روزنگار تکمیل نیروگاه بوشهر

در همین دوران به‌جهت عدم وجود متخصص ایرانی برای تکمیل این نیروگاه، پس از وقفه‌ای نسبتاً طولانی، کار به مهندسان روسی واگذار شد. این کشور نیز سال‌ها تکمیل این پروژه را منوط به آینده کرد و هزینه تکمیل نیروگاه را برای کشور بالا برد. در نهایت پس از سال‌ها انتظار و خلف وعده در اول مهرماه نیروگاه بوشهر به‌صورت موقت تحویل متخصصان ایرانی شد.

تأکید بر پیشرفت داخلی و دستیابی به دانش‌ روز چند سالی است که در بیانات مقام معظم رهبری در بسیاری از دیدارها و علی‌الخصوص در دیدار دانشجویان و نخبگان بیش از پیش به چشم می‌خورد. ایشان اخیراً در دیدار جمعی از نخبگان بار دیگر بر این مسئله تصریح کردند و فرمودند: «بعضى از کشورها ممکن است تولیدات زیرزمینىِ خودشان را، نفت خودشان را، بشکه‌هاى نفت را، منتقل کنند به صاحبان ثروت و علم در دنیا، محصولات آنها را بخرند، یک ظاهرِ پیشرفتى هم ممکن است به‌وجود بیاید امّا این پیشرفت نیست؛ پیشرفت آن‌وقتى است که "درون‌زا" باشد، آن‌وقتى است که متّکى به استعداد درونى یک ملّت باشد. وزن و اعتبار کشورها و دولت‌ها و ملّتها هم وابسته‌ به همین درون‌زایى است. اگر چنانچه از درون، یک حرکتى، جهشى، رشدى به‌وجود آمد، به یک کشور، به یک ملّت، وزن می‌دهد، اعتبار می‌دهد، ارزش می‌دهد، ابّهت می‌دهد؛ امّا اگر چنانچه از درون نبود، دیگران آمدند، [اعتبار به دست نمى‌آید].

ایشان در ادامه به نیروگاه هسته‌ای بوشهر اشاره می‌کنند و می‌افزایند: «خوب، در زمان رژیم طاغوت خودِ فرنگى‌ها و غربى‌ها آماده بودند که برخى از کارهاى مربوط به فنّاورى هسته‌اى را در کشور انجام بدهند؛ قرارداد مى‌بستند. فرض بفرمایید حالا نیروگاه بوشهر را که ما با این‌همه زحمت بعد از سالها به دست آوردیم، بنا بود آلمان‌ها بسازند ــ [که‌] پولش را هم گرفتند، بالا هم کشیدند، جوابى هم ندادند بعد از انقلاب. فرض کنید یک نیروگاه هسته‌اى هم فلان کشور غربى بیاید اینجا، خودش بسازد، خودش اداره کند، از برقش ما استفاده کنیم. این هیچ وزانتى براى یک ملّت محسوب نمی‌شود؛ هیچ ارزشى به حساب نمى‌آید. آن‌وقتى اعتبار و وزانت براى یک کشور به‌وجود مى‌آید که خودش توانایى از خود بُروز بدهد. این توانایى وقتى در شما پیدا شد، آن‌وقت می‌توانید در شرایط برابر، از توانایى‌هاى دیگران هم استفاده کنید، همچنان‌که آنها از توانایى‌هاى شما استفاده خواهند کرد».

خبرگزاری تسنیم با توجه به تحریف و وارونه نشان دادن تاریخ توسط برخی رسانه‌های بیگانه، از این پس قصد دارد به تدوین روزنگارهایی در عرصه‌های مختلف بپردازد. در اولین گام این مسیر، به "تاریخ‌نگاری نیروگاه اتمی بوشهر" پرداخته شده است. این پرونده که ماحصل صدها ساعت فعالیت است، به روند تکمیل نیروگاه بوشهر می‌پردازد. پرونده نیروگاه اتمی بوشهر که به مرور، به‌روز‌‌رسانی می‌شود، تجربه‌ تلخی از وابستگی در علوم هسته‌ای و تأکید بر لزوم "درون‌زا" بودن علوم در عرصه کنونی است.(۱)

بخش اول این گزارش روزهای قبل منتشر شد که متن آن را می‌توانید از اینجا بخوانید. در ادامه بخش دوم این گزارش آمده است.

