در صورت اجرای این طرح امکان تغییر مسیر و انتقال گاز در مواقع بحرانی و بروز هر حادثه ای برای هر کدام از پالایشگاههای گازی در پارس جنوبی و خارج شدن پالایشگاه از مدار تولید به پالایشگاه سایر فازها فراهم خواهد شد و این گونه دیگر نیاز نیست گاز تولیدی از سکو در فلرها سوزانده شود.
علاوه بر این که یکی از مزیتهای اجرایی این طرح حفظ بیشترین ظرفیت تولید گاز از فازهای میدان گازی پارس جنوبی در فصل زمستان است، شبکه شدن پالایشگاههای این میدان مشترک موجب می شود در زمان تعمیرات اساسی پالایشگاه‌ها که در هر سال موجب توقف 45 روزه تولید گاز از سکوهای هر فاز پارس جنوبی می‌شود با ارسال گاز تولیدی از سکویی که پالایشگاه آن در حال تعمییرات اساسی است به یک پالایشگاه دیگر تولید متوقف نشود.
همچنین با توجه به توسعه لاک پشتی فازهای 35 ماهه پارس جنوبی و مشخص نبودن زمانی دقیق برای راه اندازی پالایشگاههای این فازها می‌توان با تکمیل سکوهای تولیدی، گاز برداشت شده از مخزن پارس جنوبی را به پالایشگاه‌هایی که ظرفیت خالی پالایشی دارند منتقل کرد.
در صورت اجرای این طرح ، 14 پالایشگاه گازی پارس جنوبی از طریق خطوط لوله به یک شبکه متصل می شوند. البته پیش از این، از پنج پالایشگاه در مدار پارس، ورودی پالایشگاه فاز 2و3 به فاز 4و5 و ورودی پالایشگاه فاز 6، 7 و 8 به فاز 9 و 10 پارس جنوبی متصل شده است.
همچنین در راستای این طرح قرار است پایانه "1" و "2" میعانات گازی در منطقه ویژه انرژی پارس به ترتیب واقع در دو منطقه عسلویه و کنگان نیز از طریق خط لوله ای 60 کیلومتری به هم متصل شوند تا در صورت بروز هر گونه حادثه برای یکی از پایانه ها، صادرات این محصول متوقف نشود.