استعمار بی سر و صدای کشورها با اسم رمزی به نام "طرح اتصال جهانی"

به گزارش پایداری ملی، طبق تعاریف دولت آمریکا از «حکمرانی قرن ۲۱»، فناوری‌های ارتباطاتی عصر حاضر، مسائل جدیدی را در حوزه حکمرانی و سیاست‌گذاری ایجاد کرده‌است. قدرت جدید حاصل از این تحولات، روابط بین‌الملل را دچار دگرگونی کرده است، به نحوی که ابزار سنتی سیاست خارجی، از فناوری‌های نوین برای تأمین منافع و امنیت ملی کشورها بهره‌ می‌برد.

در این شرایط، وزارت امور خارجه ایالات متحده به عنوان دستگاه پیگیری و پیاده‌سازی سیاست‌ خارجی، اقدامات راهبردی مهم و گسترده‌ای را در راستای مدیریت جهانی و حکمرانی بر اینترنت و فضای سایبری انجام داده‌است.

از جمله محورهای اصلی راهبرد دولت آمریکا در مدیریت این فضا، توسعه دسترسی و اتصال مردم دنیا به اینترنت و فراهم‌آوردن زیرساخت مورد نیاز برای این هدف است. چرا که با وابسته شدن مردم و اقتصاد کشور ها به اینترنت آمریکا می تواند آن ها را غیر مستقیم رهبری کند و نسل های آینده را آنچنان که می خواهد پرورش دهد .

در 24 ژوئن 2016، رئیس‌جمهور آمریکا طی یک دستور اجرایی، «گروه رهبری طرح بین‌المللی اتصال جهانی (گروه رهبری)» 1 را مأمور اجرای اهداف این طرح نمود. این دستور اجرایی گروه رهبری را ملزم به تمرکز بر موارد زیر می‌کند:

1.ترغیب کشورهای خارجی جهت اولویت‌ بخشیدن به اتصال اینترنتی در برنامه‌های توسعه؛

2.ترویج ایجاد کارگروه‌های چندوجهی منطقه‌ای به منظور حصول اطمینان از انجام بهترین اقدامات فنی و نظارتی؛

3.تشویق به توسعه برنامه‌های سواد دیجیتالی در کشورهای در حال توسعه.

از جمله مهم‌ترین این اقدامات و برنامه‌ها، تأسیس و اجرای «طرح اتصال جهانی» است که با همکاری بیش از ۱۶ نهاد دولتی راهبردی و سایر نهادهای بخش خصوصی و همچنین نهادهای سایر کشورهای جهان در حال انجام است.

اعضای گروه رهبری اتصال جهانی:

1.وزارت امور خارجه؛ 2. وزارت خزانه‌داری؛ 3. وزارت دفاع؛ 4. وزارت بازرگانی؛ 5. وزارت حمل‌ونقل؛ 6. دفتر نماینده تجاری آمریکا؛ 7. اداره کسب‌وکارهای کوچک آمریکا؛ 8. آژانس تجارت و توسعه آمریکا؛ 9. شرکت چالش هزاره؛ 10. شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی برون‌مرزی آمریکا؛ 11 .بانک صادرات و واردات آمریکا؛ 12. آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (یواس‌اید)؛ 13. کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا؛ 14. شورای ملی اقتصاد؛ 15. اداره کارکنان امنیت ملی؛ 16. دفتر سیاست‌گذاری علم و فناوری.

نهاد‌های گروه رهبری با اجرای بیش از 40 برنامه و اقداماتی که برای بیش از 30 کشور درنظر گرفته شده است 1، در پیشبرد اهداف طرح در 5 حوزه کاری به پیشرفت‌های اساسی دست‌یافته‌اند. این اقدامات شامل موارد زیر است:

1.گسترش مشارکت جهانی در زمینه اتصال به اینترنت؛

2.تقویت ابعاد مالی اتصال به اینترنت؛

3.انجام مساعدت در زمینه توسعه؛

4.ظرفیت‌سازی در زمینه بهترین اقدامات فنی و نظارتی؛

5.توسعه مشارکت ذی‌نفعان.

نتیجه‌ی نهایی اجرای این طرح، ورود ۱.۵ میلیارد نفر دیگر به فضای آنلاین تا سال ۲۰۲۰ است. دست یافتن به این هدف به ایجاد محصولات و تولیدات جدید، الگو‌های تجاری و رشد اقتصادی کمک خواهد کرد. گروه رهبری به تلاش‌های خود در سال‌های اخیر، مانند تقویت اتصال، تقویت چارچوب نظارتی و توسعه برنامه‌های سواد دیجیتال به‌منظور کاهش شکاف دیجیتال، ادامه خواهد داد.

