۲۰ فروردين ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۳
کد خبر: ۷۸۲۰
مدیر مجموعه شهر زیرزمینی نوش آباد:
عباس شافعی: شهرزیر زمینی نوش آباد که به عنوان بزرگترین معماری دستکن جهان شناسایی شده است، در روزگاری محل سکونت شهروندانی هوشمند و آشنا با استراتژی های پدافند غیر عامل و امنیت شهری بوده است که با سلامت در آن زندگی می کرده اند.

"عباس شافعی"با اعلام این مطلب  افزود: شهرزیر زمینی نوش آباد که به عنوان بزرگترین معماری دستکن جهان شناسایی شده است، در روزگاری محل سکونت شهروندانی هوشمند و آشنا با استراتژی های پدافند غیر عامل و امنیت شهری بوده است که با سلامت در آن زندگی می کرده اند.

به گفته وی، شهر زیر زمینی نوش آباد، دفینه ای ارزشمند از هنر و نبوغ پیشینیان ماست که به عنوان میراثی گران بها و سرمایه فنا نشدنی و با ارزش برای ما با قی مانده است. ولی این شهر اکنون خالی از سکنه است و شهروندی ندارد، بنابراین، اجرای طرح شهروند افتخاری، مسیری برای توسعه و معرفی آن با استفاده از، مشارکت همگانی است.

وی اظهار داشت: هرکس که در اندیشه و توان خود اراده، انگیزه و ایده ای برای توسعه این مجموعه در ابعاد مختلف دارد می تواند شهروند افتخاری شهر زیر زمینی نوش آباد باشد.

وی تاکید کرد: در پایان مرحله اول نام نویسی شهروندان افتخاری شهر زیر زمینی نوش آباد، اطلاعات حاصل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و با استفاده از تخصص شهروندان افتخاری، راهکارهای معرفی، حفظ و ثبت این اثر به عنوان میراث جهانی عملیاتی خواهد شد.

مدیر مجموعه شهر زیرزمینی نوش آباد گفت: شهروند افتخاری، اقدامی نمادین نیست، بلکه تلاشی داوطلبانه، برای معرفی تاریخ و تمدن ایران اسلامی و نیک اندیشی و صلح طلبی پیشینیان است که به ما ارث رسیده است.

وی افزود: پیش از این، نام پرفسور بهلول علیجانی - بنیانگذار علم اقلیم شناسی ایران - پرفسور پرویز کردوانی- پدرعلم کویر شناسی ایران- دکتر سیاوش شایان و دکتر مهدی چوبینه -اعضا هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، به عنوان اولین شهروندان افتخاری شهر زیر زمینی نوش آباد ثبت شده است.

توضیح:

آنچه به نام شهر زیرزمینی (اویی) معروف است در واقع ساختارهای متراکم، پیچیده و گسترده‌ای چون دالانهای باریک تودرتو و اتاقهایی با ابعاد کوچک ا ست. مجموعه اویی در زیر بافت قدیم شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شده‌است. وسعت این شهر به دلیل ارتباط میان محلات و حفاظت از جان و مال مردم در مواقع ناامنی زیاد بوده و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافته‌است. این معماری دست کم در شهرنوش آباد با واژه " اویی " نامیده می‌شود. غیر از ورودی اصلی ارتفاع تمام قسمتهای اویی به قد طبیعی یک انسان و بین ۱۷۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر است. بر سطح دیوارها و در فواصل اندک، جای پیه‌سوز به چشم می‌خورد. در بعضی قسمتها نیز درون دیوار، سکوهای کوتاهی جهت نشستن ایجاد شده‌است که در بعضی از اتاقها تبدیل به طاقچه جهت قرار دادن اشیاء می‌شود.

در مجموعه تاریخی چاله سی شهرنوش آباد از توابع شهرستان آران و بیدگل شهری در زیرزمین به نام "اویی" وجود دارد که برای همه بازدیدکنندگان شگفت انگیز است. آنچه به نام شهر زیرزمینی معروف است، در واقع ساختارهای متراکم، پیچیده و گسترده چون دالانهای باریک تودرتو و اتاقهایی با ابعاد کوچک است. مجموعه اویی در زیر بافت قدیم شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شده است. کشف این سازه‌ها به صورت اتفاقی و توسط فری که قصد حفر چاه در منزل خود داشت صورت گرفته و برای ورود به آن، به دلیل پیدا نشدن ورودی اصلی از آب انبار. که مجاور این شهر زیر زمینی است استفاده می‌شود.


گزارش خطا
ارسال نظرات
نام
ایمیل
نظر