رئیس اتاق بازرگانی انگلیس- ایران درباره تحریم های اقتصادی چه می گوید؟

به گزارش پایداری ملی، طبیعی است که ما مخالف تحریم هستیم و به آنچه میان سیاستمداران دو کشور می‌گذرد، بی‌توجهی نشان می‌دهیم اما در هر صورت مسائل سیاسی روی حجم مبادلات، سطح روابط و آینده همکاری‌های بخش خصوصی دو کشور تاثیر‌گذار است. چند سال پیش که هیاتی از اتاق بازرگانی ایران به انگلیس آمد، ما پیش‌بینی نمی‌کردیم که روابط سیاسی دو کشور به این اندازه دچار مشکلات جدی شود. این مشکلات می‌تواند زود‌گذر باشد و ما امیدواریم بزرگان بخش خصوصی ایران هم پیش‌قدم شوند و اجازه ندهند سطح روابط تا این اندازه کاهش پیدا کند. بازرگانان هر دو کشور در سال‌های گذشته روابط خوبی داشتند و سطح مبادلات می‌توانست به شدت افزایش پیدا کند اما سیاستمداران اجازه ندادند این اتفاق بیفتد. من در اتاق بازرگانی ایران و انگلیس عضویت دارم و همه شاهد هستند که نگاهم به مسائل خاورمیانه یکسویه نیست و خیلی وقت‌ها مخالف رویه‌ای هستم که دستگاه دیپلماسی بریتانیا دنبال می‌کند. بازرگانان بریتانیا به طور قطع مخالف ماجراجویی دیپلمات‌ها هستند و تفاوتی هم ندارد که سیاستمداران از کدام کشور هستند. ایران و انگلیس. فرقی ندارد مهم این است که شاهد تندروی از هر دو سو هستیم. این یک طرف ماجراست اما نگاه به تاریخ روابط دو کشور نشان می‌دهد ایرانی‌ها به دلیل مسائل تاریخی نمی‌توانند به انگلیسی‌ها اعتماد کنند من معتقدم این جریان ریشه در تاریخ دارد و به عنوان یک انگلیسی متاسفم که چنین اتفاقاتی در ایران رخ داده اما واقعیت این است که باید این مسائل را فراموش کرد و لازم است در روابط دو کشور بازنگری صورت گیرد. مردم ایران تا حدودی حق دارند اما این دیدگاه نباید تا همیشه روی روابط دو کشور سنگینی کند. ایرانی‌ها در تشریح دلایل عقب‌ماندگی خود به نقش انگلیس اشاره می‌کنند. ضرب‌المثل معروفی در صحبت‌های روزانه ایرانیان شنیده می‌شود که می‌گوید «کار، کار انگلیسی‌هاست». دوستان ایرانی‌ام گاهی به شوخی انگلیسی‌ها را روباه صدا می‌زنند. من بارها این نکته را شنیده‌ام و نمی‌دانم چگونه می‌توان این ذهنیت را پاک کرد.
