این افراد، بوش را به حمله به ایران ترغیب می‌کردند

انتشار کتاب خاطرات رابرت گیتس از تلاش بعضی مقامات منطقه برای ترغیب بوش به حمله به ایران پرده بر می‌دارد.

 رابرت گیتس که پس از کنار رفتن رامسفلد در سالهای پایانی دولت بوش به وزارت دفاع ایالات متحده رسید، این شانس را داشت که کار خود را در سالهای ابتدایی دولت اوباما نیز ادامه دهد.

رئیس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا از دسامبر 2006 تا جولای 2011 به مدت تقریبا چهاز سال و نیم وزیر دفاع آمریکا بود. سالهای ابتدایی این دوره با وضعیت خشونت‌بار در عراق و مشکلات جدی آمریکا در افغانستان همراه بود. هرچند سرانجام اوباما نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کرد ولی اکنون و در شروع سال 2014 چرخه خشونت در این دو کشور همچنان در گردش است.

اگر چه حمله به افغانستان و عراق در زمان رامسفلد و به ترتیب در سال‌های 2001 و 2003 اجرایی شد ولی شواهد متعدد نشان می‌دهد که در همه این سالها و حتی تاکنون نیروهایی در داخل و خارج از ایالات متحده به دنبال راه انداختن جنگ با ایران بوده‌اند. عربستان و رژیم اسرائیل متهم هستند که پیش از تجاوز آمریکا به عراق در گوش مقامات آمریکایی زمزمه می‌کرده‌اند که «مردان واقعی به جنگ ایران می‌روند و نه عراق».

با وجود این دولت جنگ‌طلب بوش به ترتیب به افغانستان و عراق حمله کرد ولی گرفتاری در مشکلات این دو کشور مانع از آن شد که بتواند برنامه‌های خود را در حمله به دیگر کشورها ادامه دهد.

در سالهای گذشته، بحث بر سر قصد واقعی ایالات متحده برای حمله به ایران به یک موضوع بحث در ایران نیز تبدیل شد و حتی در جریان مناظرات انتخابات سال 88، احمدی‌نژاد رئیس جمهور وقت برای به حاشیه راندن محسن رضایی هشدارهای وی برای آمادگی دولت بوش برای حمله به ایران را به شوخی گرفت. اما گذشت زمان و گفته های مقامات دولت بوش نشان داد که اگر استراتژیست های ایرانی نیز هم چون رئیس جمهور سابق خود را به بی خیالی زده بودند، الان وضع به گونه دیگری بود. اما هشیاری شخصیت های اصلی نظام و دستور رهبر انقلاب برای آماده باش نیروهای نظامی در آن دوره و اتخاذ راهکارهایی اجازه تعبیر چنان خوابی را به دولت بوش نداد.

کتاب خاطرات رابرت گیتس که اخیرا و با نام "وظیفه: خاطرات یک وزیر در جنگ" ("Duty: Memoirs of a Secretary at War") منتشر شده، نشان می‌دهد که در سالهای ابتدایی وزارت وی اراده‌ای جدی برای سوق دادن آمریکا به جنگ با ایران در داخل تیم بوش وجود داشته و نیروهایی از بیرون از آمریکا نیز چنین قصدی داشته‌اند.

نیویورک تایمز مهم‌ترین بخش کتاب در مورد دوره بوش را مساله ایران می‌داند. گیتس از تاثیر اولمرت نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و عبدالله شاه عربستان بر کاخ سفید نگران بوده است. وی هدف مشترک این دو را خلاص شدن از مساله ایران در دوره ریاست جمهوری بوش می‌داند. وی به طور پیوسته در مورد خطرات درگیر شدن در یک جنگ دیگر همزمان با دو جنگ دیگر (عراق و افغانستان) هشدار می‌داده است. در جایی از کتاب وی می‌گوید که بسیار نگران بوده است که دیک چنی معاون وقت رئیس جمهور و اولمرت بوش را اغوا کنند که به ایران حمله کند و یا این که راه حمله اسرائیل به ایران را هموار کند.

وی یادآور می‌شود که در یک مورد مکالمه خصوصی نفس‌گیری با بوش داشته است تا به وی بگوید که « ما نباید منافع حیاتی خودمان را در خاورمیانه، منطقه خلیج فارس و جنوب غربی آسیا گروگان تصمیمات دیگران کنیم. اهمیتی هم ندارد که این متحدان چقدر به ما نزدیک باشند»