از منظر امام(ره)، انقلاب اسلامی بدون استقلال همه جانبه، کامل نمی شود و حفظ این انقلاب، مستلزم رسیدن به خودکفایی و استقلال همه جانبه و قطع هرگونه وابستگی به دشمنان است و در غیر اینصورت شکست و یا انحراف انقلاب از مسیر و آرمانهای خود حتمی خواهد بود. در نگاه امام(ره) رسیدن به استقلال سیاسی بدون دستیابی به استقلال اقتصادی معنا ندارد و لازمه هر دوی اینها استقلال فکری – فرهنگی می‌باشد.
از دیدگاه امام بزرگوار ریشه تمام مشکلات امت های اسلامی و به خصوص کشورمان را عقب‌ماندگی‌های فرهنگی و خود باختگی های فکری می دانند که طی سالها و قرنها توسط استکبار و استعمار، در روح و جان مردم تزریق شده است تا آنها به راحتی به غارت منابع این کشورها بپردازند. به همین دلیل از دیدگاه ایشان، مهمترین عامل و اولین قدم در رسیدن به استقلال، دستیابی به خودباوری (بیدار شدن) و اعتماد به نفس زیر سایه اعتماد به خدا و توکل است.
امام امت می خواهد تمام آحاد جامعه به خصوص دانشگاهیان و مسئولین کشور به این دیدگاه برسند که اولاً بدانند هرچه که مورد نیازشان است را خودشان باید به دست بیاورند و به کمکهای دیگر کشورها و قدرتها امیدوار نباشند و ثانیاً باور داشته باشند که هرچه را که بخواهند – دیر یا زود- می توانند به دست بیاورند و هیچ قله فتح ناشدنی برایشان وجود ندارد. «یک مملکت اگر بخواهد خودش به پاى خودش بایستد، مستقل بشود در همه ابعاد، چاره ندارد جز این تفکر که «ما باید از خارج چیز وارد کنیم» از کلهاش بیرون کند. مغزش توجه به این بکند که ما از خارج نباید وارد بکنیم.» و «شما متوقع نباشید که همین امروز بتوانید طیّاره درست کنید. میگ درست کنید. البته الآن نمىشود، اما مأیوس نباشید از اینکه مىتوانیم درست کنیم. باید بیدار بشوید، بروید دنبال اینکه آن صنایع پیشرفته را خودتان درست بکنید. وقتى این فکر در یک ملتى پیدا شد و این اراده در یک ملتى پیدا شد، کوشش مىکند و دنبال کوشش این مطلب حاصل مىشود.»
با این دید از نظر امام(ره) حتی اگر دولت‌های خارجی هم بخواهند نیازهای ما را برطرف کنند و کالا و خدمات عرضه کنند نباید قبول کرد و باید با اتکا به خود در حل ریشه ای مشکلات کوشید چرا که تا حرکت نکنیم به مقصد نخواهیم رسید. «مادام که در احتیاجات صنایع پیشرفته، دست خود را پیش دیگران دراز کنید و به دریوزگى عمر را بگذرانید قدرت ابتکار و پیشرفت در اختراعات در شما شکوفا نخواهد شد.» و «ما اگر خودمان یک امر ناقص هم داشته باشیم، بهتر از این است که [پیش] دشمن مان دست دراز کنیم و یک امر کامل از آنها بگیریم.» براساس همین دیدگاه است که تحریم‌های اقتصادی نه تنها بازدارنده نیست بلکه با انتخاب راهکارهای مناسب و عزمی بلند یکی از بهترین فرصت‌ها را در پیش پای ملت ایران برای رسیدن به استقلال اقتصادی و صنعتی قرار داده است که باید مغتنم شمرده شود. «این جنگ و تحریم اقتصادى و اخراج کارشناسان خارجى، تحفهاى الهى بود که ما از آن غافل بودیم.» و «این محاصره اقتصادى را که خیلى از آن مىترسند، من یک هدیهاى مىدانم براى کشور خودمان، براى اینکه محاصره اقتصادى معنایش این است که «ما یَحْتاج» ما را به ما نمىدهند. وقتى که ما یحتاج را به ما ندادند، خودمان مىرویم دنبالش. ممکن است یک ده سالى زحمت بکشیم، ده سالى گرفتارى داشته باشیم، اما نتیجه آخرش این است که بعد از ده سال خودمان هستیم.»
در این مسیر نیز فقط دولت مسئول نیست بلکه باید همه مردم در کنار سایر دستگاه‌ها وارد میدان شده و کمک نمایند. در این حرکت عظیم، همه، از مسئولین و دستگاه ها گرفته که باید ببینند تصمیماتشان ما را به سمت وابستگی سوق می‌دهد یا رهایی از آن تا مردم که باید با پرهیز از کالاهای خارجی و لوکس و تشریفات زائد، بدانند خود نیز در کنار دولت وظیفه دارند و تلاش در این راه را جهاد در راه خدا بدانند.
از نظر امام(ره) رهایی ملتی که سالها تحت سلطه استعمار بوده است آسان نبوده و مستلزم سختی ها و ترک رفاه های کاذب است ولی نوید دهنده آینده ای روشن و درخشان است. «یک چند سال باید سختى را تحمل کنیم.- سختى هم خیلى نیست- تحمل کنیم تا بتوانیم خودمان سر پاى خودمان بایستیم و آدم باشیم.» در این نگاه عمیق، رفاه و آسایشی که با بردگی اجانب –و لو ناخودآگاه- به دست آید و باعث مسلط شدن دشمنان گردد باعث ننگ است و انسان باید خود را از آن نجات دهد که «زندگى انسانى شرافتمندانه را ولو با مشکلات، بر زندگانى ننگین بردگى اجانب ولو با رفاه حیوانى ترجیح دهید.»