در پژوهشگاه هوافضا؛
رئیس پژوهشگاه هوافضا از طراحی پروژه ناوبری و موقعیت یابی ماهواره ای بومی در این پژوهشگاه به سفارش سازمان فضایی خبر داد و گفت: سیستم GPS را مانند سایر کشورها بومی سازی می کنیم.
به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری مهر، فتح الله امی با اشاره به اهداف سند جامع توسعه هوافضای کشور در حوزه موقعیت‌یابی و ناوبری ماهواره‌ای گفت: سند جامع توسعه هوافضای کشور در جلسه ۷۲۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۹ دی ماه سال ۹۱ به تصویب رسید و جنبه اجرایی پیدا کرد.
وی با بیان اینکه سند توسعه هوافضا دارای ۶ فصل است و در ۳ بخش کلی، فعالیت‌هایی را در حوزه‌های فضایی، هوایی و دفاعی مشخص کرده است، ادامه داد: در دو بخش فضایی و هوایی، ماموریت‌هایی بر عهده پژوهشگاه هوافضا قرار گرفته است و ما نیز در این پژوهشگاه پروژه‌های‌مان را با راهبرد اجرای این سند پیش می‌بریم.
رئیس پژوهشگاه هوافضای وزارت علوم گفت: در سند جامع توسعه هوافضا در بخش فضایی، تعداد قابل توجهی پروژه فضایی آمده است و ۷ محور طرح‌های کلان در فصل ۵ این سند برای بخش فضایی تا سال ۱۴۰۴ تکلیف شده است.
امی با بیان اینکه در بند ۷ این فصل از سند، بحث موقعیت‌یابی و ناوبری مورد توجه قرار گرفته است، افزود: به این معنی که همانطور که سیستم ناوبری «GPS» در امریکا فعال است و در اروپا «گالیله» این خدمات را می‌دهد، روسیه «گلوناس» را راه اندازی کرده و چین «بی دو» را دارد، ما نیز باید سیستم ناوبری و موقعیت‌یابی خودمان را داشته باشیم و به دنبال این هستیم که بتوانیم این سیستم را راه اندازی کنیم.
وی تاکید کرد: مسئولیت طراحی و ساخت پروژه ناوبری و موقعیت‌یابی بومی (GPS) از سوی سازمان فضایی ایران به عهده پژوهشگاه هوافضا گذاشته شده است که داریم روی آن کار می‌کنیم و پروژه‌هایی برای موقعیت‌یابی از طریق سیستم رادیویی طراحی کرده‌ایم.
رئیس پژوهشگاه هوافضا خاطرنشان کرد: ما الان یک طرح کلی روی GPS انجام داده‌ایم که به سازمان فضایی ایران ارائه شده تا نظرش را بدهد. اگر مورد موافقت قرار گرفت و به صورت پروژه با ما قرارداد منعقد شد، جزئیات و زمان بندی اجرای آن را اعلام خواهیم کرد.
وی گفت: هم اکنون هیچ قراردادی منعقد نشده است و ما آمادگی خود را اعلام کرده‌ایم تا همان مدل سیستم موقعیت‌یابی GPS را مانند سایر کشورها، در ایران بومی سازی کنیم.
سامانه ماهواره‌ای ناوبری و موقعیت‌یابی سیستم‌هایی هستند که به گیرنده‌های کوچک در ایستگاههای زمینی اجازه می‌دهند تا موقعیت خود را (طول، عرض و ارتفاع جغرافیایی) با خطای چند متری مشخص کنند. این قابلیت از طریق انتقال امواج رادیویی بین دستگاه و ماهواره صورت می‌گیرد.