جنگ سایبری در قرن بیست و یکم

ابو شومر در این ارتباط می نویسد: هم اکنون رسالت رسانه ها از فعالیت های فرهنگی و روشنگری که هدف آن فرهنگ سازی برای جامعه و آماده سازی آن برای پیشرفت و تولید و بالا بردن رفاه جامعه است، فراتر رفته و رسانه ها در قرن بیست و یک به دستگاه جنگی سلطه گر و گروه نظامی خاصی مبدل شده اند و بسیاری از آنها در خدمت به حکومت و یا حزب و یا گروهی خاص فعالیت می کنند و این موضوع بالطبع برای بسیاری نگران کننده است.

رسانه ها در قرن بیست و یک عملا به مکانیزم های سیاسی و نظامی مبدل و این موجب شده تا از تمامی ارتش ها و نیروهای نظامی قوی تر نشان دهند. هم اکنون دوربین ها به آینه های تمام نمایی مبدل شده اند که می توانند قضایایی را افشا و بر قضایایی سرپوش بگذارند و در انقلاب ها به عنوان نخستین شلیک کنندگان توپ ها، موشک ها وگلوله ها عمل کنند!

آمریکا در سال 1969 شبکه اینترنت را جهت به کارگیری در عرصه ارتباطات نظامی وارد این عرصه کرد، تا این شبکه کارآیی خود را پس از گذشت سال ها در فرایند ارتباطات نشان داده و به اثبات برساند.

پس از آن اینترنت وارد عرصه علم، دانشگاه ها و مراکز پژوهشی شد تا در دهه هشتاد قرن بیست از چارچوب قبلی خود خارج و به بخشی از فضای جهانی مبدل شود. به این ترتیب اینترنت به جدیدترین سلاح معاصر و تأثیرگذارترین و ویرانگرترین آنها تبدیل شد.

اکنون کشورهای جهان تلاش می کنند تا افسار این شبکه سرکش را جهت رام کردن و تحت نظر گرفتن آن بار دیگر به دست گیرند. به خصوص در کشورهای سلطه گر و مستبد رسانه ها مشکلات و چالش های بسیاری ایجاد می کنند.

در این عرصه دولت های لیبرال نیز از مشکلات و چالش های ایجاد شده در عرصه اینترنت در امان نمانده اند و به همین منظور آنها نیز تکنیک هایی همچون حکومت های مستبد و دیکتاتوری در قبال رسانه ها وضع کردند تا رسانه ها تحت کنترل و نظارت آنها باقی بمانند و به عبارت دیگر رسانه ها را برای تحقق اهداف تجاری، سیاسی و اجتماعی به خدمت بگیرند.

در اینجا تأکید بر این نکته لازم به نظر می رسد که مهمترین هدف این حکومت ها تبدیل رسانه ها به عنوان ابزارهای ترویج فرهنگ بالا است که یکی از هداف آنها توسعه جامعه و فرهنگ سازی در آن براساس اهداف مورد نظر حکومت است و این شعاری است که در قرن بیست و یک سر داده می شود. اما این بدین معنا نیست که در دنیای امروز رسانه آزاد وجود ندارد، بلکه در این عرصه هنوز هم رسانه های آزاد وجود دارند که حاصل تلاش های فردی و یا ماجراجویی های برخی از متفکران و روشنفکران است و یا این که در چارچوب انجمن های فرهنگی و خدماتی به فعالیت می پردازند. اما باید توجه داشت رسانه های فرهنگی آزاد در دنیای امروز هنوز پدیده بارزی نیستند.

اگر بخواهیم تعریفی از رسانه های روشنگر و ایده آل ارائه کرد، باید گفت این رسانه ها، رسانه هایی هستند که قادر می باشند، لابی های فرهنگی و اجتماعی ایجاد کنند و از طریق این لابی ها توانایی رقابت با رسانه های سلطه گر دارای اهداف سیاسی و یا تجاری را به دست می آورند.