۱۳۶۵-۶۶
شرکت زیمنش به شدت سعی دارد تا با کسب رضایت دولت آلمان امکان مشارکت کرافت ورک یونیون (شرکت زیرمجموعه‌اش) در تکمیل پروژه بوشهر فراهم کند.

۱۳۶۵-۶۶

گزارش‌های منتشره در نشریات غربی حاکی از سفر تیمی پانزده نفره از مهندسان ایرانی به چین است. اعضای این تیم که از سوی سازمان انرژی اتمی ایران به چین اعزام شده‌اند، قصد دارند در طراحی راکتورهای هسته‌ای و تحقیقات هسته‌ای، آموزش ببینند.

فروردین ۱۳۶۵

کمیسیون ملی انرژی اتمی آرژانتین پیشنهاد ایران برای تکمیل راکتورهای بوشهر را بررسی می‌کند. این کمیسیون هر چند که عقد هرگونه قرارداد را منوط به تائیدیه رسمی دولت کرده، اما برای مشارکت در این پروژه، ابراز علاقه کرده است.

۱۶ اردیبهشت ۱۳۶۵

رضاامراللهی رئیس سازمان انرژی اتمی می‌گوید: آرژانتینی‌ها تا حدودی موافقت کرده‌اند که در راه‌اندازی نیروگاه اتمی بوشهر با ایران همکاری کنند.

۲۱ تیر ۱۳۶۵

عراق برای چندمین بار به نیروگاه هسته‌ای بوشهر حمله می‌کند.

۱۰ شهریور ۱۳۶۵

فرانسه و ایران به توافقی در مورد حل اختلافات خود در موضوع کنسرسیوم اورودیف نزدیک می‌شوند. حل و فصل دعاوی مالی میان طرفین می‌تواند به حضور مجدد فرانسه در پروژه نیمه تمام ایران با همان نیروگاه بوشهر منتهی شود.

آبان ۱۳۶۵

پاکستان برای مشارکت در برنامه‌های هسته‌ای ایران اعلام تمایل می‌کند.

۸آبان ۱۳۶۵

هفته‌نامه نولکلئونیکس ویک در گزارشی می‌نویسد اختلافات میان سازمان انرژی اتمی ایران و دولت آلمان غربی بر سر انتقال تجهیزات نیروگاه هسته‌ای بوشهر که قرار بوده توسط شرکت کرافت ورک یونیون به ایران منتقل شود، شدت گرفته است.

۱۲ آذر ۱۳۶۵

هیئتی از سوی شرکت آرژانتینی امپرسا نوکلیر آرژانتینا دسنترالس الکتریکال که با سرمایه‌گذاری مشترک آلمان غربی و آرژانتین تاسیس شده، با مقامات ارشد هسته‌ای ایران و اعضای دولت در تهران دیدار و گفت‌و‌گو می‌کنند. در این دیدار مباحثی درخصوص گسترش سطح فعلی همکاری‌ها به سطحی فراتر از آموزش تکنسین‌های ایرانی و نیز مشارکت در تکمیل راکتور اول بوشهر مطرح می‌شود.

رئیس شرکت‌آرژانتینی در بازگشت گزارش‌هایی مبنی بر اینکه این شرکت به عنوان واسطه قصد دارد برزیلی‌ها را هم ترغیب به مشارکت با کرافت ورک یونیون و پذیرش مخاطرات احتمالی حضور در روند تکمیل این پروژه کند، رد می‌کند.

مقامات کمیسیون انرژی اتمی آرژانتین هم گزارش هایی مبنی بر توافق شرکت آرژانتینی با ایران برای انتقال دانش مربوط به چرخه سوخت هسته‌ای را به این کشور تائید نمی‌کنند. تهران تهدید می‌کند در صورت ادامه روند فعلی تمامی روابط اقتصادی خود را با بن به حالت تعلیق درخواهد آورد مگر آنکه آلمانی ها از بهانه‌جوئی‌های خود دست برداشته و تمامی تجهیزاتی را که ایران هزینه آنها را پرداخت کرده است به این کشور منتقل کند.

