دیپلمات اسبق آمریکایی در یادداشتی روز دوشنبه با بیان اینکه توافق هسته‌ای سیاست‌های ایران را «نرم» نکرده خواستار به کار گیری تمهیداتی برای کند کردن روند توسعه ایران شده است.
«دنیس راس»، از بنیاننگذاران لابی صهیونیستی «آیپک» در آمریکا و دیپلمات اسبق این کشور روز دوشنبه در گزارشی به شرح دلایلی پرداخته که به اعتقاد او باعث می‌شوند توافق هسته‌ای موجب «نرم شدن» سیاست‌های ایران نشود.
«راس» در بخش آغازین این گزارش می‌نویسد: «ایرانی‌ها احتمالاً می‌خواهند با ایجاد اصلاحات گشایش اقتصادی ایجاد کنند، اما چیزی که از هنگام امضای برجام مشخص شده این است که به لحاظ فرهنگی و اجتماعی، تقریباً هیچ چیز تغییر نکرده است. ضمن اینکه، احتمال ندارد که نه اینها، و نه سیاست‌های کلی‌تر ایران، به این زودی‌ها تغییر کند.»
این نویسنده آمریکایی هشدارهای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، مقام معظم رهبری درباره «نفوذ آمریکا» و حمایت‌های ایران از جنبش حزب‌الله لبنان را دو نمونه از مواردی دانسته که استدلالش در بالا را ثابت می‌کنند.
«دنیس راس» می‌نویسد درست است که «برنامه جامع اقدام مشترک» ممکن است به تقویت حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران از لحاظ سیاسی منجر شده باشد، اما «در حال حاضر، مراکز اصلی قدرت در ایران، تضعیف نشده‌اند.»
این مقام سابق آمریکایی، پیشنهادی هم برای تقویت آقای روحانی در داخل ایران ارائه کرده است: «اگر حقیقتاً می‌خواهیم ببینیم که روحانی و طیف عملگراتر ایران در طول زمان تقویت می‌شوند، باید هزینه‌های سیاست‌های ثبات‌زدا و تهدیدکننده ایران در منطقه را بالا ببریم - باید نشان بدهیم که آنچه (سردار) سلیمانی در منطقه انجام می‌دهد، برای ایران هزینه دارد و توسعه آتی آن را کند می‌کند.»
ذیپلمات اسبق آمریکایی در بخش دیگر یادداشتش به حمایت‌های رهبر انقلاب از آقای روحانی پرداخته و نوشته است: «واضح است که او از حمایت رهبر عالی برخوردار است. (آیت‌الله) خامنه‌ای عمیقاً با آمریکا مخالف است اما او ظاهرا استدلال روحانی مبنی بر اینکه جمهوری اسلامی برای حفظ مشروعیت و اجتناب از انزوا به مدرن‌سازی نیاز دارد را می‌پذیرد.»
راس همچنین نوشته است: «(آیت‌الله) خامنه‌ای ممکن است همچنان به اقتصاد مقاومتی دعوت کند اما به روحانی مجوز ارتقاء آن با رفع تحریم‌ها و جذب سرمایه‌گذاری از اروپا، چین و دیگران را داده است.»
«راس»، پیشنهاد کرده در صورتی که واشنگتن خواهان دیدن «تغییرهای مطلوب‌تر در داخل ایران» است، باید با همان منطقی که ایران به پای میز مذاکرات کشاند، عمل کند: «کاری کنید که ایران هزینه‌های سنگینی برای رفتارهای بدش بدهد و در همان حال به آنها راهی برای خروج پیشنهاد بدهید.»