بازدارندگی موشکی در جهان ناامنی

به گزارش پایداری ملی، عارف بهرامی- در جهان پرتخاصم امروز توان موشکی اهمیت فوق العاده‌ای پیدا کرده است. بسیاری از کشورها به خصوص در منطقه خاورمیانه در دو دهه گذشته سرمایه‌گذاری‌های بزرگی را در این زمینه انجام داده‌اند. هم‌اکنون 31 کشور دارای موشک‌های بالستیک می‌باشند و از بین آنها تنها10 کشور موشک‌های با برد بالای 1000 کیلومتر را آزمایش کرده‌اند. در این خصوص یان ویلیامز مدیر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی که اطلاعات مربوط به برنامه‌های موشکی کشورهای مختلف را بررسی و تحلیل کرده است می‌گوید "ما معتقدیم که وارد رنسانس موشکی شده‌ایم. 

تعداد روزافزون کشورهایی که دسترسی موثری به فناوری موشکی پیدا کرده‌اند در حال افزایش است و این امر تنش‌های بین‌المللی را افزایش خواهد داد. در این زمینه می‌توان به کره شمالی به عنوان یک خط اشاره کرد که برد موشک‌هایش از 745مایل در سال 1990 به بیش از 8 هزار مایل در سال 2018 رسیده و قادر است به نیمی از جهان حمله کند. علاوه بر این خطر کشتار غیرنظامیان توسط موشک‌ها بخاطر دقت پایین آنها و همچنین خطر دسترسی گروه‌های تروریستی و شبه نظامیان به موشک‌های بالستیک وجود دارد".

 همچنین وزارت دفاع آمریکا در گزارش سال 2018 خود اینگونه بیان می‌کند که محیط امنیتی امروز بسیار پیچیده‌تر و فراتر از آن چیزی است که در حافظه تجربه شده ما قرار دارد چرا که دشمنان به طور فزاینده‌ای در توانایی‌های موشکی خود سرمایه‌گذاری می‌کنند و افزایش توان موشکی آنها به معنای اضافه کردن انواع جدید و بی‌سابقه‌ای از موشک‌ها به زرادخانه‌ها و بالارفتن قدرت تهاجمی آنها می‌باشد. روسیه و چین در حال توسعه موشک‌های پیشرفته کروز و دارای قابلیت‌های هیپرسیونیک هستند که می‌توانند با سرعت‌های استثنایی مسیرهای غیر‌قابل پیش‌بینی را طی کنند.

 کره شمالی اگرچه در مسیر صلح قدم گذاشته است و به جاده اعتماد نزدیک شده است اما به طور بالقوه هوز یک تهدید به شمار می‌رود و در این زمینه ایالات متحده باید هوشیار باشد این کشور طی دهه‌های گذشته منابع قابل توجهی را در برنامه موشک‌های هسته‌ای و بالستیک خود سرمایه‌گذاری کرده، آزمایش‌های موشکی متعددی را انجام داده است و در گذشته نیز بارها به صراحت آمریکا را تهدید کرده است. محیط زیست موشکی در حال ظهور تهدیدی جدی علیه استراتژی‌های و توانایی‌های نظامی ایالات متحده و چالشی بزرگ به شمار می‌رود.

 این گزارش ادامه می‌دهد که ایران ایالات متحده را بزرگترین مانع برای تبدیل شدن به قدرت برتر و حاکم بر خاورمیانه بر سر راه خود می‌داند در این راستا ارتقاء توان موشکی به اولویت اصلی ایران تبدیل شده است و هر روز بر دامنه موشک‌ها، تعداد آنها ،دقت آنها، سرعت آنها و قدرت تخریب آنها می‌افزاید به نحوی که امروز تبدیل به بزرگترین قدرت موشکی منطقه شده است و قادر به تهدید آمریکا است. 

این گزارش‌ها تنها یکی از هزاران اظهارنظر و گزارشی است که دشمنان علی‌رغم میل باطنی به توان بالای موشکی ایران معترف می‌شوند و بیم و هراس خود را نشان می‌دهند اما اینجا برخلاف نظر آمریکا که ایران را یکی از قدرت‌های برتر منطقه در زمینه موشکی می‌داند باید گفت جمهوری اسلامی ایران در کنار کشورهایی مانند روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه کره شمالی، آمریکا، هند و پاکستان در بین ده کشور برتر جهان از نظر فناوری موشکی قرار دارد و این فناوری کاملا بومی و متکی به قدرت و دانش داخلی است. ایران یکی از پیشروهای صنعت موشکی در جهان است که به دلیل زیست در منطقه پرالتهاب خاورمیانه مجبور به بالابردن قدرت دفاعی و توان بازدارندگی خود است.

