حالا اما خبرگزاری «آسوشیتدپرس» از «وضعیت وخیم» آبی در فلسطین اشغالی خبر داده و نوشته راهبرد و فناوری‌های رژیم صهیونیستی نتوانسته بر بحران آبی در این منطقه فائق آید.
این خبرگزاری با اشاره به تلاش تل‌آویو برای رفع کمبود آب از طریق استفاده از فناوری آب شیرین‌کنی، نوشته است: «اکنون، خشکسالی پنج ساله دارد این راهبرد را به چالش می‌کشد و کشاورزان با دشواری روبرو شده‌اند و مهمترین منابع آبی اسرائیل هم در حال تحلیل رفتن هستند.»«یوال اشتاینیتز» وزیر انرژی رژیم صهیونیستی تداوم خشکسالی را مقصر این بحران می‌داند و می‌گوید: «هیچ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد که خشکسالی پنج سال پشت سر هم طول بکشد. به همین دلیل، با وجود ظرفیت ما در شیرین کردن آب، اوضاع همچنان بسیار بسیار وخیم است.»
در سال‌های اخیر میزان بارش‌ها در غرب آسیا و همچنین فلسطین اشغالی به شدت کاهش یافته و این امر موجب شده تا سطح آب دریاچه «جلیل» (طبریه) که منبع طبیعی اصلی تأمین آب رژیم صهیونیستی است، پایین آید. این امر موجب شده تا رژیم صهیونیستی برداشت آب از این دریاچه را فعلا متوقف کند.
علاوه بر این، تغییرات اقلیمی، خشکسالی، افزایش جمعیت و بالا رفتن مصارف کشاورزی موجب شده تا بسیاری از سرشاخه‌ای رود اردن که بخش بزرگی از آب جلیله را تأمین می‌کند، خشک شوند.
رژیم صهیونیستی برای مقابله با بحران آب در سال ۲۰۰۵ پنج مرکز آب شیرین‌کنی راه‌اندازی کرد و در حال حاضر ۴۰% آب آشامیدنی فلسطین اشغالی را از این طریق تأمین می‌کند.
تا پیش از راه‌اندازی این مراکز، این رژیم مدام از شهروندانش می‌خواست در مصرف آب صرفه‌جویی کنند، اما بعد از آغاز به کار این تأسیسات این تبلیغات پایان یافت. اما به نوشته آسوشیتدپرس، اخیرا با بروز بحران، ادبیات مقام‌های اسرائیلی تغییر کرده و «در ماه‌های اخیر یک تبلیغ تلویزیونی، با شعار "اسرائیل دارد خشک می‌شود"، از اسرائیلی‌ها می‌خواهد که در مصرف آب صرفه‌جویی کنند.»
منتقدان کابینه رژیم صهیونیستی می‌گویند تل‌آویو به امید استفاده از فناوری آب شیرین‌کنی، سیاست‌های ترویج صرفه‌جویی را از خاطر برده و به حاشیه رانده است.
«ساریت کاسپی اورون» مدیر بخش آب گروه موسوم به «اتحادیه دفاع از محیط زیست اسرائیل»، می‌گوید: «اسرائیل قطعا صرفه‌جویی را متوقف کرده است. به محض اینکه کارخانه‌ای آب شیرین‌کنی راه افتادند، احساس غلط امنیت [آبی] ایجاد شد. شیرین کردن آب همه‌چیز را جبران نمی‌کند. وقتی آب‌های سطحی در حال خشک شدن هستند، وقتی دریاچه جلیل دچار خشکسالی است، باید صرفه‌جویی کنید.»
رژیم صهیونیستی در گذشته برای کاهش مصرف آب، اقداماتی همچون وضع مالیات بر مصرف آب و تشویق به استفاده از دستگاه‌های کاهش‌دهنده مصرف آب را در دستور کار قرار داده، اما در حال حاضر فعلا تصمیمی برای استفاده از چنین برنامه‌هایی وجود ندارد.
ساکنان مناطق شمالی فلسطین شمالی به خصوص کشاورزان ساکن مناطق نزدیک دریاچه جلیله، از جمله کسانی هستند که بیش از دیگران تحت تأثیر تحلیل رفتن منابع طبیعی آب قرار گرفته‌اند. به نوشته آسوشیتدپرس، کاهش سهمیه آب کشاورزان این منطقه، سرزندگی در این مناطق را کاهش داده و کشاورزان را وادار کرده که در نوع محصولات زراعی خود تجدید نظر کنند.
بنا بر این گزارش، بخش عمده آب شیرین‌شده به مناطق ساحلی و بعضا برخی شهرها در مناطق مرکزی فلسطین اشغالی منتقل می‌شوند. به گفته کاسپی اورون، نبود زیرساخت‌های کافی موجب شده تا اسرائیل از انتقال آب شیرین‌شده به مناطق شمالی ناتوان باشد.
کارخانه‌های آب شیرین‌کنی، با دو مشکل دیگر هم مواجه هستند که اتکای بیش از حد به آن‌ها را برای رژیم صهیونیستی دشوار می‌کند. اول اینکه این کارخانه‌ها برای فعالیت به حجم عظیمی از انرژی نیاز دارند و ثانیا اینکه اتکا به این کارخانه‌ها می‌تواند رژیم صهیونیستی را با تهدیدات امنیتی مواجه کند، چراکه یک حمله نظامی به این کارخانه‌ها می‌تواند بخش اعظم منابع آبی فلسطین اشغالی را از شبکه خارج کند. با وجود این انتقادات، کابینه نتانیاهو همچنان بر استفاده از فناوری آب شیرین‌کنی متکی است و امیدوار است که دریاچه جلیل را از طریق انتقال آب شیرین‌شده احیا کند. منتقدان می‌گویند چنین پروژه‌ای می‌تواند توازن مواد معدنی موجود در دریاچه را بر هم بزند.