اختلافی که نفعش را ایران می‌برد!

جین پال گتی پس از کشف نفت در بیابانی در ۱۹۵۰ تبدیل شد به ثروتمندترین مرد آمریکا و اولین میلیاردر. این زمین یک «منطقه بی طرف» بین عربستان سعودی و کویت است. این منطقه منابع فوق العاده‌ای دارد و می‌تواند با قیمت فعلی نفت سالانه ۱۵ میلیارد دلار نفت خام پمپ کند. عربستان و کویت امروز بخاطر یک نزاع حاکمیتی صدساله حتی یک بشکه نفت هم از این منابع استخراج نمی‌کنند.

اگر در شرایط دیگر قرار داشتیم، جنگ بر سر این منطقه بی‌طرف تنها یک نزاع محلی پیچیده و مورد علاقه معدودی از مقامات دولتی، دیپلمات‌های خارجی و مقامات اجرایی نفتی بود، ولی بازار نفت و خاورمیانه در حال حاضر شرایط نرمالی ندارد که مسئول آن دونالد ترامپ است که قصد تسلط بر ایران را دارد و بن سلمان، ولیعهد عربستان که او هم چشمی به ایران دارد، ولی با مشکلات قتل روزنامه نگار جمال خاشقچی احاطه شده است.

تحریم‌های آمریکا علیه ایران در اوائل نوامبر اجرایی می‌شود. این مسئله باعث افزایش قیمت نفت به بالاترین حد در چهار سال گذشته شده و در نتیجه واشنگتن از متحدانش خواسته شیر‌های نفت خود را کاملا باز کنند و قیمت را پایین بیاورند. ۵۰۰ هزار بشکه در روز تولید این منطقه بی طرف_ به اندازه تولید کشور عضو اوپک اکوادور _. می‌تواند به بازار اطمینان دهد نفت اضافه هم برای جبران نفت تحریم شده ایران وجود دارد و هم برای هر نوع کمبود نفت در آینده. جیسون بوردوف، مدیر مرکز سیاست انرژی گلوبال نیویورک گفت: «ذخایر استراتژیک کمی در اختیار داریم و این مسئله بازار را عصبی میکند».

واشنگتن برای اینکه این منطقه را از خنثی بودن در بیاورد چندین ماه است عربستان و کویت را تحت فشار گذاشته تا مذاکره در این مورد را از سر بگیرند. این دو کشور پس از یک سری اقدامات تلافی جویانه در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ هیچ نفتی از این میادین برداشت نکرده اند. بن سلمان در آخرین تلاش در این زمینه در اواخر ماه سپتامبر به کویت رفت تا با شیخ صباح الاحمد الصباح، رهبر این کشور ملاقات کند، ولی نتیجه‌ای نداشت.

در سوم اکتبر، یک روز پس از ناپدید شدن خاشقچی، بن سلمان در مصاحبه‌ای گفت که مسائل حاکمیتی جلوی توافق در این زمینه را گرفته‌اند و گفت: «به نظر ما یک مسئله ۵۰ ساله را نمی‌توان در چند هفته حل کرد بنابراین سعی می‌کنیم با کویت به توافق برسیم که تولید نفت را در ۵ تا ۱۰ سال آینده ادامه دهیم و همزمان بر روی مسائل حاکمیتی کار کنیم». گرچه کویت برای شروع تولید نفت اول، قرارداد را میخواهد.

وسعت منطقه بی طرف ۵۷۰۰ متر مربع است. در سال ۱۹۷۰ هر دو کشور توافق کردند این منطقه را تقسیم کنند و هر کدام نیمی از آن را تحت مالکیت خود درآوردند. این منطقه ۲ میدان نفتی اصلی دارد: میدان ساحلی الوفره و میدان دریایی خفجی. منازعات بر سر میدان الوفره آغاز شد.

روابط بین عربستان و کویت در مورد این منطقه بی طرف در سال ۲۰۱۴ پس از اینکه ریاض ناگهانی میدان خفجی در نیمه تحت کنترل عربستان را بست، وخیم‌تر شد. دلیل رسمی آن مسائل زیست محیطی اعلام شد. کویت چند ماه بعد در سال ۲۰۱۵ میدان ساحلی الوفره را بست. این میدان بخشی از قلمروی امارات پس از تقسیم در دهه ۱۹۷۰ بود. پس از آن هر دو میدان بسته ماندند و در حال حاضر یک قطره نفت هم از آن استخراج نمی‌شود.
علیرغم فشار آمریکا، احتمال شروع دوباره تولید در این میادین وجود ندارد. گتی یک بار گفت: «نفت مثل یک شیر وحشی میماند. هر کس آن را بگیرد مالک آن است». در منطقه بی طرف سعودی‌ها و کویتی‌ها به نوبت قربانی می‌شوند.