هدف جنگ‌طلب‌های کنگره از تحریم‌ها، تغییر نظام در ایران است

«جمال عبدی» نویسنده این یادداشت با اشاره به روی کار آمدن «حسن روحانی» در ایران با شعار اعتدال، نوشته است که وی «به دنبال تعاملی سازنده برای حل موضوع هسته‌ای است».

 وی می‌افزاید: این تحولات باید برای کسانی که واقعا علاقمندند از دستیابی ایران به بمب هسته‌ای جلوگیری کنند، مایه خرسندی باشد و این فرصت را بیازمایند. با این حال، همچنان نومحافظه‌کاران تندرو را می‌بینیم که افزایش تحریم‌ها را خواستار می‌شوند و ناگهان حجم تهدیدات جنگ‌طلبانه خود را به اوج می‌رسانند. «مارک کرک» و «الیوت انگل» از این دست نمایندگان هستند که هفته گذشته در مطلبی در «وال‌استریت ژورنال» نوشتند «اگر تحریم‌های قوی‌تری وضع نشود، ایران هسته‌ای می‌شود».

عبدی ادامه می‌دهد: در همین حال، گروه‌هایی نظیر «پروژه اسرائیل»، «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» و «آیپک» تلاش می‌کنند تا تحریم‌های جدیدی تصویب شود. تحریم‌هایی که در صورت تصویب، موجب می‌شوند تا اوضاع در ایران به نفع کسانی تغییر کند که مخالف هرگونه مصالحه با غرب هستند.

 اما چرا باید تحریم‌هایی را که اولا میانه‌روهای ایرانی را از محوریت صحنه سیاسی ایران دور می‌کند، ثانیا پنجره مذاکراتی که می‌تواند آخرین فرصت برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران باشد را می‌بندد و نهایتا احتمال شکستن اتحاد جهانی علیه ایران را تقویت می‌کند، تصویب کرد؟

پاسخ این سوال، ساده است. همانطور که مشکلشان با عراق واقعا به دلیل وجود تسلیحات کشتار جمعی نبود، مشکل آن‌ها با ایران هم تسلیحات اتمی نیست. تندروها دنبال توافقی نیستند که عدم دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را تضمین کند. «لیندزی گراهام» دوست سناتور کرک پیشتر اعلام کرده که طرحی برای جنگ با ایران دارد، که قصد دارد در دو ماه آینده ارائه کند. جنگ‌طلب‌ها امیدوارند که با تصویب تنها یک دور دیگر از تحریم‌ها و سد کردن راه آخرین و بهترین شانس توافق با ایران، بتوانند پروژه «برویم عراقی دیگر در ایران به راه بیاندازیم» را اجرا کنند.

با این حال، عبدی عقیده دارد هنوز هم «بسیاری در کنگره هستند که می‌خواهند فرصت به وجود آمده برای دستیابی به توافق را بیازمایند. به همین دلیل هم بود که ۱۳۱ عضو مجلس نمایندگان نامه‌ای به اوباما فرستادند و به او دور جدیدی از مذاکرات با ایران را توصیه کردند و گفتند «تحریم‌های چندجانبه و یکجانبه باید به گونه‌ای باشد که ایران حاضر باشد در قبال آن‌ها امتیازات قابل‌توجه و ملموسی ارائه دهد». همانطور که کرک و انگل هم اذعان می‌کنند، بسیاری از همکارانشان، در پاسخ به این سوال که آیا باید دور جدیدی از تحریم‌ها علیه ایران اعمال شود، نه می‌گویند.

نویسنده این یادداشت می‌گوید این موضوع برای کسانی چون کرک و انگل که پیش از این هم تلاش کرده‌اند تا اختیارات رئیس‌جمهور برای کاهش تحریم‌ها و معامله بر سر آن‌ها را کاهش دهند، خبر خوبی نیست و می‌افزاید این نمایندگان در حقیقت به دنبال تغییر نظام در ایران هستند.

 عبدی ادامه می‌دهد: البته، با تغییر برداشت واشنگتن از رویکرد سیاسی ایران، تندروها هم حداقل در ظاهر تصمیم‌ گرفته‌اند که در مورد میزان تاثیرگذاری تحریم‌ها در مذاکرات موضع‌گیری کنند. کرک و انگل در یادداشتی که در وال‌استریت ژورنال منتشر کرده‌اند، نوشته‌اند که آمریکا باید یک دور دیگر از تحریم‌ها را به تصویب برساند، تا ایران در آستانه فروپاشی اقتصادی قرار بگیرد. این دو می‌گویند، تنها در این حالت است که آمریکا می‌تواند در مذاکرات به یک راهکار دیپلماتیک برسد، درست مانند دو بار قبلی که آن‌ها در جریان تصویب تحریم‌ها سوگند خوردند که این دیگر آخرین باری است که برای تصویب تحریم‌ها تلاش می‌کنند.

وی در پایان می‌نویسد: اما اگر هم فرض کنیم که کرک، انگل و گروهی که برای تصویب تحریم‌های جدید تلاش می‌کنند واقعا به این نتیجه رسیده‌اند که باید به رئیس‌جمهور اجازه داد که با تحریم‌ها در میز مذاکرات معامله کند، این سوال به وجود می‌آید: چرا نباید همین حالا که رئیس‌جمهوری با پشتوانه مردمی و اعتبار سیاسی مناسب برای توافق در ایران روی کار آمده، از قدرت چانه‌زنی که به دست‌ آورده‌ایم استفاده کنیم؟ تحریم‌ها تا همین جا اثر زیادی بر اقتصاد ایران داشته. اگر واقعا هدف ما این است که از آن‌ها بهره‌برداری دیپلماتیک کنیم، به نظر می‌رسد الان بهترین زمان برای استفاده از آن‌ها در میز مذاکره است. اما برای آن‌ها که طالب صف‌آرایی نظامی در برابر ایران هستند، دستیابی به توافق دیپلماتیک حتی از دستیابی ایران به بمب هسته‌ای هم خطرناک‌تر است و تحریم‌های بیشتر، راه خوبی برای از دور خارج کردن دیپلماسی است.