جنگلهای هیرکانی شمال کشور که از عصر یخبندان باقی مانده بودند چیزی از آنها باقی نمانده است.
دکتر کیخا ادامه داد: این حادثه برای جنگلهای زاگرس نیز اتفاق افتاده و یک میلیون و 100 هزار هکتار از این عرصهها نابود شده و سرعت این تخریبها نیز روز به روز در حال افزایش است.
معاون محیط زیست اظهار کرد: به ازای این از دست دادنها چه به دست آوردهایم؟ توسعه بیضابطه کشاورزی در دریاچه ارومیه خسارات زیادی را به این دریاچه تحمیل کرده است. در گذشته عملکرد مثبتی نداشتهایم و ادامه این روند ما را به جایی نمیرساند.
به گفته وی، 290 سفره آب زیرزمینی کشور شرایطی بدتر از دریاچه ارومیه را دارند و در حدود 150 میلیارد مترمکعب از آنها آب استحصال میشود اما چون قابل مشاهده نبوده برای ما ملموس نیست.
کیخا خاطرنشان کرد: ذخایری که باید برای شرایط بحرانی نگهداری و حفاظت میشدند به راحتی از دست ما خارج میشوند.
معاون محیط زیست با بیان اینکه سازمان محیط زیست به تنهایی نمیتواند جوابگو باشد و تمام مردم در قبال طبیعت مسئولند، تاکید کرد: باید حفظ محیط زیست جزء ترجیحات باشد؛ در این زمینه نیز فرهنگسازی صورت گیرد و از وجود سمنها استفاده لازم را برد.