بر اساس نتایج مطالعات پیشین، تولید محصولات کشاورزی جهان نیازمند افزایش بین 60 تا 110 درصدی برای تامین تقاضای روزافزون جهانی و فراهم کردن امنیت غذایی است. در مطالعه اخیر پژوهشگران دانشگاه مینه سوتا به گردآوری و ارزیابی آمار و ارقام مرتبط با حوزه کشاورزی از سراسر جهان اقدام کرده و دریافته‌اند که میزان تولید چهار محصول کلیدی شامل ذرت، برنج، گندم و سویا رشد سالانه 0.9 تا 1.6 درصدی را تجربه خواهد کرد. با این نرخ رشد تولید چهار محصول مذکور احتمالا افزایش 38 تا 67 درصدی را تا سال 2050 شاهد خواهد بود که اختلاف قابل توجهی با ارزیابی 60 تا 110 درصدی دارد. طی این مطالعه مشخص شده است که سه کشور برتر در زمینه تولید برنج و گندم پایین‌ترین میزان رشد در تولید این دو محصول را دارند.
نخستین افزایش عمده در تولید محصولات کشاورزی در اوایل قرن هجدهم و با تغییر چگونگی چرخش کشت محصولات رخ داد. پس از آن، "انقلاب سبز" که شامل پژوهش، توسعه و پیشرفت فناوری می شد بین سال‌های دهه 1940 و اواخر دهه 1970 رخ داد که افزایش تولید محصولات کشاورزی در سراسر جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه را به همراه داشت.
ازدیاد جمعیت انسانی زمانی رخ می دهد که جمعیت یک گروه، از ظرفیت‌های منطقه‌ای که توسط آن اشغال شده، پیشی بگیرد. این اصطلاح اغلب به رابطه بین انسان و محیط زیست، کره زمین و یا یک منطقه جغرافیایی کوچک‌تر مانند کشورها ارجاع داده می شود. ازدیاد جمعیت می تواند حاصل افزایش زاد و ولد، کاهش نرخ مرگ و میر، افزایش مهاجرت و یا ناپایداری زیست‌بوم و کاهش منابع باشد.
در این میان، مناطقی که جمعیت و تولید مواد غذایی در آنها دارای تضاد قابل توجهی هستند، بیش از سایر مناطق، نگرانی‌ها را بر می انگیزند. به عنوان مثال، در منطقه‌ای که مردم آن به تولید ذرت وابسته هستند، جمعیت رو به افزایش و به طور همزمان کاهش تولید این محصول، آینده روشنی را ترسیم نمی کند. به گفته پژوهشگران دانشگاه مینه سوتا، افزایش تولید و بازده محصول راه حل بهتری برای تامین تقاضای جهانی نسبت به زیر کشت بردن زمین‌های بیشتر است. همچنین، راهبردهای اضافی مانند کاهش ضایعات مواد غذایی و تغییر رژیم‌های غذایی می توانند به کاهش برآوردهای روند افزایشی تقاضای جهانی برای مواد غذایی کمک کنند.
با توجه به رشد ناکافی تولید مواد غذایی برای تامین تقاضای جهانی روشن است که جهان با بحران کشاورزی و تامین مواد غذایی مواجه است. اما خبر خوب این است که همچنان فرصت‌هایی برای افزایش تولید از طریق استفاده کارآمدتر از زمین‌های کشاورزی موجود و افزایش نرخ‌های رشد تولید با استفاده هرچه بیشتر از روش‌های مدیریت بهتر وجود دارد. در حقیقت، اگر قصد داریم تا میزان تولید محصولات کشاورزی کلیدی را برای تامین تقاضای روز افزون جهانی افزایش دهیم، زمان را نباید از دست بدهیم.