۳ دی ۱۳۶۵

هاشمی رفسنجانی از نیروگاه انرژی اتمی بوشهر بازدید می‌کند. عمده کار حفظ وضع موجود است و مسئولین مایلند اجازه تکمیل بعضی از فازهای کار داده‌شود.

۱۳۶۶

مشارکت‌های هسته‌ای روسیه با تهران آغاز می‌شود. در شرایطی که زمان‌های متفاوتی در مورد آغاز همکاری‌های دو کشور مطرح شده‌اند، اما تعیین این زمان به عنوان آغاز مشارکت هسته‌ای ایران و روسیه به استناد نوشته ویکتور میخاییلوف رئیس شورای علمی وزارت انرژی اتمی روسیه منطقی به نظر می‌رسد.

* سال ۱۳۶۶

در کشور بحث بر این بود که نیروگاه هسته‌ای تا چه حد مورد نیاز کشور است و در صورت نیاز آیا در زمینه تامین سوخت، امکان خودکفایی وجود دارد؟ در آن زمان پاکستان خود سوخت را تامین می‌کرد و ایران گفت اگر آنها می‌توانند چرا ما نتوانیم. بنابراین تصمیم گرفته شد تا امکانات لازم برای غنی‌سازی را در کشور ایجاد کنند. لذا با پاکستانی‌ها مذاکره به عمل آمد تا امکانات لازم را از آنان خریداری کنند. اما این مذاکرات به توافق نهایی نرسید.

پاکستان و ایران توافقی را امضا می کنند که به موجب آن ایران مهندسان خود را برای تعلیم و آموزش به پاکستان می فرستد. براین اساس ایران حداقل ۶ دانشمند هسته‌ای خود را به موسسه علوم و فناوری هسته‌ای و موسسه مطالعات هسته‌ای می‌فرستد.

ایران بار دیگر از آلمان غربی می‌خواهد تا نسبت به تکمیل نیروگاه بوشهر اقدام کند. ایرانی‌ها می‌گویند پول راکتورها پرداخت شده و باید تجهیزات آنها به ایران منتقل شود. ایالات متحده آلمان غربی را برای عدم همکاری با ایران تحت فشار گذاشته و دولت آلمان هم مجوز انتقال قطعات را به ایران صادر نمی‌کند.

دستاویز مقامات آلمانی بندی از قوانین داخلی این کشور مبنی بر ممنوعیت ارسال برخی کالاها به مناطق درگیری است. شرکت اکوپیوس نوکلیارس اسپانیا (زیرمجموعه زیمنس) خواهان آن شده که شرکت آلمانی قرارداد احداث نیروگاه بوشهر را به این شرکت منتقل کند.

اسپانیایی‌ها خواهان مشارکت در برنامه هسته‌ای ایران هستند.آژانس انرژی اتمی اعلام کرده که قادر به تائید ادعای ایران مبنی بر انتقال برخی مواد سوختی به بوشهر نیست؛ چرا که ایران هیچ‌گاه وجود چنین موادی را گزارش نکرده است. آلمان غربی هم خواهان بررسی این موضوع می‌شود. ولی بازرسی‌ها نشان‌دهند تخلفی نیست.

۱۳۶۵- ۱۳۶۶

ایران و عراق هر دو می‌گویند که ممکن است بار دیگر به مجموعه نیروگاه بوشهر حمله شود. عراقی‌ها می‌گویند بوشهر را همچنان هدفی نظامی تلقی می‌کنند و  دولت ایران هم نسبت به عواقب حمله به این مرکز هشدار می‌دهند.

دی ۱۳۶۵

نشریات آمریکایی می‌گویند: عبدالقدیر خان دانشمند ارشد هسته‌ای پاکستان بار دیگر از بوشهر دیدار کرده است.

بهمن ۱۳۶۵

تیمی متشکل از ۱۸ مهندس فرانسوی از فرام اتم، نیروگاه هسته‌ای بوشهر را مورد بازدید قرار داده و میزان خسارت وارد شده بر اثر بمباران‌های هوائی منطقه توسط عراق و هزینه و زمان لازم برای بازسازی و تکمیل مجموعه را ارزیابی می کنند. بنا به گزارش این گروه نیروگاه تا تکمیل نهایی، فاصله زیادی دارد.

۲۸ اسفند ۱۳۶۵

هفته‌نامه نوکلئونیکس ویک در گزارشی می‌نویسد که دولت آرژانتین دستورالعملهای شدیدی را برای همکاری هسته‌ای با ایران تدوین کرده است.

