اوباما: ایران یکی از ۳ رقیب آمریکا در زمینه سایبر است

 باراک اوباما گفت: ایران یکی از رقبای اصلی آمریکا در زمینه کارکردهای سایبری است.

وی در برنامه‌ای تلویزیونی در جمع نظامیان در فورت مید آمریکا گفت: هدف اصلی از طراحی اینترنت در وهله نخست این نبود که سه تا پنج میلیارد نفر با اینترنت معاملات تجاری و دیگر اقدامات صورت دهند. این شبکه نخست قرار بود که یک شبکه دانشگاهی برای به شراکت گذاشتن مقاله‌ها و فرمول‌ها شود و بنابراین معماری و ساختار اینترنت دفاع مؤثر و پایدار را به شدت دشوار می‌کند.

وی افزود: ما همچنان بهترین کشور جهان از نظر درک کارکردهای سایبری هستیم با این حال کشورهای دیگر نیز در حال رسیدن به ما هستند. روس‌ها خوب هستند، چینی‌ها در این زمینه خوب هستند، ایرانی‌ها در این زمینه خوب هستند و ما شاهد بازیگران غیردولتی و هکرهایی هستیم که بسیار در این زمینه عملکردی عالی دارند. برخلاف درگیری‌ها و تجاوزهای سنتی ما اغلب آدرس برگشت را نداریم. اگر فردی به سامانه شما ورود کرد و به عنوان مثال به دنبال تأسیسات حساس زیربنایی شما بود یا اینکه به سامانه‌های مالی نفوذ کرد، لزوماً نمی‌توانیم به طور مستقیم آن کشور یا آن بازیگر مشخص را ردگیری کنیم. این مسئله شرایط را به شدت پیچیده‌تر می‌کند.

بنابراین آنچه ما در وهله نخست بر آن تأکید داریم لزوم واکنش هماهنگ است و آنچه ما طی چند سال اخیر صورت داده‌ایم جمع کردن نهادهای نظامی، فرماندهی سایبری، آژانس امنیت ملی آمریکا، نهادهای اطلاعاتی و همکاری با بخش خصوصی با هدف تقویت تدابیر دفاعی است و در این زمینه به پیشرفت‌هایی دست یافته‌ایم. با این حال این پیشرفت‌ها کافی نبوده است. بنابراین من انتظار دارم که اقدامات بیشتری از طریق وزارت دفاع صورت دهیم با این حال باید در این زمینه کار کنیم زیرا این یک سناریوی جنگ سنتی نیست ما باید با جمع دیگری از بازیگران همکاری و به طور مؤثرتری هماهنگی کنیم.

اوباما همچنین گفت: بخش عمده اطلاعات حساس و آسیب‌پذیر ما در ارتش نیست بلکه در بخش خصوصی و در سراسر اقتصاد ما و در تلفن‌های هوشمند ماست و بنابراین ما باید همزمان کل شبکه‌ها را تقویت کنیم و میلیونها بازیگر فردی، شرکت‌های کوچک، فروشندگان بزرگ، و افراد دیگر را درباره تدابیر بهداشت اولیه سایبری آموزش دهیم. ما باید در واکنش به این حملات سریع‌تر عمل کنیم و این مسئله‌ای است که ما در مراحل بسیار اولیه آن قرار داریم. یکی از راه حل‌هایی که باید به آن برسیم تدوین توافقنامه‌هایی دستکم میان بازیگران دولتی درباره هنجارهای قابل قبول و غیرقابل قبول است.