قابلیت اتصال جهانی

در ادامه این دستور اجرایی آمده است : تا سال 2020، ما به‌عنوان حامیان قابلیت اتصال جهانی متعهد هستیم تا با مشارکت یکدیگر قابلیت دسترسی به اینترنت را برای 1.5 میلیارد نفر دیگر فراهم‌سازیم. و ما متعهد هستیم تا روند پیشرفت به سوی دسترسی به اینترنت در کشورهای درحال‌توسعه را در ظرف 5 سال آتی و همانطور که در «اهداف توسعۀ پایدار 2030» منعکس شده است سرعت بخشیم.

این اهداف بلندپروازانه هستند اما با مشارکت همدیگر کاملاً قابل تحقق می‌باشند. در این طرح ابتکاری، اصول ذیل راهنمای ما خواهند بود:

· قابلیت اتصال به اینترنت باید بخش لاینفک تمام راهبردهای توسعۀ ملی باشد؛

· تمام ذی‌نفعان از جمله دولت‌ها، صنایع، جامعۀ مدنی، جامعۀ فنی، نهادهای مالی بین‌المللی و سازمان‌های توسعۀ بین‌المللی باید به تلاش‌های خود در راستای قابلیت اتصال جهانی سرعت ببخشند؛

· راه‌حل‌های ابتکاری برگرفته از بخش صنعتی به جهت گسترش قابلیت اتصال به بخش‌های دور دست باید تشویق شوند؛

· ما باید سواد دیجیتال را ترویج دهیم، توسعۀ محتوی، نرم‌افزارهای کاربردی، و خدمات مربوط محلی را مقدور سازیم و بهبود ببخشیم زیرا آنها برای استفادۀ گسترده از اینترنت و افزایش ارزش اجتماعی و اقتصادی آن برای مردم، خانواده‌ها، و جوامع بسیار ضروری هستند؛

· ما باید دسترسی عموم مردم را (به اینترنت) برای مثال در کتابخانه‌های عمومی و مراکز اجتماعی، در میان سایر مکان‌ها، افزایش دهیم؛

· ما باید از طریق استفاده از سیاست‌ها و راهبردهایی که نه تنها روی قابلیت اتصال بلکه روی کارآفرینی، انتقال اطلاعات به آن سوی مرزها، و بازارهای باز و رقابتی تمرکز دارند، به خلق محیط‌های توانمند ساز کمک کنیم؛

· ما باید قابلیت اتصال را در اطراف جهان فراهم‌تر، در دسترس‌تر، ومقرون به‌صرفه‌تر کنیم، زیرا این اقدام به ما کمک می‌کند تا به «اهداف توسعۀ پایدار» دست یابیم.

 

نقشۀ راه قابلیت اتصال

همچنین در تبیین نقشۀ راه قابلیت اتصال در دستور اجرایی تاکید می کند ، به‌واسطۀ طرح اتصال جهانی، ذی‌نفعانی از دولت، نهادهای مالی بین‌المللی، صنایع، و جامعه مدنی دورهم جمع شدند تا قابلیت دسترسی به اینترنت را برای 1.5 میلیارد نفر دیگر تا سال 2020 فراهم سازند.

این طرح ابتکاری از «برنامۀ توسعۀ پایدار 2030» سازمان ملل که سرمایه‌گذاری در فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات را به‌عنوان یک اولویت توسعه‌ای کلیدی در نظر می‌گیرد حمایت می‌کند. رویداد سطح بالای طرح اتصال در چهاردهم آوریل بر حمایت گسترده از این ایده که قابلیت اتصال به اینترنت به‌اندازۀ سایر گونه‌های زیرساخت برای توسعۀ اقتصادی اهمیت دارد. ما فعالیت‌های زیر را که هریک می‌توانیم برای تحقق اهدافمان انجام دهیم را معین کردیم:

· تمام ذی‌نفعان باید به دنبال معین کردن و اولویت‌بندی پروژه‌ هایی باشند که قابلیت دسترسی به اینترنت را برای آن‌هایی که از آن بهره مند نیستند فراهم سازند که این اقدام منجر به افزایش تحولی در مساعدت‌های مالی و فنی باهدف دو برابر کردن بودجۀ بخش دولتی و خصوصی تا سال 2020 می‌شود.

