پایداری ملی، در سال 1980 اورنج کانتی در کالیفرنیا به این می بالید که 78 درصد جمعیت
آن سفیدپوست بود. اورنج کانتی محل تولد جنبش محافظه کاری آمریکا و از مراکز
جامعه ضد کمونیست جان برش بود.
جان وین – هنرپیشه «جویندگان» که شاید
بهترین فیلم ساخته شده تا این زمان باشد - یکی از اعضای این سازمان بود که
در محله نیوپورت بیچ زندگی می کرد. در سال 1979 یعنی همان سالی که او در 72
سالگی درگذشت، فرودگاه اورنج کانتی به احترام او فرودگاه جان وین نامگذاری
شد. یک مجسمه سه متری از جان وین در ژستی گاوچرانی نیز در سرسرای ترمینال
اصلی آن نصب شد.
در «قطعنامه هیئت ناظران اورنج کانتی» درباره این
تغییر نام آمده بود که او «مرد انسانیت، وفاداری و یکی از قهرمانان غرب
آمریکایی و نماد یک دنیا از ارزش های سنتی آمریکایی بود.»
اگر تنها یک
بازیگر به مفهوم «سرنوشت مقدر سروری آمریکا» تجسم بخشیده باشد، آن بازیگر
جان وین است. او 14 سال برای ساخت فیلم «آلامو» – فیلمی به کارگردانی،
تولیدکنندگی و بازیگری خودش در نقش دیوی کراکت- جنگید. دونالد کلارک در
«آلاموی جان وین: ساخت یک فیلم حماسی» می نویسد که ایده وین درباره ساخت
فیلم این بود که نشان دهد «آمریکا چگونه باید به تصویر کشیده شود.» از نظر
وین، آلامو داستان مثالی آمریکایی است و این بازیگر گفته است که فیلم باید
«به مردم شیفته آزادی در جهان یادآوری کند که تا مدتی نه چندان قبل، مردان و
زنانی بودند که تا پای جان از شجاعت لازم برای ایستادن به پای چیزهایی که
به آنها باور داشتنند برخوردار بودند.»
با این حال مفهوم جان وینی از هویت آمریکایی، می رود که در زیر آوار تغییرات جمعیتی دفن شود. در سال 1970 ، 86 درصد جمعیت اورنج کانتی سفیدپوست بودند. تا سال 2004 رشد شدید جمعیت غیرسفیدپوست (اکثرا آسیایی و اسپانیایی تبار) سفیدپوستان را تنها به 49 درصد جمعیت این منطقه تبدیل کرده بود. همین تغییرات جمعیتی بود که پیروزی دمکرات ها برای کسب هر هفت کرسی کنگره را در انتخابات سال 2018 تضمین کرد؛ واقعیتی که یادآوری تلخ از این است که حتی در سرزمین زادگاه جان وین نیز سرنوشت به دست جمعیت است.
تعجبی ندارد که جمعیت جدید ساکن این منطقه هیچ عشق و علاقه ای را نسبت به چهره ای در خود احساس نکند که نماد فتح غرب و هویت سنتی آمریکایی است. در سال 2016 «جمهوریخواهان سفیدپوست» فشار آوردند تا برای گرامیداشت نام او، زادروز جان وین را به اسم او نامگذاری کنند که به دلیل «نژادپرستی» جان وین نتوانست رای بالایی را کسب کند. صدور یک قطعنامه در این باره در مجلس ایالتی با نسبت آرای 36 به 19 ناکام ماند و نمایندگان مخالف لوئیس آلخیو و لورنزا گونزالز در تایید مخالفت خود از جمله به مصاحبه ای اشاره کردند که در سال 1971 درباره دیدگاه های شخصی جان وین درباره نژاد با او صورت گرفته بود . از جمله او گفته بود: «من به برتری سفیدپوستان اعتقاد دارم، تا زمانی که سیاهپوستان آنقدر تحصیل کرده و فرهیخته شوند که مسئولیت پذیری پیدا کنند. من اعتقادی ندارم که اختیارات و سمت های رهبری و داوری به افراد غیرمسئول سپرده شود.» یا «در این به اصطلاح سرقت کشور آنها (سرخپوستان) از سوی ما، فقط یک مسئله بقا بوده. عده زیادی از مردم بودند که به اراضی جدید احتیاج داشتند و سرخ پوستان با خودخواهی می کوشیدند آنها را از گرفتن زمین ها بازدارند.»
در آمریکای امروز چیزی
مثل یک صنعت وجود دارد که کار آن یافتن مسائل قدیمی برای اهانت و جلب کردن
توجهات در شبکه های اجتماعی است. به همین دلیل است که روز یکشنبه فیلمنامه
نویسی به اسم مت ویلیامز از نو کشف شد، با او مصاحبه ای انجام شد و او
چنین توئیت کرد: «ای لعنت، جان وین درباره نژاد واقعا حق داشته.» این توئیت
بیش از 10 هزار بار از نو توئیت شد و بیشتر از 31 هزار بار به آن لایک
تعلق گرفت، تا جایی که «جان وین» در توئیتر به یک ترند تبدیل شد.
یک
وبسایت مرتبط با فرهنگ پاپ به اسم توفاب مصاحبه ای با یک نژادپرست انجام
داده که از خواندنش انسان «شاخ درمی آورد.» این فرد در سخنان شنیع خود از
جمله گفته است: «جامعه دانشگاهی آزمون های مشخصی را طراحی کرده تا بر اساس
آنها بتواند تعیین کند که آیا سیاهپوستان از نظر دانش پژوهی مجهز و آماده
هستند یا نه. اما بعضی از سیاهپوستان بی آنکه در این آزمون ها قبول شده و
از پیش زمینه های لازم برخوردار شده باشند، می کوشند هر جوری که هست وارد
کالج شوند.» یا «باید یک استانداردی وجود داشته باشد. من از این واقعیت
احساس گناه نمی کنم که پنج یا 10 نسل پیش این مردم برده بودند...راستش من
برده داری را محکوم نمی کنم. این یک واقعیت زندگی است، مثل بچه ای که به
فلج اطفال مبتلا و مجبور می شود عصا دستش بگیرد و به این ترتیب دیگر نمی
تواند با بقیه ما فوتبال بازی کند.» یا «به نظر من هر سیاهپوستی که امروز
با یک سفیدپوست رقابت می کند را بهتر از یک مرد سفیدپوست می توان شکست داد.
کاشکی آنها به من بگویند که در کجای دنیا بهتر از چیزهایی که در آمریکا از
آن برخوردارند می توانستند داشته باشند.»
اسکات ایمن در کتاب «جان وین: زندگی یک اسطوره» فاش می کند که وین اعتقاد داشته قانون حقوق مدنی تخلف از حقوق مالکیت اموال بوده است. علاوه بر این به دلیل دیدگاه هایش درباره نژاد، حتی در آن دوران با مخالفت هایی نیز رو به رو شد. یک سال بعد از مصاحبه سال 1971 خود، جان وین نقش مارشال کل «رژه رز بول» را ایفا کرد. نشریه دیلی تروجان خاطر نشان کرد که مجموعه جان وین «توهینی آشکار به سیاهپوستان، به سرخ پوستان آمریکایی و به آمریکاییان از هر نژادی است که به برابری اعتقاد دارند. جان وین به صراحت یک نژادپرست است.» این سرمقاله نیز در حذف وین از جایگاهش ناکام ماند.