تحریم‌های آمریکا علیه شخصیت‌های عراقی

به گزارش پایداری ملی،  ایالات متحده عراق به تازگی شماری از شخصیت های عراقی را در لیست تحریمی خود قرار داده است. طبق آخرین گزارش ها، آمریکایی ها حتی قصد دارند در آینده نیز بر شمار شخصیت های عراقی تحریم‌شده نیز بیفزایند. این درحالی است که اقدام خصمانه واشنگتن با واکنش بغداد نیز مواجه شده است.

ماجرا از آنجا آغاز شد که آمریکایی ها چهار شخصیت عراقی به نام های «ریان الکلدانی»، «وعد قادو»، «احمد الجبوری» و «نوفل العاقوب» را در لیست تحریمی خود قرار دادند. این درحالی است که دو تَن از افراد تحریم شده از اعضای «حشد شعبی» در عراق هستند. آمریکایی ها در کمال تعجب مدعی شده‌اند که دست داشتن افراد مذکور در پرونده های فساد موجب شده است تا واشنگتن تصمیم به تحریم آن ها بگیرد. این ادعایی است که البته واشنگتن هیچ سند و مدرکی برای اثبات آن در نزد افکار عمومی، ارائه نکرده است.

در همین ارتباط، «هیثم الجبوری» از نمایندگان پارلمان عراق می گوید: «برخی گزارش ها از تصمیم دولت آمریکا برای تحریم ۶۷ سیاسی عراقی خبر می‌دهند. تاکنون هیچ سندی از سوی واشنگتن برای اثبات دست داشتن افراد مذکور در پرونده های فساد ارائه نشده است». در همین حال، کمیسیون امنیت و دفاع پارلمان عراق نیز از دولت آمریکا خواسته است تا دلایل روشن خود را در خصوص این تحریم‌ها اعلام کند. برخی نمایندگان پارلمان عراق نیز اعلام کرده اند که موضع بسیار سختی درقبال این اقدام جدید آمریکایی ها اتخاذ خواهند کرد.

از سوی دیگر، احزاب و جریان های سیاسی عراقی نیز از پارلمان، وزارت خارجه و نخست وزیر عراق خواسته اند تا موضع محکمی در قبال تحریم‌های آمریکا علیه شخصیت های عراقی اتخاذ کنند. اقدام ایالات متحده آمریکا در تحریم شخصیت های عراقی واکنش «عادل عبدالمهدی» نخست وزیر این کشور را نیز به دنبال داشت. هفته گذشته بود که نخست وزیر عراق در جریان نشست هفتگی خود در جمع خبرنگاران به پرسش ها درخصوص تحریم های ضد عراقیِ آمریکا و موضع بغداد در قبال این تحریم‌ها، واکنش نشان داد.

وی در این خصوص گفت: «تحریم‌های آمریکا علیه چهار شخصیت عراقی به مشاوران حقوقی برای بررسی ارجاع داده شده است. برهمین اساس، رسیدگی به پرونده تحریم های وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا علیه عراقی ها در دست بررسی است». درکنار این کارشکنی ها، آمریکایی ها حربه های دیگری را نیز در عراق پیاده می کنند و آن قرار دادن احزاب و جریان های سیاسی به ویژه جریان های منتقد درمقابل دولت بغداد به ریاست عادل عبدالمهدی است. آمریکایی ها تمام تلاش خود را به کار بسته اند تا اینگونه القاء کنند که این احزاب و جریان های سیاسی در برابر نظام دموکراتیک عراق و دولت کنونی صف آرایی کرده اند.

این تلاش مذبوحانه آمریکایی ها نه با هدف دفاع آن ها از دولت کنونی و نظام دموکراتیک عراق ـ آنگونه که واشنگتن وانمود می کند ـ بلکه به منظور ساقط کردن این نظام دموکراتیک از طریق اختلاف‌افکنی میان احزاب سیاسی و دولت، صورت می پذیرد. همچنین این تلاش ها درحالی است که نظام سیاسی و ساختار دموکراتیک عراق خط قرمز تمامی احزاب و جریان های مختلف است و بعید به نظر می رسد که آمریکایی ها از رهگذر این اقدامات بتوانند در عراق هرج و مرج ایجاد کنند.

در واقع، خشم و غضب آمریکایی ها نسبت به وضعیت سیاسی کنونی عراق به این عامل باز می گردد که آن ها به خوبی دریافته اند که نه تنها احزاب، جریان ها و ائتلاف های سیاسی حامیِ دولت بلکه احزاب و جریان های منتقد، یکسر به دنبال بهبود و تقویتِ امور و پیشبرد سلسله اقدامات مثبت دولت بغداد هستند و نه تضعیف آن.

لذا واشنگتن که تمامی روزنه ها برای نفوذ در احزاب و جریان های عراقی برای براندازی دولت بغداد را بسته دیده، تلاش های خود برای به چالش کشیدن اوضاع سیاسی در عراق را گسترده تر ساخته و شماری از شخصیت های عراقی را تحریم کرده تا به زعم خود از این رهگذر به اهدافش دست پیدا کند؛ حلال آنکه سلسله هوشیاری دولت، ملت و احزاب و جریان های سیاسی  عراق در برابر این نقشه و توطئه ها بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است.

درهمین حال، آنچه که مخالفت بیش از پیشِ آمریکایی ها از روند کنونی در عراق را به دنبال داشته، «حاکمیت قانون» در این کشور است. آمریکایی ها انتظار دارند برخی احزاب منتقدِ دولت، انتقادات خود را با توسل به زور، خشونت و بی قانونی مطرح سازند تا بدین ترتیب، زمینه برای واشنگتن جهت وارد کردن عراق به یک ورطه سیاسی و بحران دیپلماتیک فراهم شود؛ اتفاقی که علیرغم تلاش های گسترده خارجی هیچگاه رخ نداده است.

علت این مسأله هم آن است که احزاب و جریان های سیاسی مذکور اگر ملاحظه ای هم داشته باشند آن را از طریق قانونی و مسالمت آمیز مطرح می سازند تا به نوعی مکمل تلاش های دولت برای تحقق دستاوردها و موفقیت ها باشند. این رویکرد، درست در نقطه مقابل خواسته و مطالبه واشنگتن قرار دارد و به همین دلیل موجب شده تا آمریکایی ها از روند ثبات فعلی در عراق عصبانی و خشمگین باشند.

در واقع، آمریکایی ها خواستار تخریب و کارشکنی احزاب و جریان های سیاسی در امور دولت هستند؛ اتفاقی که سران جریان های مختلف قویا با آن مخالفت می کنند. درهر صورت، واضح است که ناکامی آمریکایی ها در زمینه ایجاد بحران سیاسی در عراق از طریق قرار دادن احزاب و جریان ها در برابر دولت بغداد، موجب شده تا آن ها خود به صورت مستقیم وارد عمل شوند و سیاست تحریمی را در قبال شخصیت های عراقی در پیش گیرند.

سیاست تحریمی آمریکایی ها در قبال شخصیت های عراقی در واقع نقض آشکار حاکمیت عراق محسوب می شود و بدیهی است که بغداد از تمامی ابزارهای خود در عرصه بین المللی برای مقابله با این سیاست خصمانه بهره خواهد بُرد؛ کما اینکه دستور نخست وزیر عراق برای بررسی قانونی این تحریم ها صادر شده است.