یادآوری چند نکته برای نسل جوان کویتی

به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری ایرنا دیدار میان رئیس پارلمان کویت و نماینده گروهک تروریستی الاحوازیه در حاشیه یک «نشست ضد ایرانی» در کویت انجام شده، خبری که معنای آن این است که کویت رسماً میزبانی نشستی را عهده دار شده که از صدر تا ذیل آن ضد ایرانی بوده است.

دیدار نماینده گروهک تروریستی الاحوازیه، گروهی که در سال های اخیر دستش به خون دهها ایرانی بی گناه با اقدامات تروریستی آغشته است، با اعتراض و واکنش تهران روبه رو شد.

به دنبال ملاقات نماینده یکی از گروهک‌های تروریستی و تجزیه طلب با برخی از مقامات کویتی و برگزاری نشست ضد ایرانی در کویت، عصر دیروز - شنبه - کاردار سفارت کویت در تهران به وزارت امور خارجه احضار و مراتب اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران به وی ابلاغ شد.

دستیار وزیر و مدیرکل خلیج فارس وزارت امور خارجه در این جلسه با اشاره به ضرورت احترام متقابل در روابط فیمابین، اقدامات صورت گرفته در کویت را محکوم کرد و اظهار داشت: این گونه اقدامات دخالت آشکار در امور داخلی جمهوری اسلامی ایران و نقض اصل حسن همجواری و اظهارات دوستانه مقام‌های کویتی بوده و در تضاد با اصل احترام به تمامیت ارضی و حاکمیت سرزمینی ایران است.

ملاقات نماینده یکی از گروهک‌های تروریستی و تجزیه طلب با برخی از مقامات کویتی و برگزاری نشست ضد ایرانی در کویت، نه تنها با واکنش تهران بلکه با اعتراض برخی مقامات کویت نیز مواجه شد، بطوری که «خلیل عبدالله ابل» از نمایندگان مجلس الامه کویت، در توئیتر از اقدام مرزوق علی الغانم رییس پارلمان این کشور در استقبال از گروهک تجزیه‌طلب ضد ایرانی الاحوازیه به شدت انتقاد کرد و این اقدام را به لحاظ سیاسی برای کویت خطرناک دانست.

ابل افزود: استقبال از گروهک موسوم به الاحوازیه و قدردانی از آنها، از سوی رییس مجلس به لحاظ سیاسی اقدامی خطرناک و بیهوده است. این اقدام به نفع کویت نبوده و حمایت رسمی از یک گروهک مسلحانه علیه کشور همسایه که منافع مشترکی با کویت دارد، قابل قبول نیست.

در میان کشورهای حامی عراق، دولت کویت در کنار کشور عربستان همواره نقش کلیدی در حمایت از صدام و پابرجا ماندن وی داشت و در جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعث عراق علیه ایران بارها نظامیان بعثی از سرزمین کویت به منظور حمله به ایران استفاده کردند. نظامیان بعثی در جنگ تحمیلی بارها و به راحتی از آبهای کویت، جزیره بوبیان و فضای کشور کویت به منظور حمله به فاو، جزیره خارک و کشتی‌های تجاری و نفتکش‌های ایرانی در خلیج فارس استفاده  کردند.

اگرچه دولت کویت در سال ۱۳۶۹ مزد حمایت چندساله خود از رژیم بعث عراق را با حمله و اشغال کویت توسط ارتش صدام دریافت کرد، ولی ملت و دولت ایران با فراموشی اقدامات و کمک های دولت کویت به رژیم صدام علیه ایران در جنگ تحمیلی، به کمک کویتی ها شتافتند.

در دوران جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعث صدام علیه ایران، کویت به عراق اجازه داد تا از بنادرش جهت واردات سلاح و تجهیزات جنگی استفاده شود. کویت، نه‌تنها خاک و پایگاه هوایی خود را در اختیار عراق گذاشت، بلکه به گفته «شیخ الصباح» یکی از سفرای کویت در آمریکا ۱۴ میلیارد دلار پول نقد به‌عنوان وام بلاعوض به رژیم صدام داد و این علاوه بر نفتی است که کویت در آن برهه زمانی به عراق صادر می‌کرد.