 تجربه تلخ استفاده دشمن از موشک‌های اسکاد در جریان جنگ هشت ساله و تخریب و ویرانی که برای بسیاری از شهرهای ما به عمل آوردند یکی از دلایلی است که مدیران و استراتژیست‌های نظامی کشور را به سمت تقویت و بومی‌سازی این فناوری در کشور سوق داد و پیشرفت‌های چشمگیر کشور در حوزه موشکی نشانی از درس گرفتن از آن تجارب تلخ است چراکه اگر ایران در آن زمان حتی تعداد محدودی موشک در اختیار داشت می‌توانست جلوی بسیاری از آن حملات را بگیرد. دشمن بعثی پس از هر شکست مستقیمی که در جبهه‌ها متحمل می‌شد انتقام را از غیرنظامیان می‌گرفت و جنگ شهرها را راه می‌انداخت و با بمباران و به خصوص 170 بار موشک‌باران شهرها و مناطق مسکونی ویرانی‌های بسیاری را برای ما به بار می‌آورد در حالی‌که اگر موشک‌های برد کوتاه و متوسطی مانند فاتح، تندر، قیام، شهاب یک و ذولفقار که امروزه به صورت انبوه در کشور تولید می‌شود، وجود داشت عراق آنگونه متهورانه و بی‌محابا حمله موشکی علیه کشور ما انجام نمی‌داد.

 فناوری موشکی به مانند دیگر فناوری‌ها تا مدت‌ها در انحصار قدرت‌های بزرگ بوده و به طرق مختلف تلاش کرده‌اند که کشورهای دیگر را از دسترسی به آن منع کنند. آنها رژیم کنترل موشکی را که وظیفه کنترل تکثیر سلاح‌های موشکی، حامل‌های سلاح هوایی بدون سرنشین کشتار جمعی و تجهیزات و فناوری‌های همراه آن را بر عهده دارد را در همین راستا در 1987 به راه انداختند. این رژیم در واقع واکنش آمریکا و متعهدانش به پیشرفت‌های موشکی در اروپای شرقی و آسیای جنوب غربی بود و از نگرانی آنها نشات می‌گرفت اما جمهوری اسلامی ایران همانطور که بارها توسط مسئولان کشور اعلام شده است ضمن احترام به تمامی قوانین و مقررات بین‌المللی برای ارتقای توان دفاعی خود از کسی اجازه نمی‌گیرد.

 امروز صنعت موشکی ایران با موشک‌های دوربردی همانند شهاب 3 ، سجیل، خرمشهر و عماد شناخته می‌شود که بین 2000 تا 2500 کیلومتر برد دارند و پاسبان پرقدرت حریم دفاعی کشور هستند. برخلاف فناوری موشکی برخی کشورها که با افزایش برد موشک تنظیم و دقت آنها کاهش می‌یابد دقت بالای موشک‌های جمهوری اسلامی طبق آزمایشات انجام گرفته و همچنین در جریان حملات موشکی امسال به مقرر تروریست‌های تکفیری در سوریه و شرق فرات اثبات شد.

 نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد اعتراض برخی کشورها به توان موشکی ایران است در حالیکه اگر ایران این فناوری را صرفا برای دفاع از حریم خود به کار می‌گیرد کشورهایی مانند رژیم اشغالگر قدس سابقه استفاده از موشک‌هایی مانند اریحا علیه غیرنظامیان را داشته‌اند و بارها کلاهک‌های نامتعارف را حمل کرده‌اند. به نظر تحریم‌های جدید آمریکا و خروج یکجانبه از پیمان بین‌المللی برجام و تلاش‌های مضاعفی که این روزها برای فشار بر جمهوری اسلامی در پیش گرفته بیش و پیش از آنکه ناشی از چندو چون برجام و برد و باخت در آن باشد ناشی از بیم و ترس از توان فزاینده موشکی ایران است و در جریان مذاکرات نیز گاه و بیگاه توان موشکی کشور را دستمایه اعتراض و کارشکنی و اخلال در روند مذاکرات قرار می‌دادند و از برجام‌های دو و سه نیز صحبت به میان می‌آوردند. 

آنها اگر سال‌های قبل از پیشرفت‌های موشکی ایران تصویری مبهم داشتند امسال با دیدن دقت و سرعت و قدرت موشک‌های ایران در حمله به مواضع داعش به این نتیجه رسیدند که با خروج از توافقنامه بین‌المللی برجام مانعی بر سر راه این پیشرفت قرار دهند.