*سال ۱۳۶۶

فروردین ۱۳۶۶

گزارش‌های منتشر شده در چند نشریه غربی حاکی از آن است که یک کنسرسیوم آلمانی- آرژانتینی و اسپانیایی قرار است تکمیل نیروگاه بوشهر را بر عهده بگیرد.

۳ اردیبهشت ۱۳۶۶
انتشار برخی از گزارش ها حاکی از آن است که ایران آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را در جریان انتقال برخی مواد هسته‌ای و انبار کردن آنها در نیروگاه هسته‌ای بوشهر قرار داده است.

۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۶

یک روزنامه آرژانتینی گزارش می‌دهد که این کشور در حال بررسی مشارکت در مراحل نهایی ساخت نیروگاه بوشهر است. قرار است کرافت ورک یونیون آلمان غربی با همکاری E.N.A.C.E (سرمیاه‌گذاری مشترک آلمان و آرژانتین) و شرکت اسپانیایی امپرساریوس آگروپادوس و برخی شرکت‌های ایرانی عملیات تمکیل بوشهر را عهده‌دار شوند.

۱۴ خرداد ۱۳۶۶

نشریات غربی در گزارش‌هایی مدعی می‌شوند که مقامات رسمی دولت آرژانتین از هر نوع اعلام موضع و یا واکنش در برابر شایعاتی که در ماه‌های اخیر مبنی بر حضور شرکت‌های آرژانتینی در کنسرسیوم شکل گرفته برای تکمیل نیروگاه بوشهر منتشر شده، خودداری می‌کند. یک مقام رسمی می‌گوید هیچ تحول جدیدی در همکاری‌های هسته‌ای ایران و این کشور روی نداده است.

۲۹ مرداد ۱۳۶۶

گفته می‌شود آرژانتین فرصت انعقاد قراردادی یکصد میلیون دلاری با ایران را از دست داده است. پیش از این قرار بود پنج شرکت آرژانتینی در بخش‌های جانبی و کارهای ایمن‌سازی نیروگاه بوشهر حضور داشته باشند که با امتناع دولت آلمان از صدور مجوز انتقال قطعات مربوط به نیروگاه بوشهر، عملا کل طرح به فراموشی سپرده می‌شود.

آبان ۱۳۶۶

پس از بمباران مجدد نیروگاه بوشهر از سوی عراق، ایران درخواست می‌کند تا تیمی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به محل اعزام شوند. آژانس از اعزام تیم امتناع، می‌کند.( این امتناع تا مارس ۱۹۸۸ تداوم می‌یابد، در آن زمان آژآنس اعلام می‌کند که در ماه‌های آتی قصد دارد هیئتی را به ایران اعزام کند) آرژانتین تیم مذاکرات برای تکمیل نیروگاه هسته‌ای بوشهر را متوقف می‌کند. به دنبال بمباران این مرکز هسته‌ای در تاریخ‌های ۱۷ و ۱۹ نوامبر، آرژانتینی‌ها اعلام می‌کنند حاضر به مشارکت در تکمیل این نیروگاه نیستند.

۲۱ آبان ۱۳۶۶

برخی گزارش‌ها حاکی از این است که کنسرسیوم چند ملیتی شکل گرفته برای تکمیل نیروگاه بوشهر قرار است شرکتی با مدیریت مشترک تاسیس کرده و تکمیل پروژه را به آن احاله کند. این شرکت با هدف رهایی از محدودیت‌های قانونی موجود در برخی از این کشورها برای فعالیت در عرصه برنامه‌های هسته‌ای ایران تاسیس می‌شود. سخنگوی شرکت کرافت وریک یونیون حاضر به تائید خبر تاسیس این شرکت نیست اما می گوید: مذاکرات با ایرانی‌ها ادامه دارد. آرژانتین هم تصریح کرده که همکاری‌های این کشور با یاران فراتر از تکمیل نیروگاه بوشهر خواهدبود. گفته میشود آرژانتین قصد دارد عملیات تکمیل بوشهر را هم که تاکنون ۴۵ درصد آن به پایان رسیده است، برعهده بگیرد.

