خانواده ها باید مهارت‌های زندگی را به جوانان بیاموزند

به گزارش پایداری ملی، حجت الاسلام و المسلمین سید محسن حسینی که پنجشنبه شب در مسجد مقدس جمکران قم و در حضور جمعی از ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت سخن می‌گفت همچنین افزود: انسان در فرآِیندِ آموزشی خود باید برای سه نوع زندگی یعنی زندگی فردی، زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی آماده شود که در این زمینه، مقطع نوجوانی و سپس جوانی در کسب این آموزش‌ها و مسلّح شدن به مهارت‌های زندگی بسیار مهم است.

وی با بیان این که تکلیف اسلام به آغاز انجام فرایض دینی در 9 و 15 سالگی برای دختران و پسران به معنی به ثمر رسیدن استعدادهای آنان در ایام جوانی است ادامه داد: امروزه می‌بینیم که در بیشتر مناطق دنیا از جوانی به عنوان مقطع رها بودن در زندگی و آزادی مطلق یاد می‌شود؛ در حالی که دین مبین اسلام، نوجوانی و آغاز سن تکلیف را مقطع و دوره ای برای شکوفایی استعدادها در سن جوانی و در حقیقت، اوج گیری ارزش‌ها در انسان می‌بیند.

این استاد حوزه علمیه قم اضافه کرد: بر همین اساس است که جوان پرورش یافته در دامان اسلام می‌تواند به فرمانده ای موفق در دوران دفاع مقدس و یا سربازی شجاع در دوران دفاع از حرم تبدیل شود که چنین هم شده است.

وی خاطرنشان کرد: اینجاست که دشمن حاضر می‌شود تا برای از بین بردن  این جوان ارزشمند شکوفاشده، حتی موشک ضدّ نفر گران قیمت شلیک کند تا به خیال خام خود، تفکر متعالی «دفاع از حرم» را هدف و نشانه بگیرد.

این کارشناس مذهبی سپس خطاب به جوانان اظهار کرد: شما بدانید که تمام همّ و غمّ دین این است تا انسان در سنّ جوانی در اوج معنویت باشد و البته در مقابل این تفکر، اوج تلاش دشمنان دین در این است که جوانی افراد به لهو و لعب بگذرد؛ البته ممکن است این سوال در ذهن شما شکل بگیرد که جوانان فعال و نخبه در تفکر غربی هم دیده می‌شود که تصور درستی است.

وی اضافه کرد: اما نکته در این است که این جوانان را از حوزه ایمان و معنویت دور نگه می‌دارند؛ در حالی که در فرهنگ اسلام، جوان مؤمن باید جوانی اش را در راه یاری امام معصومش سپری کند تا جوانی موفق تلقی شود.

وی با یادآوری روایت امام صادق (ع) درباره جوان گفت: حضرت در این روایت می‌فرمایند که دوست ندارم جوانی از شما مسلمانان را مگر این که در یکی از دو حالت تعلیم یا تعلّم باشد؛ یعنی یا معلّم باشد و بیاموزاند و یا دانش آموز باشد و بیاموزد. سپس حضرت می‌فرمایند که اگر جوان مسلمان در یکی از این دو حالت نباشد، جوانی خود را ضایع کرده است و ضایع کننده دوران جوانی، گناهکار است.

این استاد حوزه علمیه قم در توضیح بیشتر این روایت بیان داشت: البته مشخص است که منظور این روایت، سپری کردن عُمده وقت به تعلیم یا تعلّم است وگرنه مشخص است که جوان هم مانند همه و بلکه بیشتر، نیاز به تفریح سالم هم دارد. همچنین نکته دیگر تکمیلی هم این است که عالِم بی عمل مانند زنبور بی عسل است؛ پس معلم یا دانش آموز حقیقی کسی است که در میدان عمل هم باشد؛ یعنی این جوانان عزیز که اکنون در میدان عمل کمک به سیل زدگان هستند؛ در حقیقت در همان مسیر تعلیم و تعلم گام بر می‌دارند و مأجور هستند.

حسینی در عین حال تصریح کرد: جوانان ما این توانایی و ظرفیت را دارند تا در تأثیرگذاری مانند اولیاء و انبیاء باشند و باید بدانند که «جوانی کردن» یعنی «یک امت بودن»؛ مانند آن چه خداوند متعال در قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم (ع) می‌فرماید که ابراهیم به تنهایی یک امت بود.

وی همچنین به این نکته اشاره کرد که جوان بودن، لزوما به سنّ و سال نیست بلکه فردی که در مسیر علم آموزی یا تعلیم و البته همراه با عمل به علم خود باشد؛ همیشه جوانمرد و دارای دلِ جوان خواهد بود؛ حتی اگر در سن و سال پیر شده باشد.