به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری مهر، اینترستینگ انجینرینگ نوشت؛ به گفته رزمارین احتمالا آخرین هارد درایو حدود ۵ سال دیگر فروخته می‌شود. بیشتر کاربران رایانه مدتهاست به سرویس ذخیره سازی ابر مهاجرت کرده اند تا داده هایشان را به طور ایمن ذخیره کنند. با توجه به آنکه محتوا روی موبایل‌ها و تبلت‌ها و تقریبا همه جا قابل مشاهده است، دیگر نیاز به هارددرایو بسیار اندک است.
بیشتر لپ تاپ‌ها و رایانه‌ها مجهز به هارد درایو هستند، بنابراین این سوال به وجود می‌آید که هارد درایو‌ها اصلا کجا استفاده می‌شوند.
شرکت آی بی ام در سال ۱۹۵۶ از ابزار ۳۰۵ RAMDAC رونمایی کرد که احتمالا نخستین رایانه مجهز به هارد درایو با دیسک مغناطیسی بود. این رایانه بخش زیادی از اتاق را پر کرده بود، اما ظرفیت آن فقط ۵ مگابایت بود.
۵۰ سال بعد ظرفیت‌های ذخیره به یک ترابایت ارتقا یافتند و حجم درایو نیز به اندازه یک کف دست رسیده است. هم اکنون می‌توان یک حافظه ۲۲ ترابایتی را برای استفاده معمول و مدل‌های ۲۶ ترابایتی را برای مراکز ذخیره داده به کار برد.
به گفته رزمارین مشکل اینجاست که جهان ۳ درصد از انرژی خود را صرف مراکز ذخیره داده می‌کند که بیشتر آن‌ها مجهز به هارد درایو هستند. انتقال ذخیره سازی داده‌ها از فلش، مصرف برق را تا ۹۰ درصد کاهش می‌دهد. به همین دلیل گذار از حافظه‌های ذخیره مغناطیسی اجتناب ناپذیر است.
البته رز مارین معتقد است مشکل اصل هزینه هارد دیسک‌ها است. یک فلش حافظه ۱۰۰ ترابایتی ۴۰ هزار دلار قیمت دارد. اما با توجه به آنکه قیمت سخت افزار‌های رایانشی به سرعت کاهش می‌یابد، حافظه‌های SSD نیز احتمالا به همین سرنوشت دچار می‌شوند.
خواه آخرین هارد درایو در ۲۰۲۸ میلادی فروخته شود یا خیر، موضوع این بحث نیست بلکه جایگاه آن در حوزه رایانش است. در صورتیکه راه حل‌های جدید ذخیره سازی داده در این میان ارائه شوند، این زمانبندی به تاخیر می‌افتد.