۲۶ آبان ۱۳۶۶

عراق بار دیگر به نیروگاه هسته‌ای بوشهر حمله می‌کند. حملات مدائم عراقی‌ها با اعتراض ایران به مجامع جهانی و حتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رو‌به رو شده است. اما هیچ یک از این مجامع حاضر به اقدام عملی و یا حتی تحت فشار قرار دادن عراق نیستند.

۲۸ آبان ۱۳۶۶

حملات عراق به نیروگاه هسته‌ای بوشهر باز هم ادامه می‌یابد.

۲۹ آذر ۱۳۶۶

عملکرد ضعیف پدافند نیروگاه بوشهر باعث شده، حدود سی بمب و موشک طی سه حمله به سوی تاسیسات انرژی اتمی اصابت کرده که ده عدد آنها موثر بوده و به بخشی از ساختمان‌ها و تاسیسات آسیب وارد کرده، ولی قابل جبران است.

دی ۱۳۶۶

ایران با کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های آلمان غربی، آرژانتین، استرالیا، مذاکره می‌کند. پیش‌شرط کنسرسیوم برای آغاز به فعالیت در ایران، انعقاد معاهده صلحی میان ایران و عراق و پایان یافتن درگیری‌هاست.

اسفند ۱۳۶۶

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید تا چند ماه آینده هیئتی را به بوشهر اعزام خواهد کرد تا میزان خسارت ناشی از حملاع=ت عراق به این نیروگاه را برآورد کنند.

* سال ۱۳۶۷

بهمن ۱۳۶۷

گزارش‌های بین‌المللی حاکی از تداوم مذاکرات ایران با کنسرسیوم چند ملیتی برای همکاری در تکمیل نیروگاه بوشهر است اما این شرکت پیش شرط پایان درگیری‌های ایران و عراق را خواستار شده.

۱۱ اسفند ۱۳۶۷

هاینریش فون پیرر از اعضای ارشد کرافت ورک یونیون که با مذاکرات خومد باعث شد که قرارداد احداث دو نیروگاه بوشهر به این شرکت اعطا شود، گفته که تماس‌ها میان ایران و شرکت مزبور ادامه دارد.

* سال ۱۳۶۸

اوایل ۱۳۶۸

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید که آماده است تا در برآورد خسارات ناشی از بمباران تاسیسات هسته‌ای بوشهر توسط عراق همکاری کند.

خرداد ۱۳۶۸

مباحث و مذاکرات میان ایران و کنسرسیوم اورودیف در مورد بازپرداخت وام ایران (۱۹۷۴) قطع می‌شود.

هاشمی رفسنجانی توافقنامه‌ای برای مشارکت هسته‌ای با اتحادیه جماهیر شوروی منعقد می کند. میرحسین موسوی گزارش‌هایی مبنی بر اینکه شوروی بازسازی راکتورهای آب فشرده بوشهر که در جریان حملات هوایی عراق تخریب شده اند، به عهده داشته را تائید نمی‌کند.

۱ تیر ۱۳۶۸

هانس بلیکس مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از نیروگاه هسته‌ای بوشهر بازدید کرده و با مشاهده سطح تخریب گسترده صورت گرفته در جریان حملات عراق خواستار افزایش بیشتر امنیت تاسیسات هسته‌ای می‌شود.
در همین روز هاشمی رفسنجانی و میخائیل گورباچف روسای جمهور ایران و شوروی توافقنامه‌ای امضا می‌کنند که مشارکت و همکاری هسته‌ای هم بخشی از آن است.

۴ تیر ۱۳۶۸

هانس بلیکس مدیرکل آژانس در دیدار با میرحسین موسوی آمادگی آژانس را برای مشارکت با تهران جهت تاسیس مراکز و نیروگاه‌های هسته‌ای اعلام می‌کند.

۸ تیر ۱۳۶۸

کمیسیون بودجه مجلس شورای اسلامی از نیروگاه هسته‌ای بوشهر دیدار کرده و میزان خسارات و بودجه لازم برای تکمیل آن را تخمین می‌زند. مرتضی الویری رئیس کمیسیون می‌گوید تا کنون ۳ میلیارد دلار صرف این مجموعه شده و یکی از راکتورهای ۱۳۰۰ مگاواتی تا ۹۰ درصد تکمیل شده است.

