اوایل ماه جولای، که امریکایی ها سالروز استقلال را جشن گرفتند میزان حقیقی استقلال آنان نمایان شد. افشاگری های ادوارد اسنودن و واکنش سران امریکا به این افشاگری ها نشانگر آن بود که نه تنها مردم امریکا و رسانه های مطرح آنان مستقل و آزاد نیستند، بلکه هیچ یک از کشورهای اروپایی، که به ظاهر دارای حاکمیت و تمامیت ارضی هستند، آزادی و استقلالی از خود ندارند.
به نقل از پايگاه خبري کامن دريمز، اکنون
مردم امریکا نسبت به تهدیداتی که وزارت امنیت داخلی امریکا برای آزادی
آنان دارد کاملا آگاه هستند. براساس نظرسنجی ملی این هفته، 55 درصد
امریکاییان اسنودن را افشاگر میدانند نه خائن. با این حال چه کسی از اسنودن
که کاخ سفید او را خائن و اکثر مردم امریکا او را قهرمان واقعی میدانند
حفاظت خواهد کرد؟
مسلما
رسانه های قدرتمند امریکا که با وقاحت تمام از وزارت امنیت داخلی امریکا
دفاع میکنند و برای پرت کردن حواس مردم جهان از رسوایی سازمان امنیت ملی
دست به ترور شخصیت اسنودن میزنند، از وی حمایت نخواهند کرد.
شبکه
ام اس ان بی سی امریکا اسنودن را "حقیر" و "بزدل" خطاب میکند؛ در صورتیکه
با عدم گزارش رسوایی سازمان امنیت ملی امریکا باید این شبکه و دیگر رسانه ی
سرآمد امریکا را بزدل و ترسو بنامیم.
از
رسانه ها که بگذریم میبینیم که سران کشورهای اروپایی که خود قربانی عملیات
های جاسوسی امریکا بوده اند و فریاد اعتراض دارند نیز از اسنودن حمایت
نکرده و به وی که باعث افشای این اسرار بوده پناهندگی نمیدهند. در این
میان، باید اعطای پناهندگی دولت ونزوئلا به اسنودن را تحسین کنیم و شاهد
اوضاع آشفته ی اروپا باشیم.
به
بیان یورگن تریتین، وزیر سابق فدرال آلمان،کشور آلمان با سابقه ی ناگواری
که در نظارت بر اسناد کشوری دارد، "امروز میبایست جزو اولین کشورهایی باشد
که به اسنودن اعطای پناهندگی میکنند". ولیکن دولت کنونی آلمان طبق دستور
کاخ سفید و دولت اتریش، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال، که با وزارت
کشور امریکا تبانی کرده اند، عمل میکند تا در پی دستگیری بی نتیجه ی
اسنودن، هواپیمای ایوو مورالس، رئیس جمهور بولیوی، را برباید. حال اگر
کشورهای دیگر این اقدام را درمورد هواپیمای اوباما، اولاند و یا راجوی
انجام داده بودند، این کار به مثابه جنگ تلقی میشد.
سوم جولای امسال، دادستان کل و وزیر دفاع امریکا طی بیانیه ای مشترک بیان کردند:
"پس
از جریان یازده سپتامبر، دولت به بهانه "حفظ امنیت ملی"، حقوق بشر را نقض
کرده و جاسوسی کشورهای همپیمان را کرده و هزینه ی گروه های اطلاعاتی و
همچنین بودجه ی جنگ و سلاح را افزایش داده است. ما اکنون آگاهیم که سازمان
امنیت ملی با نظارت بر تماس های تلفنی، ایمیل ها و نامه های ما امریکایی از
ما جاسوسی میکند."
دنیل السبرگ، افشاگر معروف اسناد پنتاگون، که حقایقی را درباره ی جنگ ویتنام برملا ساخت، مینویسد:
"افشاگری
اسنودن به ما این امکان را میدهد که "کودتای اجرایی" که علیه قانون اساسی
امریکا شکل گرفته است را به عقب برانیم. از زمان جریان یازده سپتامبر
تاکنون، اوایل به صورت مخفیانه و حال به صورت آشکارا، میبینیم که لایحه های
حقوق بشری درحال فسخ شدن هستند... خصوصا اصلاحیه های چهارم و پنجم قانون
اساسی امریکا که شهروندان را از تجاوز دولت به حریم خصوصی زندگی آنان مصون
میداشت عملا به حالت تعلیق درآمده است."
هنگامی
که ران وایدن، سناتور حزب دموکرات امریکا، از جیمز کلاپر،مدیر اطلاعات ملی
آمریکا، سوال کرد که "آیا سازمان امنیت ملی امریکا اطلاعات خصوصی مردم
امریکا را جمع آوری و نگه داری میکند؟" وی قاطعانه به دروغرد داد. دیگر
مقامات امنیت ملی امریکا نیز بارها کنگره را درباره ی جاسوسی امریکا گمراه
کرده اند اما هیچیک بازجویی نشده اند.
ما
همواره شاهد تهدید و حمله بی رحمانه و بی وقفه امریکا به کسانی بوده ایم
که حقیقتی را درمورد اقدامات دولت فاش ساخته اند؛ از تهدید آسوشیتدپرس و
دیگر خبرگزاری ها و سوءاستفاده از قوانین جاسوسی گرفته تا سرکوب جنبش وال
استریت و تعقیب و سوء رفتار با بردلی مانینگ و جولیان آسانژ.
حال چه کسی از اسنودن محفاظت خواهد کرد؟ و چه کسی باید از آزادی امریکاییان و مردم اروپا و سراسر جهان محافظت کند؟