دکتر «آنا هانسل»، محقق این مطالعه از کالج امپریال لندن، در این باره می گوید: «اثبات شده است که آلودگی هوا بر سلامت، بخصوص سلامت قلب و ریه، تاثیر دارد. ابعاد جدید مطالعه ما، ارزیابی بسیار مفصل قرارگیری در معرض آلودگی هوا با استفاده از اندازه گیری کیفیت هوا از دهه ۱۹۷۰ است.»
محققان سطح میزان آلودگی هوا را در مناطقی از انگلستان و ولز تا حدود ۴۰ سال تحت کنترل داشتند. آنها سطح آلودگی هوا را در سال های ۱۹۷۱، ۱۹۸۱، ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱ برآورد کردند.
محققان با پیگیری وضعیت سلامت ۳۶۸ هزار فرد ساکن در این مناطق دریافتند بیماری های ریوی نظیر برونشیت، بزرگ شدن ریه ها و ذات الریه و همچنین مرگ ناشی از بیماری قلبی بسیار با قرارگیری در معرض آلودگی هوا مرتبط است.
نتایج این مطالعه نشان داد به ازای هر واحد اضافی استنشاق آلودگی در متر مکعب هوا در سال ۱۹۷۱، احتمال مرگ بین سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۹ تا ۲ درصد افزایش یافت.
به گفته «ربکا گاش»، عضو تیم تحقیق، «با این توضیحات، فرد ساکن در منطقه دارای آلودگی بیشتر در سال ۱۹۷۱، در حدود ۱۴ درصد بیشتر از افراد ساکن در مناطق کمتر آلوده در معرض خطر مرگ در بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹ قرار داشت.»
یافته ها همچنان نشان داد به ازای هر واحد اضافی استنشاق آلودگی در سال ۲۰۰۱، ریسک مرگ بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹، تا ۲۴ درصد افزایش یافت.