سامانه موشکی روسی S-۳۰۰ در آمریکا

به گزارش پایداری ملی، به نقل از gazeta.ru، به گفته سردبیر مجله دفاع ملی روسیه، نیروهای آمریکایی طبق قرار داد می‌توانند تجهیزاتی را برای مطالعه روی تجهیزات فنی آن دریافت کنند. با این وجود، این کارشناس اطمینان داد که سلاح های مدرن روسیه هیچ ارتباطی با این سیستم‌های قدیمی دوران شوروی ندارد.

وی گفت: "S-300 ظاهراً از اوکراین به ایالات متحده فرستاده شده است. آشکار است که در چارچوب برنامه همکاری سری میان وزارت دفاع اوکراین و ایالات متحده در زمان رئیس جمهور پوروشنکو، طرف اوکراینی دسترسی ارتش آمریکا به نمونه‌های تجهیزات نظامی شوروی، از جمله S-300 فراهم ساخت. "

سردبیر مجله همچنین افزود که در چارچوب این توافق، ممکن است "قرارداد ورود سیستم دفاع هوایی قدیمی S-300 به ایالات متحده آمریکا برای مطالعه نیروی هوایی ایالات متحده و کار روی روش‌هایی برای مقابله با چنین مجموعه‌هایی امضا شد باشد".

با این حال، همانطور که کوروتچنکو گفت، این سیستم‌های دفاع هوایی روسیه تولید دهه 1980 است. به همین دلیل است که آمریکایی‌ها نمی‌توانند اطلاعات مربوط به تجهیزات سال 2019 را بدست آورند، اطلاعات در مورد این سلاح‌ها قدیمی سری نیست.

این متخصص گفت: "تکنولوژی مدرن روسی S-400 هیچ ارتباطی با مدل قدیمی آن یعنی" 300 " شوروی ندارد، مگر در نام " S "[سیستم]، بنابراین حتی دریافت اطلاعات مربوط به S-300 شوروی سی سال پیش اجازه نخواهد داد ایالات متحده در برابر " تریومف"  ما مقابله کند. "

پیش از این تصاویر ماهواره‌ای در شبکه‌ها منتشر شد که در آنها سیستم موشکی ضد هوایی S-300PT روسیه نشان داده شده بود، بر اساس اعلام Defence Blog ، مکان دقیق این سلاح نامشخص بود. در تصویر یک مقر فرماندهی، یک ایستگاه رادار 30N6 و دو پرتابگر دیده می‌شد. در همین زمان، مشخص نبود که آیا سیستم دفاع موشکی مدل بود یا اینکه S-300 واقعی.

نویسنده خاطر نشان می‌کند که ارتش ایالات متحده"برای افزایش واقع گرایی" اغلب مانورهایی را با استفاده از سیستم‌های نظامی تولیدات شوروی و روسی انجام می‌دهد.

الکساندر فومین، معاون وزیر دفاع روسیه، در ماه اکتبر سال گذشته گفت که رهبران بین المللی می‌دانند که سیستم‌های دفاع ضد موشکی "S-300 "Favorit" و "S-400 "Triumph" روسیه بهترین عملکرد را در نوع خود دارند.

فومین گفت: "همه می دانند که پاتریوت، و حتی نسخه Patriot PAC-3 +، نه در مسافت، نه از طریق تعداد اهداف نابود شده به طور همزمان، و نه در پالت اهداف، نه در مورد اهداف در سرعت بهتر از C-300 ، و حتی C-400 نیست. به عنوان سیستم‌های دفاع هوایی بزرگ، ما در همه چیز از Patriot PAC-3 + برتریم".

علاوه بر این، به گفته وی، سرعت رهگیری موشک‌ها یکی دیگر از مزایای سیستم دفاع هوایی روسیه نسبت به سیستم‌های پاتریوت PAC-3 + آمریکا است. وی خاطرنشان کرد که سیستم‌های آمریکایی می‌توانند هدف در حال پرواز با سرعت 1700-2000 متر بر ثانیه را از بین ببرند، در حالی که تریومف روسیه اهدافی را با سرعت 4700 متر بر ثانیه می‎تواند از بین برد. معاون وزیر دفاع افزود که چنین اهدافی در حال حاضر وجود ندارد، اما آنها "در سال‌های 2040-2050 ساخته خواهند شد."

در خاتمه وی افزود: "و همه این را می‌دانند و به همین علت، با وجود ترس، می‌دانند که بهتر از این سیستم وجود ندارد. این به این معنی است که ما می‌توانیم با 100 درصد بازده به اهداف دور ضربه بزنیم، و هیچ کس نمی‌تواند با ما برابری داشته باشد. "

لازم به ذکر است که خانواده مجموعه‌های S-300 می‌توانند در ترکیب‌های مختلف تغییر یافته همسان و همچنین درون یک مجموعه عمل کنند. علاوه بر این، یکی از خواص آنها، توانایی قرار گرفتن در آتشبارهای هر ترکیب و مکانی، با جمع آوری سیستم‌های مختلف دفاع هوایی در یک آتشبار است.

S-300PT قادر به هدفگیری در محدوده 5 تا 47 کیلومتری و پرواز در ارتفاع 2700 متری از سطح زمین با حداکثر سرعت 1300 کیلومتر در ساعت است. نصب و راه اندازی سیستم های دفاع هوایی نیم ساعت طول می‌کشد.

Favorit دارای اصلاحات زیادی است که در محتوای فنی داخلی متفاوت از یکدیگرند: موشک‌ها، رادارها، توانایی محافظت در برابر حملات رادیو-الکترونیکی، بُرد بزرگ و توانایی مبارزه با موشکهای بالستیک برد کوتاه یا اهداف پروازی در ارتفاع بسیار کم.

این سیستم‌ها نه تنها در روسیه بلکه در بلاروس، قزاقستان، اوکراین، آذربایجان، اسلواکی، ونزوئلا، ایران، ارمنستان، چین، یونان، الجزایر و طبق برخی اطلاعات در کرواسی نیز وجود دارند.

تولید این سیستم‌ها در سال 1975 آغاز شده، و آزمایش آنها در سال 1978 پایان یافت. برای اولین بار برای مبارزه، آنها قبل از آغاز جنگ در افغانستان، یعنی در سال 1979، به کار گماشته شدند. در سال 2007، فدراسیون روسیه S-400 را که یک نسخه اصلاح شده S-300 بود در نیروهای مسلح به خدمت گرفت.