مطالعات پژوهشی مکانیابی محل ساخت سازه های زیرسطحی پدافندی امن با استفاده از روش مقاومت ویژه و روش های شناسایی سازه های مدفون و راهکارهای مقابله با عدم شناسایی آن ها
چکیده:
یکی از اصولیترین اقدامات دفاعی هر کشور در حوزه راهبردی استفاده از سازه های زیرزمینی به خصوص تونل ها، پناهگاه ها، مقرهای فرماندهی، انبار تجهیزات و ... است.
با این وجود مکانیابی محل ساخت این سازه های امن پدافندی و همچنین بررسی احتمال آشکارسازی این سازه های زیرزمینی از مهمترین و پیچیده ترین مسائل در حوزه پدافند غیر عامل میباشد، زیرا دشمن اقداماتی در جهت توسعه روش های شناسایی این سازه ها انجام میدهد و همچنین افزایش ادوات و تجهیزات تهاجمی، گام بعدی دشمن است.
امروزه روش های ژئوفیزیکی مقاومت ویژه الکتریکی، رادار نفوذی زمین(GPR) و مغناطیس سنجی در شناسایی و آشکار سازی سازه های امن پدافندی، حفرات زیرزمینی، اشیاء و تاسیسات زیرزمینی توسعه فراوانی یافته اند.
در این پژوهش قابلیت روش مقاومت ویژه الکتریکی در مکانیابی سازه های امن پدافندی به همراه یک مطالعه موردی، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و سپس سه روش مقاومت ویژه الکتریکی، رادار نفوذی زمین(GPR) و مغناطیس سنجی مورد بررسی و ارزیابی ، پردازش، تفسیر و مدلسازی قرار گرفته، میزان کارایی و توان شناسایی هر سه فناوری ژئوفیزیکی در آشکارسازی اشیاء، تاسیسات زیرزمینی، سازه های امن پدافندی، پناهگاه ها و تونل ها و... مورد ارزیابی قرار گرفته که نتایج نشان میدهد.
فناوری رادار نفوذی زمین(GPR) یک روش دارای قدرت تفکیک بالا در آشکارسازی به هنجاری هایی با ابعاد کوچک نزدیک به هم و با عمق دفنشدگی کم، به شرطی که در محیط با رسانندگی بالا و به شدت مستهلک شونده قرار نگیرد، بهترین روش برای شناسایی اهداف مدفون میباشد.
البته امروزه به منظور افزایش صحت ، دقّت و رسیدن به نتیجه مطلوب در مطالعات ژئوفیزیکی، به استفاده از روش‌های مختلف برای یک کار اکتشافی به صورت استفاده از روش‌های اولیه و ثانویه متناسب با هدف مورد نظر، نیاز است.
در انتها پس از ازریابی، مدل سازی و بررسی کارشناسانه، راهکارهای پدافندی(استتار، اختفا و فریب) برای کاهش احتمال کشف و آشکارسازی این سازه های پدافندی مدفون ارئه شده است.