* تحریم زیان دو‌طرفه است. شرکت‌های ایرانی و انگلیسی هر دو به یک اندازه از تحریم زیان می‌بینند. این گونه نیست که یک طرف کمتر یا بیشتر زیان ببیند. همین که شرکت‌های بزرگ انگلیسی در پروژه‌های نفتی ایران مشارکت نمی‌کنند برای انگلیس زیان است. همین رابطه در مورد ایران هم مصداق دارد. ما در اتاق بازرگانی به این موضوع اعتراض داریم و بحث‌های زیادی هم در این زمینه داشته‌ایم. اصولاً بخش خصوصی در همه کشورهای طرف با ایران به فشارهای موجود اعتراض دارند. من حتم دارم که بخش خصوصی آمریکا هم نسبت به این موضوع اعتراض دارد. همین‌طور آلمان و دیگر کشورهای طرف ایران. شاید بهتر باشد سیاستمداران هر دو کشور راه حل بهتری برای حل موضوعات سیاسی پیدا کنند. به نظر من، در بحث تحریم، چالش اصلی اعتمادسازی بین ایران و شورای امنیت است و تا زمانی که اعتماد متقابل بین ایران و شورای امنیت برقرار نشود، این چالش به صورت مسالمت‌آمیز حل نخواهد شد و در این صورت تحریم هسته‌ای ایران تداوم می‌یابد و متاسفانه تحریم‌های اقتصادی نیز دنبال می‌شود. دامنه این تحریم‌ها در حال حاضر از تحریم‌های بانکی ایران توسط آمریکا تا ممانعت از حضور شرکت‌های ایتالیایی، انگلیسی و آلمانی برای سرمایه‌گذاری در ایران گسترش یافته است. به نظر من، سیاست آمریکا در مقابله با ایران یک اشتباه بزرگ است و نمی‌تواند سیاستی هوشمندانه تلقی شود اما در مورد رویکرد بریتانیا در قبال این مساله بنا بر صحبت‌های مقامات اقتصادی انگلستان، ما نمی‌توانیم به ایالات متحده بگوییم چه تصمیمی در مورد ایران بگیرد. اما در هر صورت از اینکه هنوز با ایران روابط دیپلماتیک داریم خوشحال و راضی هستیم. البته انتقاد من به سیاست‌های بریتانیا مربوط به بعد اقتصادی روابط است که منجر به کاهش سطح مبادلات بازرگانان ایرانی و انگلیس شده است و سطح این روابط تجاری با تغییر نگاه دولت بریتانیا تا سطح مطلوبی قابل افزایش است. اما به نظر من مذاکره بهترین راهکار حل مناقشات هسته‌ای است و تحولات جهانی در آینده امید به بهبود این مذاکرات را بیشتر می‌کند.
* افزایش دامنه تحریم‌ها، به بانک‌های بزرگ انگلستان نیز رسیده است که سطح روابط تجاری را به شدت کاهش داده است. ما در اتاق بازرگانی انگلیس نسبت به این مسائل اعتراض داریم. اما بانک‌های انگلیسی نیز در آمریکا شعب زیادی دارند، به طوری که حساب‌های بانکی و نقل و انتقالات آنها دقیقاً بازرسی می‌شود و آنها باید به ایالات متحده پاسخگو باشند. به هر حال، شرکت‌های بزرگ بریتانیا با آمریکا رابطه دارند و ایالات‌متحده در مورد تجارت با ایران بسیار سختگیر است مسلماً ما موافق این رفتارها نیستیم اما این سیاست در حال حاضر با فشار آمریکا در حال جریان است.
* تحریم‌ها به‌خصوص در مورد کشوری مثل ایران نه‌تنها جواب نمی‌دهد که برای مردم این کشور هم زحمت ایجاد می‌کند و این، تصویر بدی را که در ذهن مردم ایران نسبت به بریتانیا وجود دارد تشدید می‌کند. البته گاهی اوقات تحریم یک ابزار سیاسی برای افزایش فشار بر کشورها برای رسیدن به مقاصد سیاسی است و اثرات این تحریم‌های سیاسی هستند که در روابط آزاد اقتصادی بین کشورها اختلال ایجاد می‌کند. من در مورد تحریم‌های سیاسی نمی‌توانم صحبت کنم، اما در مورد سیاست‌های بین‌المللی دولت خود باید بگویم اعمال این سیاست‌ها انگیزه سرمایه‌گذاری و تجارت را بین دو کشور کاهش داده است و تداوم آن نیز کمکی به بهبود روابط نمی‌کند به طوری که از سال‌های پایانی دهه 90 به بعد کاهش شدیدی در سطح مبادلات تجاری دو کشور ایجاد شده است که مسلماً به زیان طرفین تمام شده است. من بارها تاسف خود را در این مورد اعلام کرده‌ام.است. من بارها تاسف خود را در این مورد اعلام کرده‌ام.