یکی از مهمترین ویژگی های رسانه های روشنگر فرهنگی، در برداشتن پیام فرهنگی واضح و مشخص است. این رسانه ها پیام های خود را در چارچوب برنامه های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به اجرا می گذارند که با روش ها و خط مشی های زندگی افراد مرتبط باشند. براین اساس باید گفت که این رسانه ها نمی توانند نقش خود را در جامعه ایفا کنند، مگر اینکه در روش های تربیتی و آموزشی مختلف به عنوان مقدمه ای برای شکل دهی به ساختار نسل جدید تأثیر بگذارند، نسلی که قادر به پیشرفت، توسعه، تولید و مشارکت در عناصر فرهنگ جهانی باشد.

همچنان که بسیاری از رسانه ها به خصوص در جهان عرب بیش از آنکه تولید کننده مواد رسانه ای باشند، تولیدات رسانه ای دیگر کشورها را مورد استفاده قرار می داده و از طریق شبکه های ماهواره ای و اینترنتی آن را در اختیار کاربران و بینندگان خود قرار می دهند. شبکه اینترنت اخبار این کشورها را به صورت خام دریافت می کند، سپس با پرداخت مبلغی به عنوان هزینه اشتراک، اخبار تدوین شده در اختیار آنها قرار می دهد.

سوژه های رسانه ای بسیاری در جهان عرب وجود دارند که این کشورها به جای پرداختن به آنها، ترجیح می دهند، به جای آنکه خود به آنها بپردازند، این سوژه ها را در اختیار آژانس های خبری قرار دهند تا به صورت تحقیقات رسانه ای و رپورتاژها از طریق اشتراک در خدمات آژانس های خبری و شبکه اینترنت به آنها بازگردانده شود.

به این ترتیب باید گفت که این کشورها هنوز نتوانسته اند تکنیک های رسانه ای جنگی جدید را پس از تغییر مفهوم رسانه از شکل و ماهیت قدیمی آن درک کنند. تکنیک های رسانه ای جدید بر این اصل استوار هستند که ابتدا حادثه را نقل و ثبت می کنند و سپس حوادث رخ داده عملی را به تصویر می کشند و هم اکنون به خطرناک ترین مرحله از نقش خود یعنی ایجاد و ساخت حادثه منتقل شده اند.

درحال حاضر برتری رسانه ای با رسالتی که منتقل و با تأثیرات فرهنگی، روشنگرانه و ارشادی ایجاد می کنند، سنجیده نمی شود بلکه با معیار سرعت در انتقال حوادث، صرف نظر از آثار جانبی برجای مانده از این انتقال سریع اخبار ارزیابی می شود.

رژیم صهیونیستی از جمله بازیگران عرصه بین المللی است که توانست رسانه های جدید را به سود منافع و اهداف خود به خدمت گیرد. به این ترتیب رژیم صهیونیستی نخستین رژیمی است که سیستم دیجیتالی را در نیروهای نظامی خود به کار گرفت و میکرو کامپیوترها را از دهه شصت قرن گذشته مورد استفاده قرار داد و کامپیوتر را وارد تمامی بخش های نظامی خود کرد. به همین دلیل باید اعتراف کرد که در حال حاضر یکی از مهمترین منابع اصلی رژیم صهیونیستی نه از چاه های نفت و گاز و منابع طبیعی، بلکه از درآمد از تجارت سیستم های کامپیوتری و سافت ور(نرم افزار) به اشکال و انواع مختلف حاصل می شود و تاکنون از این توانمندی الکترونیکی خود برای ایجاد رعب و وحشت در میان کشورهای همجوار خود و ضربه وارد کردن به فلسطینیان و اعراب استفاده کرده است، اما این بدین معنا نیست که این توانمندی قابل رسوخ و نفوذ نیست و دلیل این مدعا مورد حمله قرار گرفتن بسیاری از پایگاه های اینترنتی این رژیم توسط هکرها طی هفته اخیر است.

شاید یکی از بارزترین و مهمترین تولیدات شرکت های اینترنتی صهیونیستی  تولید ویروس هایی برای تخریب مراکز هسته ای ایران بود که بر اساس گزارش های مطبوعاتی این ویروسها پس از تولید توسط این شرکت های مهندسی ماه ها در نیروگاه های هسته ای دیمونا در صحرای نقب مورد آزمایش گرفتند که از جمله اولین اقدامات و گام ها در تغییر مفاهیم جنگ های سنتی قلمداد می شود، جنگ هایی که از جنگ با توپ و تانک و مواد منفجره به جنگ ویروس های کامپیوتری(جنگ سایبری) تبدیل شده اند.

