طراحی نشانگرهای زیستی جدید برای تولید داروهای بهتر

به گزارش پایداری ملی، دانشگاه زوریخ در سوئیس وظیفه هماهنگ سازی تلاش های جهانی به منظور تولید نشانگرهای زیستی تازه را بر عهده گرفته است.

 انتظار می رود این نشانگرهای زیستی باعث افزایش امنیت و تاثیرگذاری داروهای جدید شده و به تشخیص و مدیریت بهتر برخی بیماری های حاد و مزمن منجر شود.

اجرای این طرح در حدود پنج سال به طول می انجامد و در قدم اول داده های مورد نیاز برای تولید نشانگرهای زیستی مناسب پنج عضو بدن جمع آوری خواهد شد. این اعضا عبارتند از کلیه، کبد، لوزالمعده، عروق و سیستم عصبی مرکزی بدن اطلاعات یادشده برای تولید داروهای تازه برای همین پنج عضو بدن به کار گرفته می شود.

از جمله مشارکت کنندگان در این طرح می توان به چندین شرکت بزرگ دارویی، شرکت های تجاری کوچک و متوسط، نهادهای دانشگاهی ده کشور اروپایی و غیره اشاره کرد بودجه اختصاص یافته به طرح مذکور تا سال 2024 برابر با 28 میلیون یورو اعلام شده است.

واژه بیومارکر یا نشانگر زیستی برای نخستین‌بار توسط مؤسسه ملی بهداشت آمریکا در سال ۱۹۸۰ بکاربرده شد. یک نشانگر زیستی در حوزه پزشکی شاخصی قابل اندازه‌گیری برای تشخیص وجود یک بیماری است که گاهی شدت بیماری را نیز نشان می‌دهد.

به‌طور کلی یک نشانگر زیستی پزشکی به هر چیزی که بتواند به عنوان شاخصی از یک بیماری خاص یا برخی از حالات فیزیکی یک موجود زنده استفاده گردد، اتلاق می‌شود. چنین نشانگری می‌تواند به عنوان ابزاری برای بررسی سلامت یک اندام یا دیگر جنبه‌های سلامتی یک موجود زنده معرفی شود. نشانگر زیستی همچنین می‌تواند ماده ای باشد که نشانه‌های یک بیماری خاص را ردیابی کند.