داستان این روزهای ایران در خلیج فارس مصداق همان صحبت سید حسن نصرالله است که در سخنرانی اخیرش گفت که مقاومت، فرهنگ زندگی است در مقابل مرگ.
شما انتخاب کنید: سازش یا مقاومت؟ مرگ یا زندگی را؟
به گزارش پایداری ملی، کمیل خجسته نوشت: در زمان حضور آقای خامنه ای روی
آبهای خلیج فارس در بهمن ۸۸ نقشه ای منتشر شد که نشان میداد در نزدیکی
ایشان چند ناو و ناوچه امریکایی حضور دارند. آن سفر برای مراسم به آب
انداختن ناوشکن ایرانی جماران بود که ۱۲ سال قبل دستور تولیدش داده شده
بود.
از آن روز یک دهه گذشته است و امروز هیچ ناو هواپیمابر امریکایی روی این خلیج نیلی حضور ندارد.
روزگاری بود که بندر عباس، بندر گمبرون بود و در اشغال پرتغالیها. حتی بعد از آنکه این بندر را شاه عباس پس گرفت، آنی که بر آن مسلط شد کمپانی هند شرقی بود. آنچنان که نوشته اند "تجارت در خلیج فارس در انحصار انگلیسیها قرار گرفت."
همین هرمز و بندرعباس در دوره قاجار بازهم عامل فشار به کشور شد. انگلیسیها با اشغال آن و مناطق اطرافش به ایران فشار آوردند تا برای رهاسازی آن منطقه، پاره تنش هرات را از خود جدا کند و آن دولتمرد قاجاری هم هرات را بخشید تا انگلیس با ایجاد سرزمینی حائل خیالش از دیگر مستعمره اش یعنی هندوستان راحت شود.
شاهکار آخر یعنی همان کار شاه پهلوی آخر در این منطقه این بود که بحرین مهم و دوست داشتنی را از ایران جدا و تقدیم انگلیس کند.
اما خیزش امام(ره)، دوران سلسله های سازش را به پایان آورد. امروز اگر انگلیس در مستعمره خودش نزدیک اسپانیا در جبل الطارق نفت کش ایرانی میگیرد، اگر میخواهد با اعمال محاصره دریایی پروژه تحریم و فشار را موفق کند تا حیات ملت مخدوش شود، این تفکر مقاومت است که اجازه نمیدهد حیات عزتمندانه مخدوش شود.
همان تفکری که ثمره اش میشود محصولات خلاق و نوآور جماران و پهباد و تندرو عاشورا و موشکهای نقطه زنی که جرات حرکت هر ناوهواپیمابری را در منطقه میگیرد.
اگر سازش ثمره اش این شد که سرزمینها و مردممان از هم جدا شوند و منافع خاکی و زیرزمینی آن هم برای غیر شود، ثمره تفکر مقاومت اینست که اگر نقشه سال ۸۸ به روز شود دیگر هیچ ناو استعمارگری در منطقه ایران حضور ندارد. و البته این اول ماجراست. باید این روزها نقشه بزرگتری روی دیوار نصب شود. چون جماران در اقیانوس و آبهای آزاد در حال حرکت است و بندر تجاری لاذقیه چسبیده به مدیترانه در اختیار فرمانده جبهه مقاومت قرار دارد.
داستان این روزهای ایران در خلیج فارس مصداق همان صحبت سید حسن نصرالله است که در سخنرانی اخیرش گفت که مقاومت، فرهنگ زندگی است در مقابل مرگ.
شما انتخاب کنید: سازش یا مقاومت؟ مرگ یا زندگی را؟
از آن روز یک دهه گذشته است و امروز هیچ ناو هواپیمابر امریکایی روی این خلیج نیلی حضور ندارد.
روزگاری بود که بندر عباس، بندر گمبرون بود و در اشغال پرتغالیها. حتی بعد از آنکه این بندر را شاه عباس پس گرفت، آنی که بر آن مسلط شد کمپانی هند شرقی بود. آنچنان که نوشته اند "تجارت در خلیج فارس در انحصار انگلیسیها قرار گرفت."
همین هرمز و بندرعباس در دوره قاجار بازهم عامل فشار به کشور شد. انگلیسیها با اشغال آن و مناطق اطرافش به ایران فشار آوردند تا برای رهاسازی آن منطقه، پاره تنش هرات را از خود جدا کند و آن دولتمرد قاجاری هم هرات را بخشید تا انگلیس با ایجاد سرزمینی حائل خیالش از دیگر مستعمره اش یعنی هندوستان راحت شود.
شاهکار آخر یعنی همان کار شاه پهلوی آخر در این منطقه این بود که بحرین مهم و دوست داشتنی را از ایران جدا و تقدیم انگلیس کند.
اما خیزش امام(ره)، دوران سلسله های سازش را به پایان آورد. امروز اگر انگلیس در مستعمره خودش نزدیک اسپانیا در جبل الطارق نفت کش ایرانی میگیرد، اگر میخواهد با اعمال محاصره دریایی پروژه تحریم و فشار را موفق کند تا حیات ملت مخدوش شود، این تفکر مقاومت است که اجازه نمیدهد حیات عزتمندانه مخدوش شود.
همان تفکری که ثمره اش میشود محصولات خلاق و نوآور جماران و پهباد و تندرو عاشورا و موشکهای نقطه زنی که جرات حرکت هر ناوهواپیمابری را در منطقه میگیرد.
اگر سازش ثمره اش این شد که سرزمینها و مردممان از هم جدا شوند و منافع خاکی و زیرزمینی آن هم برای غیر شود، ثمره تفکر مقاومت اینست که اگر نقشه سال ۸۸ به روز شود دیگر هیچ ناو استعمارگری در منطقه ایران حضور ندارد. و البته این اول ماجراست. باید این روزها نقشه بزرگتری روی دیوار نصب شود. چون جماران در اقیانوس و آبهای آزاد در حال حرکت است و بندر تجاری لاذقیه چسبیده به مدیترانه در اختیار فرمانده جبهه مقاومت قرار دارد.
داستان این روزهای ایران در خلیج فارس مصداق همان صحبت سید حسن نصرالله است که در سخنرانی اخیرش گفت که مقاومت، فرهنگ زندگی است در مقابل مرگ.
شما انتخاب کنید: سازش یا مقاومت؟ مرگ یا زندگی را؟