یک کارشناس تحولات جمعیت گفت: در جامعه ما بیش از ۶درصدِ جمعیت، بالای ۶۵ سال دارند؛ اگر درصد جمعیت گروه سنی ۶۵ساله‌ها و بالاتر کمتر از ۵.۵درصد باشد، جمعیت جوان و اگر درصد این گروه سنی از ۶درصد به بالا باشد، به‌طرف میانسالی و سالخوردگی سیر می‌کند.
به گزارش پایداری ملی، محمد ولی علیئی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی تسنیم در پاسخ به این سؤال که "سالمندی یا سالخوردگی جمعیت یعنی چه؟ و چرا جمعیت سالخورده می‌شود؟" اظهار کرد: از لحاظ ساختار سنی و فعالیت، جمعیت به 3 گروه سنی (کمتر از 15ساله‌ها، 15 تا 64ساله‌ها، و 65ساله‌ها و بیشتر) تقسیم می‌شوند و به‌صورت طبیعی هر یک از این گروه‌ها، درصدی از کل جمعیت را به خود اختصاص می‌دهند.
وی ادامه داد: میزان درصد متعلق به هر یک از این گروهای سنی، به‌ویژه گروه سنی 65ساله‌ها و بالاتر، تعیین‌کننده وضعیت جوانی یا سالمندی آن جمعیت است؛ اگر درصد جمعیت گروه سنی 65ساله‌ها و بالاتر در جمعیتی کمتر از 5.5 درصد باشد، به‌عنوان جمعیت جوان شناخته می‌شود و اگر درصد این گروه سنی از 6 درصد به بالا باشد، به‌طرف میانسالی و سالخوردگی سیر می‌کند.
این کارشناس تحولات جمعیت خاطرشان کرد: گروه سنی زیر 15 سال و بالای 65 سال به‌لحاظ فعالیت و تولید اقتصادی نقش مستقیمی در تولید و فعالیت اقتصادی ندارند و عمدتاً مصرف‌کننده تولید هستند؛ گروه سنی زیر 15 سال هنوز وارد تولید و بازار کار نشده‌اند (عموماً در حال تحصیل) و گروه سنی 65 سال و بالاتر، عموماً از دایره تولید و فعالیت خارج شده و اصطلاحاً بازنشسته شده‌اند؛ در مقابل این 2 گروه، نقش تولید و فعالیت اقتصادی در جامعه به‌عهده جمعیت گروه سنی 15 تا 64 ساله است؛ نسبت و رابطه میان جمعیت گروه سنی (زیر 15ساله‌ها و بالای 65ساله‌ها به‌عنوان مصرف‌کننده) با گروه سنی 15 تا 64 ساله‌ها به‌عنوان جمعیت مولد را نسبت وابستگی یا سرباری در جمعیت می‌نامند.
وی افزود: حالا با این توضیح و مقدمات، جمعیتی جوان است که گروه سنی 65ساله و بالاتر آن کمتر از 5.5 درصد باشد؛ این گروه سرباری به‌لحاظ بهداشت و درمان، بیمه و بازنشستگی، تأمین اجتماعی و هزینه نگهداری از سالمندان، هزینه بالایی را برای خانواده و نظام بهداشت و درمان و خدمات اجتماعی در بر دارد؛ حالا تصور کنید در جمعیتی که درصد این گروه سنی بالای 15 درصد باشد (و مثلاً ژاپن بالای 22 درصد) جمعیت سالخورده‌تر و هزینه نگهداری این گروه سالمندان به‌صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.
علیئی گفت: پس جمعیتی که گروه سنی 65 سال و بالاتر از آن، از 3 تا 5.5 درصد بیشتر نباشد، جوان است؛ اگر این میزان به حدود 10 درصد میل کند به‌سمت میانسالی و اگر از 10 درصد تا 15 درصد افزایش یابد، جمعیت سالمند و از 15 درصد به بالا به‌معنای جمعیت فوق‌سالمندی خواهد بود؛ علت اصلی سالمندی و پیر شدن در هر جمعیت، کاهش موالید و نرخ فرزندآوری است و جمعیت تمامی کشورهای سالخورده، دارای نرخ باروری و فرزندآوری پایین هستند؛ به‌عبارتی دیگر، هرچه نرخ باروری کاهش یابد، سرعت پیری و سالخوردگی جمعیت بیشتر می‌شود.
این جمعیت‌شناس با اشاره به جمعیت کشور ژاپن به‌عنوان پیرترین جمعیت جهان عنوان کرد: بر اساس بررسی‌های انجام‌شده، ژاپن بیشترین تعداد سالمندان را در اختیار دارد و جامعه فوق‌پیری را در مناطق روستایی و شهری تجربه می‌کند؛ افراد با سن 65 سال به بالا حدوداً یک‌چهارم جمعیت ژاپن را تشکیل می‌دهند که تخمین‌زده می‌شود در سال 2050 میلادی به یک‌سوم برسد؛ کشور ژاپن بین سال‌های 1947 تا 1949 رونق فرزندآوری پس از جنگ را داشت و پس از آن این کشور در دوره طولانی باروری کم شد و در نتیجه پیری جمعیت قرار گرفت.
وی ادامه داد: در کشور ما، این اتفاق در حال روی دادن است؛ از اوائل دهه 70 که سیاست‌های کاهش موالید در ایران شروع شد و با توسعه شبکه بهداشت و درمان، امید به زندگی افزایش یافت و به‌مرور به حجم جمعیت ازکارافتاده و سربار و محتاج تأمین اجتماعی، حقوق بازنشستگی و خدمات بهداشتی و درمانی و نگهداری افزوده شد؛ در آینده نزدیک صندوق‌های بازنشستگی کشورمان توان و کفاف هزینه جمعیت بازنشسته و سالخورده را نخواهند داشت؛ از طرفی، در گذشته (سال 1355) امید به زندگی در ایران 54.5 سال بوده و سال 1399 به بالای 73 سال افزایش یافته است یعنی جمعیت سالمند به‌مدد افزایش سطح بهداشت و درمان و ارتقاء سلامت نسبت به 4 دهه قبل به‌طور متوسط 18 سال بیشتر عمر می‌کنند و به همین مقدار برای صندوق‌های بیمه و بازنشستگی تعهد مالی ایجاد می‌شود که این موضوع یکی از اساسی‌ترین معضل‌ها برای ایران و نیز کشورهای با جمعیت سالمند و سالخورده است.
علیئی متذکر شد: وقتی بخشی از جمعیت از دایره تولید و اقتصاد خارج شود؛ به‌طور طبیعی، بنیه مالی آن جامعه خود به خود ضعیف می‌شود؛ در جامعه ما بیش از 6 درصد جمعیت بالای 65 سال دارند؛ در جامعه ژاپن، آلمان یا ایتالیا این میزان در حال عبور از حدود 22 درصد است یعنی چنین کشورهایی بیش از 3 برابر ما سالمند دارند؛ در کشورهای توسعه‌یافته قسمت اعظم جمعیت در خانه سالمندان و با هزینه‌های گزاف نگهداری می‌شوند و با بالا رفتن این هزینه‌ها دولت‌ها و صندوق‌های بیمه و بازنشستگی ناتوان از همه تعهدات قانونی خود هستند؛ قابل یادآوری است که ویروس کرونا در اروپا بیشترین تلفات را از خانه سالمندان گرفت!