۱۲ تیر ۱۳۶۸

محمدجواد ایروانی وزیر اقتصاد ایران می‌گوید ایران ممکن است قراردادهای خود با شرکت‌های آلمان غربی برای تکمیل بوشهر را لغو کند. او از روسیه به عنوان آلترناتیوی احتمالی برای همکاری هسته‌ای خبر می‌دهد.

۶ مرداد ۱۳۶۸

هیئتی از پارلمان آلمان احتمال انتقال قطعات و تجهیزات هسته‌ای به ایران را از سوی شرکت‌های آلمانی مورد بررسی قرار می‌دهند.

شهریور ۱۳۶۸

ایران و ده کشور پاکستان بنگلادش، اندونزی، چین، ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین، سریلانکا، اردن و هندوستان انستیتوی انرژی آسیا را بنیان می‌کند. حضور کشورهای هسته‌ای در این جمع باعث نگرانی غرب می‌شود.

۲ شهریور ۱۳۶۸

رضا امراللهی رئیس سازمان انرژی اتمی به هاشمی رفسنجانی می‌گوید: یک شرکت اروپایی برای تکمیل نیروگاه بوشهر با مخارج کمتر از خواست آلمانی‌ها پیشنهاد همکاری داده‌اند.

شهریور- مهر ۱۳۶۸

ایران از اتحاد جماهیر شوروی فناوری و کمک‌های لازم را در برنامه‌های هسته‌ای خود دریافت می‌کند.

آبان ۱۳۶۸

هفته نامه نوکلئونیکس ویک در گزارشی خبر از تمایل اسپانیا برای تکمیل فاز ۱ نیروگاه بوشهر داده و نوشته این امر مشروط به پایان کامل درگیری و امضای معاهده صلح میان ایران و عراق شده است.

۱۵ آبان ۱۳۶۸

هانس‌ بلیکس مدیرکل‌آژانس بین‌المللی انرژى اتمی‌ با هاشمی رفسنجانی دیدار و درخصوص نیروگاه بوشهر مذاکره کرد.

۱۸ آبان ۱۳۶۸

گفته می‌شود معاون اجرایی مدیر شرکت نوکلیر پاور اینترنشنال که با سرمایه‌گذاری زیمنس آلمان و فرانس‌اتم فرانسه تشکیل شده است، خواهان توافق با ایران بر سر تکمیل دو رآکتور آب فشرده بوشهر است. شرکت امپرساریوس آگروپادوس اسپانیا هم در حال بررسی امکان مشارکت در تکمیل پروژه ناتمام بوشهر است.

دی ۱۳۶۸

مقامات سازمان انرژی اتمی ایران از کره جنوبی دیدار کرده و خواستار کمک این کشور در تکمیل و بازسازی نیروگاه هسته‌ای بوشهر می‌شوند. در پاسخ به این پیشنهاد یک تیم فنی در فوریه به ایران سفر می‌کنند و امکان تکمیل پروژه را بررسی می کنند.

۲۰ بهمن ۱۳۶۸

ایران و اسپانیا پروتکلی را امضا می‌کنند که به موجب آن "آسوشیتداینتر پرایز" اسپانیا، ساخت راکتورهای بوشهر را بر عهده خواهد گرفت. قرار است شرکت کرافت ورک یونیون هم به این شرکت کمک فنی بدهد.

۱۳۶۸

ایران و روسیه توافقنامه همکاری هسته‌ای امضا می‌کنند. دولت ایران قصد دارد تا سال ۲۰۰۵، قریب ۲۰ ‌درصد از انرژی این کشور را از نیروگاه‌های هسته‌ای تامین کند.

۱۵ اسفند ۱۳۶۸

اتحاد جماهیر شوروی و ایران پروتکلی را امضا می‌کنند که به موجب آن روسیه دو راکتور V.V.E.R را در ازای دریافت ۳ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی به ایران تحویل دهند. شوروی همچنین تکمیل دو نیروگاه بوشهر را که شرکت آلمانی زیمنس به بهانه جنگ آن را به تعویق انداخته، عهده‌دار می‌شود.

۲۵ اسفند ۱۳۶۸

وزیر حمل و نقل شوروی و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران به توافقی دو جانبه دست می‌یابند که شوری در احداث دو راکتور ۴۴۰ مگاواتی در ایران مشارکت می‌کند.