بیاد شهید احمد فرجی پور ...

به گزارش پایداری ملی،  احمد از وقتی 16 سال داشت بی‌تاب جبهه بود و شهادت پسر عمویش «حسن»، اشتیاق وی را برای جهاد در راه خدا چند برابر کرد.

با وجود اصرارهای فراوانش، پدر اما به علت سن کم اجازه حضور در جبهه را به او نمی‌داد. این مقاومت دیری نپایید و به محض آنکه احمد به 17 سالگی رسید، به سوی جبهه‌های حق علیه باطل رهسپار شد.

با وجود سن کم اما شجاعت مثال زدنی‌اش سبب شد تا در یکی دو عملیات به همراه لشکر امام حسین (ع) به فرماندهی شهید حاج حسین خرازی اجازه شرکت پیدا کند.

شجاعت احمد و روحیه ظلم ستیزی‌اش مثال زدنی بود. به طور که وقتی 13 سال بیشتر نداشت، بدون ترس از مزدوران رژیم شاهنشاهی، راه را بر خودرو آنها سد کرد و شعارهای ضد شاه سر داد و همین سبب شد تا توسط ماموران پاسگاه دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گیرد.

آنهایی که احمد را از نزدیک می‌شناختند مهمترین ویژگی وی را تقید به نماز اول وقت و عشق به امام(ره) عنوان می‌کنند. شهید فرجی پور در جبهه نیز شوخ طبع و خوش اخلاق بود و همواره سعی می‌کرد با شوخی و بذله‌گویی به ویژه در بحبوحه نبرد که عرصه بر رزمندگان اسلام تنگ می‌شد شرایط را قابل تحمل کند.

شاید همین عشق به جبهه و همرزمانش بود که سبب شد پیکر مطهرش تا 11 سال پس از شهادتش به شهر و دیارش باز نگردد.

امروز 38 سال از روزی که  احمد فرجی پور در عملیات «والفجر 1» آسمانی شد می‌گذرد. او حالا در کنار همرزمانش در گلزار شهدای دارالسلام شهر کاشان آرمیده است. اما مهمترین وصیتش هنوز در گوش برادرش زمزمه می‌شود که در هر شرایطی «ولایت» را تنها نگذارید.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.