راس در این یادداشت در روزنامه واشنگتن‌پست ادعاهای مکرر «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر اینکه سیاست او موسوم به «کارازر فشار حداکثری» موثر واقع شده‌اند را رد کرده است.
او یادآور شده دولت ترامپ مدام این ادعا را مطرح کرده که اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ایران این کشور را را از منابع مالی محروم می‌کند و بدین طریق، «رفتارهای بد» ایران در منطقه پایان یافته و این کشور مجبور به دادن امتیازهای بیشتر در میز مذاکره می‌شود.
دنیس راس ضمن یادآوری این نکته به ترامپ که «چانه‌زنی با ایران با جوش دادن معاملات ملکی فرق دارد» خاطرنشان کرده که سیاست‌های ایران در منطقه را نمی‌توان به سادگی به «دلار و سنت» وابسته دانست.
او نوشته است: «نتیجه‌ای که لاجرم باید بعد از تحقیق درباره درگیری‌های منطقه آن را پذیرفت این است که اتخاذ راهبردی از سوی آمریکا که محور آن صرفاً خشکاندن منابع مالی ایران باشد به خودی خود نمی‌تواند در رفتارهای منطقه‌ای ایران تغییر ایجاد کند.»
دنیس راس به عنوان مثال، یادآوری کرده که تحریم‌های آمریکا علیه ایران نتوانسته تغییری در دستاوردهای میدانی دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه ایجاد کند و یا تمایل نیروهای هم‌پیمان ایران در سوریه را برای خروج از این کشور بیشتر نکرده است.
راس، پس از نقل سخنان «برایان هوک»، نماینده ویژه دولت ترامپ در امور ایران که گفته بود تحریم‌های آمریکا موجب کاهش بودجه نظامی ایران در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شده، می‌نویسد: «اما این کاهش ادعایی بودجه به کاهش تهدیدهای ایران در تنگه هرمز منجر نشده و در همانجا بود که ایران چندی پیش یک پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد.»
او سپس می‌نویسد: «روی هم رفته الگوی واقعیت‌ها با تفکرات ترامپ مبنی بر اینکه کارزار فشار حداکثری اثرگذار بوده جور در نمی‌آیند.»
دنیس راس تصریح کرده سیاست راهبردی ایران از قبل از توافق هسته‌ای برجام هم یک راهبرد نامتقارن و کم‌هزینه بود و به همین دلیل، صرف به کارگیری تحریم نمی‌تواند تغییری در رویکردهای منطقه‌ای ایران ایجاد کند.
او سپس درباره اینکه راهبرد صحیح در قبال ایران بایستی شامل چه خصایصی باشد می‌نویسد: «راهبرد موفق در قبال ایران باید بر مواردی بیش از تحمیل تحریم متکی باشد. منزوی‌سازی سیاسی نیز لازم است و باید در کنار آن، تهدید باورپذیر برای توسل به زور نظامی را نیز به کار گرفت و همزمان پیش روی ایران پیشنهاداتی برای خروج از فشارهای اقتصادی و انزوای سیاسی قرار داد.»
این مقام سابق آمریکایی در ادامه می‌نویسد: «متأسفانه رئیس‌جمهور ترامپ در منزوی کردن آمریکا موفق‌تر بوده تا ایران. دولت او هم در اظهارات و هم در کردار خود را برای توسل به زور نظامی، مگر در شرایط بسیار خاص بی‌میل نشان داده و با این روش میان ایالات متحده و شریکانش در خلیج [فارس] شکاف ایجاد کرده است. سیاست فشار حداکثری، متحدان اروپایی‌ما را که جزء جدایی‌ناپذیر فشار موفقیت‌آمیز ما علیه ایران بودند به حاشیه رانده است.»
او خاطرنشان می‌کند: «روی هم رفته این اشتباهات راهبردی سران ایران را جسور کرده است. آنها به وضوح نیازی برای گفت‌وگو با دولت [آمریکا] احساس نمی‌کنند و دیدار وزیر خارجه‌شان با رئیس‌جمهور امریکا در کاخ سفید را رد کرده و هر گونه گفت‌وگو را به رفع تحریم ها مشروط کرده‌اند.»
دنیس راس در پایان نوشته است: «تاریخ به ما می‌گوید ایران را نمی‌توان با تحریم به تغییر رفتار وادار کرد.»