بر اساس گزارش‌ها، کویت بیشترین کمک‌های لجستیک را در بین کشورهای عربی در جنگ رژیم بعث صدام علیه ایران در اختیار عراق قرار داد. در سال ۱۹۸۱ روزانه بین ۵۰۰ تا هزار کامیون، از کویت وارد عراق می شد. کویت و عربستان همچنین به منظور حمایت مالی از عراق توافق کردند تا از سال ‌۱۹۸۲ عایدات صدور نفت از منطقه روزانه ‌۳۰۰ الی ‌۳۵۰ هزار بشکه به حساب عراق ریخته شود.

اختلافات ارضی میان کویت و عراق به همراه تلاش کویت برای کاهش قیمت نفت در سال ۱۳۶۹، موجب عصبانیت صدام رییس جمهور وقت عراق شد؛ کشور عراق که حدود دو سال بود که از تجاوز هشت ساله به ایران خلاص شده بود، برای بازسازی نیاز به پول داشت، حال آنکه دولت کویت با بالا بردن تولید و صادرات نفت، قیمت آن را در بازارهای جهانی شکست، این امر موجب عصبانیت صدام و پس از چندی دستور وی برای حمله به کویت شد.

رژیم صدام همچنین برای اینکه در تجاوز هشت ساله به خاک ایران هیچگونه دستاوردی نداشت، برای توجیه و انحراف عراقی ها، دست به حمله به کویت زد.

ارتش صدام در ۱۱ مرداد ماه سال ۱۳۶۹ (حدود دو سال پس از جنگ رژیم بعث علیه ایران) با چراغ سبز آمریکا به کویت حمله و در ۱۳ ساعت تمام این کشور را ضمیمه خاک خود کرد؛ اقدامی که با خشم جامعه جهانی همراه بود.

تدبیر و کیاست مسئولین نظام به ویژه رهبر معظم انقلاب در برخورد با این بحران و اعلام بی طرفی تهران در آن موجب دور نگاه داشتن ایران از این بحران شد، اقدامی که مورد تایید کارشناسان و تحلیل گران بین المللی نیز قرار گرفت؛ چنان که برژینسکی، مشاور امنیت ملی دولت کارتر در این باره گفته بود، «جنگ میان عراق و کویت و دولت های چند ملیتی تنها یک طرف پیروز داشته و آن هم جمهوری اسلامی ایران است».

ایران با این حال که می توانست در آن زمان به عراق کمک کند (همانگونه که برخی ها در آن دوره به ورود به جنگ علیه آمریکا اعتقاد داشتند) و وارد جنگ شود، اما درایت مقام معظم رهبری و اعلام این که این جنگ، جنگ کفر با کفر است و ما له یا علیه کشوری وارد جنگ نمی شویم، موجب دوری ایران از این فتنه گردید، اقدامی که به اعتقاد خیلی ها برای کویتی ها بسیار ثمر بخش بود.

جمهوری اسلامی همچنین با استقبال و پذیرایی از هزاران کویتی جنگ زده در ایران، نهایت محبت و میهمان نوازی را در حق آنها انجام داد.

یکی دیگر از اقدامات مثبت ایران در دوران پس از حمله ارتش صدام به کویت، حضور متخصصان وزارت نفت برای خاموش کردن چاه های نفت به آتش کشیده شده از سوی نظامیان متجاوز بعثی بود، اقدام پسندیده ای که به هیچ وجه کویتی ها انتظار آن را نداشتند.

نکات پیش گفته تنها بخشی از خدمات ایرانی ها به کویتی ها جهت یادآوری بود؛ مقامات کویت به ویژه رییس پارلمان این کشور اگر تجاوز رژیم بعث عراق را که کمتر از سه دهه پیش روی داد فراموش کرده اند می توانند به کتب تاریخی معاصر و بزرگان خود مراجعه کرده تا داستان این جنگ و خدمات ایرانی ها به کویتی ها به رغم همکاری آنها با رژیم بعث صدام در جنگ تحمیلی هشت ساله را بازگو کنند؛ زمان زیادی از آن روزها نگذشته است.