غیر از آن رژیم صهیونیستی در جریان عملیات «سرب گداخته»(جنگ ۲۲ روزه) علیه نوار غزه در دسامبر 2008 تکنولوژی دیجیتال را به خدمت گرفت تا با استفاده از آن ارتباطات تلفنی نوار غزه و همچنین شبکه اینترنت آن را قطع و نوار غزه را به طور کامل از جهان منزوی کند.

روزنامه «لوموند» فرانسه در گزارشی ویژه درباره توانمندی های رژیم صهیونیستی در عرصه دیجیتال که آن را در شماره نوامبر سال 2010 چاپ و منتشر کرد، نوشت که اسرائیل این توان را دارد که به تمام مکالمه های شبکه های تلفنی دسترسی داشته باشد و آنها را شنود کند و نه فقط شامل کشورهای عربی بلکه تمام کشورهای قاره آسیا را در برمی گیرد.

در گزارش روزنامه لوموند آمده بود که ایستگاه جاسوسی «اوریم» که در نزدیکی غزه قرار دارد، ایستگاهی است که دستگاه های اطلاعاتی اسرائیل در منطقه «حولون» را به تمامی اطلاعات لازم تجهیز می کند. روزنامه فوق این ایستگاه را پس از ایستگاه «ایکلون» آمریکا بزرگ ترین ایستگاه جاسوسی جهان می داند.

همچنین رژیم صهیونیستی در سال گذشته وارد کردن فناوری دیجتیالی به تسلیحات نظامی خود را آغاز کرد و ارتش این رژیم گروه اینترنت را تشکیل داد تا ضمن رصد افکار عمومی جهان به تازه ترین تغییر و تحولات جاری در این عرصه دسترسی داشته و از آن مطلع باشد. این سخنی است که «آوی بنیاهو»، سرتیپ ستاد ارتش رژیم صهیونیستی طی کنفرانسی مطبوعاتی در ایلات آن را بیان کرد.

پس از آن این ایده توسط وزارت امور مهاجران رژیم صهیونیستی مطرح شد تا از این اینترنت برای بهبود وجه اسرائیل در عرصه جهانی و تغییر افکار عمومی جهان استفاده و از بدنام شدن بیش از پیش این رژیم در این عرصه پیشگیری شود.

بنابر اظهار «آوی بنیاهو» این گروه قادر خواهد بود تا در شبکه اینترنت با مشکلات مقابله کند و برای این هدف جوانانی از تمامی بخش های نظامی انتخاب و طی چند ماه آموزش داده خواهند شد.

وی در ادامه می افزاید: ما با شماری از شرکت های کامپیوتری با نفوذ و تاثیر گذار بر افکار عمومی جهان تماس گرفته و خواسته ها و مطالبات خود را به آنها عرضه کردیم.

اما «عوفو کول»، رئیس هیئت ارتباطات ارتش رژیم صهیونیستی می گوید: هدف از تأسیس این گروه دسترسی به مخاطبان در سراسر جهان و تبیین عملیات دفاعی ارتش بدون هرگونه فیلتر است (هارتس 1/12/2009).

فعالیت های رژیم صهیونیستی در عرصه کامپیوتری به تأسیس گروه اینترنت در ارتش این رژیم منتهی نمی شود، بلکه این رژیم تمام تحرکات رخ داده در فضای مجازی اینترنتی را نیز رصد می کند: «یگان اینترنت ارتش اسرائیل به ریاست آوی دیختر، نماینده کنست اسرائیل از حزب کادیما مبارزه با فعالیت های ضد یهودی و ضد صهیونیستی را در شبکه اینترنت برعهده دارد.

«نیسان زئیفی»، معاون دیختر نیز گفت: به جای آن که کودکان خود را با شراب و سیگار سرگرم کنیم، ضروری است که آنها از طریق اینترنت با نحوه جنگ با حزب الله آشنا کنیم. این جنگ شبیه جنگ اسرائیل با غول های ذکر شده در تورات است. ضروری است که ما غول ها را در جایگاه های روانی و الکترونیکی شان نابود کنیم.

وی می افزاید: اگر فیس بوک صفحات فوق را از سایت خود حذف نکند این گردان در ادامه مسئولیت این امر را بر عهده خواهد گرفت.