· دولت‌ها و بانک‌های توسعۀ چندجانبه باید به ایجاد مهارت فنی درزمینۀ قابلیت اتصال دیجیتال ادامه دهند و تمام ذی‌نفعان باید بهترین شیوه‌ها را به اشتراک بگذارند.

· تمام ذی‌نفعان باید خود را متعهد به اصول طرح اتصال جهانی کنند.

برای دستیابی به حمایت‌های بین المللی و نهادینه کردن این طرح و پشتیبانی سایر کشورها از این دستور اجرایی این رویدادها پیشنهاد می‌شود:

· وزارت فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات کشورهای عضو گروه G-7

· «نشست جهانی انجمن جامعۀ اطلاعاتی»

· «همایش بین‌المللی هفتۀ تله کام»

· «شورای اتحادیۀ بین‌المللی مخابرات»

· «اجلاس وزرای سازمان مشارکت و توسعۀ اقتصادی درزمینۀ اقتصاد دیجیتال»

· «نشست جهانی کارآفرینی»

· «نشست کشورهای عضو گروه G-20

· «اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل» در نیویورک

· «جلسۀ کمیسیون پهنای باند» با مشارکت مجمع عمومی سازمان ملل

· «رویدادهای «نشست جهانی اقتصاد»

 

دولت آمریکا برای پیشبرد این طرح از شرکت‌هایی که در حوزه بخش «فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات (آی‌سی‌تی) سرمایه‌گذاری می‌کنند حمایت می‌کند.

در پایان این دستور اجرایی آمده است که از بین بردن «شکاف دیجیتال» بین آن‌هایی که دسترسی به اینترنت دارند و آن‌هایی که فاقد آن هستند برای دولت آمریکا یک اولویت است. برای حل این مشکل، وزارت امور خارجه آمریکا در سال 2015 طرح ابتکاری چند ذی‌نفعی اتصال جهانی را برای تلفیق و افزایش ابزارهای مالی در فضای فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات باهدف اتصال 1.5 میلیارد کاربر جدید به اینترنت تا سال 2020 آغاز کرده است.

دولت آمریکا برنامه‌های متعددی را ارائه می‌دهد که راه‌حل‌های نوآورانۀ فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات برگرفته از بخش صنعتی را سرعت می‌بخشد و پشتیبانی می‌کند. این برنامه‌ها از طریق ترویج مشارکت بخش خصوصی آمریکا در اقتصاد جهانی فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات، به حل چالش‌های مهم توسعه در خارج از کشور کمک می‌کند. بنگاه‌های تجاری و سرمایه‌گذاران آمریکا که به دنبال سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در بازارهای نوظهور سراسر جهان هستند می‌توانند راه‌کارها و راه‌حل‌های تسریع‌کننده‌ای در دولت آمریکا برای شماری از مشکلات در پروژه‌های این بخش پیدا کنند:

مراکز داده؛«تلویزیون ماهواره‌ای مستقیم به منزل» ؛ تجارت الکترونیک؛ توسعۀ نرم‌افزار؛ کابل‌های زیردریایی؛ برج‌ها؛ خدمات فن‌آوری اطلاعات و کسب و کار؛ پزشکی مخابراتی و یادگیری از راه دور؛ شبکه‌های صدا و داده (اینترنت) موبایل؛ پخش تلویزیونی و رادیویی؛ پهنای باند خطوط سیمی و شبکه‌های اجرای سه‌گانه

نتیجه گیری ؛

با بررسی اجمالی اسناد رسمی دولت ایالات متحده در حوزه «تسریع کار آفرینی و فرصت اقتصادی از طریق گسترش جهانی دسترسی به اینترنت» در می‌یابیم که اصول و قوانین حاکم بر این دستور اجرایی منطبق بر سند 2030 سازمان ملل است که رسماً استقلال کشورها را نشانه گرفته است و همراهی کشورها در این طرح باعث از بین رفتن استقلال آن‌ها و تبدیل شدن بی سر و صدای آن‌ها به مستعمره آمریکا خواهد شد.

لذا می طلبد مسئولین جمهوری اسلامی ایران و همچنین نخبگان و فعالان فضای مجازی تا آنجا که می‌توانند همزمان با حمایت از پیشرفت روز افزون تکنولوژی با پیش بینی منافذ نفوذ دشمن در فضای سایبر و اینترنت، از به ثمر رسیدن اهداف آمریکا که شامل نهادینه کردن ارزش‌های های آمریکایی در جوامع و وابسته شدن(اقتصادی و فرهنگی و در ادامه سیاسی) کشورها به ابزار و اهرم‌های قدرت آمریکاست جلوگیری کنند.