عربستان اینگونه در به حاشیه راندن پرونده فلسطین به تل‌آویو کمک کرد

به گزارش پایداری ملی، به نقل از الجزیره، آنتوان کوپولانی، نویسنده فرانسوی با انتشار مقاله‌ای در مجله "لوپوئن" تحت عنوان "تحول ناگهانی روابط اسرائیل با همسایگانش" به افشای اسرار روابط عجیب میان این رژیم و عربستان سعودی پرداخت.

در این مقاله آمده است: توسعه اصلی روابط میان تل‌آویو و ریاض در آغاز سیاست همکاری اسرائیل با برخی از کشورهای عضو شورای همکاری خلیج (فارس) در زمینه‌های امنیتی و تبادل اطلاعاتی خلاصه می‌شود.

این نویسنده فرانسوی تأکید کرد: شخص بنیامین نتانیاهو،‌ نخست‌وزیر اسرائیل گفته است که "کشورش" روابطی را با تمامی کشورها که آن را به رسمیت نمی‌شناسند، دارد و دلیل این روابط نیز نیاز اقتصادی و امنیتی این کشورها به اسرائیل است.

در این یادداشت با اشاره به مسأله فلسطین آمده است: در حال حاضر نحوه برخورد و تعامل با درگیری فلسطین و اسرائیل نیز تغییر کرده است و دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا به دنبال به مرحله ظهور رساندن طرح صلح آمریکا برای خاورمیانه و یا آنچه "معامله قرن" نامیده می‌شود و سر و صدای زیادی به پا کرد، نیست، بلکه وی در پس پرده این طرح به دنبال به حاشیه راندن درگیری فلسطین و اسرائیل است چراکه این مسأله مانع دستیابی آمریکا به اهداف استراتژیک خود می‌شود.

نویسنده این مقاله معتقد است که مهمترین اهداف آمریکا از اقدام مذکور تضعیف ایران است، مسأله‌ای که در صورت تحقق آن، بخشی از استراتژی آمریکا در خاورمیانه را نیز محقق می‌کند.

وی افزود: ترامپ با استفاده از "جنگ سرد جدید" میان عربستان و ایران از یک سو به دنبال تشکیل یک ائتلاف غیر رسمی میان کشورهای حوزه خلیج (فارس) و اسرائیل است و از طرف دیگر و در چارچوب طرح ایجاد یک ائتلاف راهبردی در خاورمیانه، قصد تشکیل یک ائتلاف رسمی با مشارکت کشورهای حوزه خلیج (فارس) را دارد.

در ادامه این مقاله آمده است: قطعا این ایده (تشکیل ائتلاف) یک ابتکار عمل آمریکایی نبوده، بلکه درخواستی است که از یکسو توسط اسرائیلی‌ها و از طرف دیگر توسط اماراتی‌ها و به ویژه محمد بن زاید، ولیعهد امارات در دیدارهای وی با مقامات دولت آمریکا در پایان سال ۲۰۱۶ مطرح شده است.

کوپولانی می‌گوید که سفر سال ۲۰۱۷ ترامپ به عربستان به انجام سه نشست انجامید؛ یعنی دیدار با ملک سلمان بن عبدالعزیز پادشاه عربستان، یک نشست چند جانبه با رهبران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و نشست سوم وی نیز با نمایندگان ۵۵ کشور عربی و اسلامی بود که به همین مناسبت در ریاض برگزار شد.

در بخش دیگری از این یادداشت با اشاره به تمایل آمریکا برای تشکیل "ناتو عربی" با هدف مقابله با ایران، آمده است: آمریکا قصد تشکیل یک ائتلاف تحت عنوان "ناتو عربی" درست مشابه "پیمان بغداد" را دارد که در سال ۱۹۵۵ و با مشارکت انگلیس، عراق، ترکیه، ایران و پاکستان برای مقابله با گسترش کمونیست تشکیل و در سال ۱۹۷۹ منحل شد اما در این ائتلاف جدید عربستان و امارات تأمین کنندگان مالی و مصر و اردن نیز نیروهای مسلح آن را تأمین خواهند کرد. اوضاع در رابطه با ائتلاف غیر رسمی کشورهای حوزه خلیج (فارس) با اسرائیل نیز همینگونه است.

نویسنده این مقاله در ادامه تاکید کرده است: احتمالا این طرح برای محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان نیز منطقی خواهد بود، چراکه عربستان در این ائتلاف همان نقش ریاستی را بر عهده دارد که آمریکا در ائتلاف ناتو ایفا می‌کند.

در این مقاله همچنین با اشاره به حملات رژیم صهیونیستی به سوریه، آورده شده است: اسرائیلی‌ها با حمایت عربستان قصد مداخله در امور سوریه را دارند و اینگونه به نظر می‌رسد که جنگ نزدیک است، چراکه ارتش اسرائیل در حال حاضر خواستار هدف قرار دادن "نیروهای" ایران در سوریه است.

نویسنده این یادداشت در خاتمه مقاله خود آورده است که باراک اوباما، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا جایزه صلح نوبل را به دست آورد اما وی این جایزه را به دلیل امضای توافقنامه هسته‌ای با ایران دریافت نکرد، بلکه دلیل آن نتایج این توافقنامه بود که باعث نزدیکی روابط اسرائیل و عربستان شد.