وی استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای در تولید درختچه‌های مقاوم به شوره‌زار، کم‌آبی و آفات را از اقدامات پیشگیرانه در حوزه جلوگیری از گسترش بیابان برشمرد و افزود: با توجه به این‌که بیش از 2000 گونه گیاهی در استان گلستان وجود دارد باید گونه‌های سازگار با مناطق بیابانی با لحاظ کردن نیاز منطقه و صرفه اقتصادی، شناسایی و کشت شود.
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار گلستان خاطرنشان کرد: با توجه به همه محدودیت‌هایی که در سطح کشور و استان‌ها برای بودجه‌های تحقیقاتی و پژوهشی وجود دارد اما برای مقابله با گسترش بیابان همه باید پای کار بیاییم و از ظرفیت‌های موجود به‌ویژه در حوزه مراکز علمی و دانشگاهی استفاده کنیم.
مدیرکل پدافند غیرعامل گلستان نیز گفت: بومی‌سازی مباحث پدافند غیرعامل در استان انجام شده و اولویت و تمرکز ما به علت شرایط گلستان روی مباحث زیستی قرار دارد.
«قاسم غریب‌آبادی» خاطرنشان کرد: بحث گسترش بیابان و حرکت آن به سمت مراتع و جنگل‌های استان زنگ خطری است که به‌صدا درآمده و از هم‌اکنون می‌توان پیش‌بینی ریزگرد و پدیده‌های مشابه دیگری را نیز داشت.
به گفته وی، اگر تدبیری در این حوزه اندیشیده نشود در آینده نزدیک بمانند برخی استان‌های جنوبی کشور با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شویم.
به گزارش ایسنا، استان گلستان با بیش از 20 هزار کیلومترمربع وسعت از شمال به جمهوری ترکمنستان، از جنوب به استان سمنان، از غرب به استان مازندران و از شرق به استان خراسان محدود شده است.
گلستان دارای تنوع اقلیمی از نیمه مرطوب معتدل تا نیمه خشک و خشک و گرم و سرد است اما بخش بیشتر استان آب و هوای معتدل مدیترانه‌ای دارد اما جلگه گرگان به‌لحاظ مجاورت با صحرای ترکمنستان، دوری از دریا و کاهش ارتفاعات، آب و هوای نیمه بیابانی و گرم دارد.
میزان بارندگی در گلستان از 150 تا 850 میلی‌متر متغیر و موقعیت طبیعی استان نیز شامل کوهستان‌های مرتفع، دشت هموار، مناطق پست، شوره‌زار، جنگل، مرتع و دریاست.
منابع طبیعی گلستان شامل یک میلیون و 400 هزار هکتار اراضی ملی، 452 هزار هکتار جنگل، 862 هزار هکتار مرتع، بیش از 26 هکتار بیابان، 20 هزار هکتار اراضی ساحلی و 62 هزار هکتار اراضی مستحدث و اراضی موات است.
گفته می‌شود افزون بر 100 هزار هکتار از مراتع قشلاقی گلستان در معرض بیابان‌زایی هستند و اراضی مرتعی شمال استان جزو مراتع بیابانی محسوب می‌شود.