سرکوب شیعیان با هدف فشار به ایران

بحث رقابت ایران با کشورهای عربی در حوزه خلیج فارس هر روز رنگ و بوی تازه ای به خود می گیرد. اعراب قدرت گرفتن ایران را به مثابه قدرت گرفتن شیعیان منطقه می دانند و از آن برداشت طایفه ای می کنند و برای اثبات این ادعای خود نیز دائما به عراق و لبنان و سوریه اشاره می کنند که در هر سه آنها ایران از حکومت های حاکم بر آنها حمایت می کند، مساله ای که به هیچ وجه باب میل اعراب نیست و آن را خطری حیاتی برای خود می دانند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان خطری که اعراب از ایران احساس می کنند به اندازه ای است که آنها را بر آن داشته با اسرائیل علیه ایران پیمان مخفی ببندند. اما واقعا اعراب تا چه اندازه توانسته اند در پیگیری سیاست های خصمانه خود در منطقه موفق باشند؟

پایگاه خبری اصوات العراق، در تحلیلی در این باره می نویسد: هر چه حاکمان کشورهای عربی خلیج فارس متحمل شکست در سیاست هایشان می شوند و آروزهای خود را بر باد رفته می بینند و از این که شیعیان روز به روز در منطقه قدرت می گیرند و رشد می کنند، بیشتر عصبانی می شوند، ایران گام به گام به اهداف منطقه ای اش بیشتر نزدیک می شود. به عبارت دیگر کاهش موفقیت آنها برابر با مضاعف شدن قدرت ایران است.

نویسنده این یادداشت در ادامه می نویسد: این صحیح است که حکام عرب هیچ کدام نماینده حقیقی مردمشان نیستند و بیش از این که مفید حال مردمشان باشند ابزار دست کشورهای غربی برای پیشبرد اهداف آنها در منطقه و حمایت از منابع مالی آنها هستند. برای همین نیز همیشه خود را در خطر احساس می کنند و بر این باورند که اگر حمایت پایتخت های غربی نباشد حکومت آنها رو به زوال خواهد رفت و جایگاهشان به خطر خواهد افتاد. به همین دلیل است که همه تلاش خود را می کنند که از سقوط دولت هایی که متاثر از اعتراض های مردمی هستند نیز جلوگیری کنند مبادا که دامنه تحولات به خاک کشورشان برسد. حتی اگر حکومت های آن کشورها مبتنی بر خونریزی و دیکتاتوری باشند. این حقیقتی است که در همه کشورهای عربی منطقه خلیج فارس صدق می کند.

نویسنده سپس می نویسد: از زمانی که رژیم بعث صدام حسین در جنگ با ایران شکست خورد، حکام عربی حامی آن نیز احساس شکست و سرخوردگی کردند، بعد از آن که صدام حسین در عراق سقوط کرد و شیعیان به قدرت رسیدند، سرخوردگی آنها به اوج رسید، برای همین طرحی برای انتقام از شیعیان طراحی کردند، رفتار آنها با شیعیان در کویت و امارات تغییر کرد و برخورد خصمانه با شیعیان عراقی و لبنانی را در دستور کار خود قرار دادند. در عربستان شاهد دور تازه ای از فشارها به شیعیان شدیم و در منطقه الشرقیه شمار بسیاری از شیعیان را دستگیر کردند. همچنین به بهانه های مختلف اقدام به تخریب مساجد شیعیان کردند، سازمان های امنیتی عربستان اقدام به بهانه های واهی اقدام به دستگیری حجاج شیعه کردند و آنها را به زندان انداختند.

نویسنده پایگاه خبری صوت العراق در ادامه به تحولات سوریه و تاثیر آن بر شیعیان اشاره می کند و می نویسد: با آغاز جنگ در سوریه دولت امارات تلاش کرد تا شیعیان لبنان و عراق و پاکستان را از حضور در خاک خود به انحای مختلف دور کند، یا به شهروندان این سه کشور ویزا نداد یا این که از افراد مقیم خواست که ظرف یک هفته خاک امارات را ترک کنند. آنها اکنون نیز که می بینند پروژه سرنگونی حکومت سوریه به شکست انجامیده، درصددند تا انتقام این شکست را از شیعیان لبنان بگیرند. این در حالی است که هر گاه این کشورها با حکومت های سنی مشکل پیدا می کردند هیچ گاه اقدام به اذیت و آزار شهروندان سنی آن کشورها نمی کردند. عجیب تر آن که در همه این موارد ایران را بهانه اصلی آزار شیعیان قرار می دهند. با این تصور که فشار به شیعیان باعث فشار به ایران تنها کشور مطلقا شیعی دنیا که چه اعراب بخواهند چه نخواهند یکی از بزرگ ترین قدرت های منطقه است، می شود.

نویسنده این یادداشت در پایان می نویسد: اعراب چه بخواهند چه نخواهند شیعیان و حامیان آنها در حال قدرت گرفتن هستند. ایران نیز به رغم بسیاری از مشکلات که از قضا اعراب در تشدید آنها نقش مستقیم داشته اند، نه تنها از قدرتش کاسته نشده بلکه به قدرتش در منطقه اضافه هم شده است. اعراب خلیج فارس این روزها دائما کابوس می بینند، کابوسی خود خواسته که می تواند بدون تنش به آن پایان دهند اما خود نمی خواهند. قدرت گرفتن ایران و شیعیان برای آنها کابوسی وحشتناک است که می تواند قدرت منطقه ای آنها را به ویژه در نبود حمایت های مردمی و اجتماعی شان به خطر بیندازد. برای همین است که می بینیم نه برای تضعیف بلکه برای امحای شیعیان از منطقه اقدام می کنند.