محمدحسین شگرف نخعی در ابتدای سخنانش در اجلاس لاهه گفت: از شما تشکر می‌کنم که فرصت صحبت در این کنفرانس را به عنوان عضو یک سازمان غیردولتی در اختیارم گذاشتید. به نمایندگی از بازماندگان سلاح‌های شیمیایی، اجازه دهید از کار عظیمی که در سال‌های اخیر توسط دبیرکل و دبیرخانه فنی سازمان منع سلاح‌های شیمیایی انجام شده، تقدیر کنم و آن حمایت شما از قربانیان سلاح‌های شیمیایی است. به خانواد سازمان منع سلاح‌های شیمیایی برای برنده شدن جایزۀ صلح نوبل اخیر تبریک می‌گویم. این جایزه بیان می‌کند که این سازمان منش بشردوستانه‌ای دارد و موضوع این سازمان فقط مواد شیمیایی یا مهمات نیست، بلکه نوع بشر است. بیان می‌کند که هدف سازمان خلق زندگی صلح‌آمیز برای مردم سراسر جهان است.
قربانیان سلاح‌های شیمیایی در ایران، در حال حاضر در سکوت در حال جان باختن هستند/این ناعدالتی به دلیل تحریم‌های یک‌سویه داروهای شیمیایی است
وی افزود: زخم سلاح‌های شیمیایی هنوز در جهان ما قابل مشاهده هستند. ما این موضوع را اخیراً هم در اتفاق‌های تراژیک سوریه دیده‌ایم. ولی سوریه تنها مکانی که زخم‌های سلاح‌های شیمیایی اثر تلخ خود را باقی گذاشته‌اند، نیست. در نزدیکی آن، در منطقۀ من، هنوز هم بازماندگانی از درگیری‌های گذشته دور وجود دارند. بازماندگانی که هنوز به کمک و حمایت ما نیاز دارند.در طول جنگ ایران و عراق در دهه 1980 میلادی، ارتش صدام بمب‌های شیمیایی بر روی مناطق مرزی و شهرهایی از ایران و عراق ریخت. اکنون - یک چهارم قرن بعد – ده‌ها هزار انسان از سرنوشتی دردناک و طولانی عذاب می‌کشند. آن‌ها ناتوان شده‌اند، سرنوشتی دردناک و طولانی را تحمل می‌کنند. برای نفس کشیدن مبارزه می‌کنند. چشمان آن‌ها سوخته است. یکی پس از دیگری، تحملشان را برای مبارزه از دست می‌دهند.
محمدحسین شگرف نخعی با اشاره به اینکه برخی از این قهرمانان اینجا در میان جمع حاضر هستند گفت: اگر شما هنوز فرصت ملاقات با آن‌ها را نداشته‌اید، خواهش می‌کنم یک دقیقه را برای سلام کردن به آن‌ها اختصاص دهید. با آن‌ها صحبت کرده و به داستانشان گوش دهید. من مایلم به اطلاع شما برسانم که قربانیان سلاح‌های شیمیایی در ایران، در حال حاضر در سکوت در حال جان باختن هستند. یکی از دلایل این تراژدی این است که آن‌ها کمبود دسترسی به داروهای حیاتی دارند. و این ناعدالتی به دلیل تحریم‌های یک‌سویه‌ای است که بر کشور ما تحمیل شده است.و طنز تلخ اینجاست، همان مردمی که یک بار قربانی سلاح‌های شیمیایی دیکتاتوری ظالم شده‌اند، حال قربانی شکل دیگری از ستم هستند.
باید از قربانیان حمله‌های شیمیایی سوریه حمایت کنیم
وی در ادامه با اشاره به حمله‌های شیمیایی سوریه گفت: سلاح‌های شیمیایی، همان گونه که بسیاری از شما می‌دانید، آثار طولانی مدتی دارند. این سلاح‌ها عوارض خود را سال‌ها بر بازماندگان باقی می‌گذارند، و به همین دلیل است که ما باید با نگاهی بر برنامه‌ریزی و حمایت طولانی‌مدت از قربانیان حرکت کنیم. حمله‌های شیمیایی سوریه این روزها توجه کمتری را در رسانه‌ها به خود جلب می‌کند، اما ما می‌دانیم که این بازماندگان در طول دهه‌های آینده با عوارض مصدومیت خود زندگی خواهند کرد. از این رو این مسئله از اهمیت بالایی برخوردار است که همۀ ما که در این اتاق حضور داریم، همکاری کنیم تا از همه این قربانیان حمایت کنیم. همان گونه که در طی سومین کنفرانس بازنگری پیشنهاد داده شد، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی می‌تواند از این فرصت استفاده کند و بازماندگان و شاهدان عینی کاربرد سلاح‌های شیمیایی را به عنوان پیام‌آوران صلح برای آگاهی بخشی برعلیه این سلاح‌های غیرانسانی به کار گیرد.
امیدواریم قربانیان شیمیایی نقش بیشتری در فعالیت‌های آتی سازمان منع سلاح‌های شیمیایی داشته باشند
این جانباز 70درصد شیمیایی تصریح کرد: حال که سازمان منع سلاح‌های شیمیایی به عنوان برندۀ شایستۀ جایزۀ صلح نوبل شناخته شده است، وقت آن است که پیام مهم خود را در جهان از طریق سفیرانی که از آثار سلاح‌های شیمیایی رنج برده‌اند، منتشر کند. ما از ابتکار سازمان منع سلاح‌های شیمیایی برای داشتن بخشی برای صدای بازماندگان سلاح‌های شیمیایی روی وب سایت آن، استقبال می‌کنیم. روایت‌های فردی و خاطرات بازماندگان به مردم، به خصوص به نسل جوان‌تر جهان، اجازه خواهد داد که از بی‌رحمی و وحشی‌گری سلاح‌های شیمیایی آگاه شوند. ما امیدواریم که این امکان به زودی بر روی وب سایت فراهم شود. ما امیدواریم که با حمایت دبیرخانه فنی، قربانیان بتوانند نقش بیشتری در فعالیت‌های آتی سازمان منع سلاح‌های شیمیایی داشته باشند و صدای آن‌ها بازتاب بیشتری در مدارک، انتشارات و تولیدات رسانه‌ای این سازمان داشته باشد.
وی در پایان خاطر نشان کرد: به موازات مسئولیت مهم شما برای رهانیدن جهان از شر سلاح‌های شیمیایی و اطمینان از این که دیگر سلاح‌های شیمیای قربانی بیشتری در جهان نگیرند، لازم است که ما توجه بیشتری به بازماندگان سلاح‌های شیمیایی معطوف کنیم. باید اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها فراموش نشده‌اند و باید تلاش کنیم درد و رنج آن‌ها را تسکین دهیم. در پایان، امیدواریم که کشورهای عضو بیشتری در آینده نزدیک به صندوق داوطلبانه اختصاص داده شده برای حمایت از قربانیان سلاح‌های شیمیایی کمک کنند و همچنین پیشنهاد می‌کنیم که بخشی از جایزه صلح نوبل به این صندوق تخصیص داده شود.