این روزها تشکیل گروه های مجازی خیلی باب شده و می توان گفت هر فردی حداقل در یکی از این گروه ها عضو است.
شبکه های اجتماعی و گروه های مجازی روز به روز همه گیرتر می شوند و یکی از دلایل حضور افراد در گروه های مختلف این است که در این فضای مجازی می توانند با افراد بیشتری در تعامل باشند. مشکل زمانی پیش می آید که افرادخانواده زمان زیادی درگیر حضور در شبکه های اجتماعی مختلف می شوند و از هم نشینی و صحبت با خانواده دور می مانند.
بدون شک شما هم عضو گروه‌های زیادی در تلگرام و واتس اپ و..... هستید. یکی از اولین و معروف ترین این شبکه ها وایبر بود که افراد زیادی از دوست و آشنا گرفته تا اقوام و فامیل های دور و نزدیک در این شبکه اجتماعی عضو می شدند و به گروه های مختلف می پیوستند.
همه چیز از آنجایی شروع شد که مامان برای برای تولدم آی پد خرید. وقتی به دوستانم نگاه می کردم که در گروه های مختلف مجازی عضو هستند من هم دوست داشتم در این گروه ها عضو بشوم و یک روزی بتوانم مدیریت آن ها را به عهده بگیرم و به همه در گروه دستور بدهم. خیلی برایم جذاب بود این حس که از این سن می توانم مدیر گروه شوم. تا اینکه یک گروه از هم کلاسی ها و دوستانم تشکیل دادم و همه را عضو این گروه کردم. به نظرم جالب می آمد که همه همزمان می توانستیم با هم حرف بزنیم و برای یکدیگر جک بفرستیم و کلی در گروه بخندیم ...
احمد داوودی روانشناس و مددکار اجتماعی در خصوص تشکیل گروه های مجازی در سنین پایین در مصاحبه با خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: نوجوانان و کودکان ما از سنین دو سالگی به بالا آشنایی کامل کار با تلفن های هوشمند و تبلت و لپ تاپ را کسب می نمایند.
وی ادامه داد: پدر و مادران عزیز برای تولد فرزندانشان و تشویق های روزمره کودکان تبلت و لپ تاپ و یا تلفن های هوشمند تهیه می کنند و در نتیجه کودکان دلبندمان به جای بازی های کودکانه ای که می توانستند با همراهی والدین در کوچه، پارک و شهر بازی ها و..... مشغول شوند وارد دنیای مجازی شده اند.
داوودی افزود: همین مسئله باعث می شود نوجوانان در سنین ده یا یازده سالگی توانایی مدیریت یک گروه مجازی را کسب کنند و این توانایی بدون هیچ محدودیت و هدایتگری برایشان کسب شده باشد و همین امر آسیب های فراوان روحی و حتی جسمی به آنان وارد می کند.
وی از جمله این آسیب ها به موارد زیر اشاره کرد:
1. عدم توانایی در حل مسائل و درک منطق او را فردی کم احساس و کم توجه نسبت به مسائل عاطفی و روانی می کند
2. دنیای وانفسای خیالی برایش به وجود می آورد که حد و مرزی در آن وجود ندارد
3. مسائل و عوامل پیرامونی و محیط اطراف را برایش کمرنگ می کند و در نهایت محو می سازد
4. ثبات شخصیتی درون گرا و بیرون گرای او را متزلزل می کند
5. تحرک و جنب و جوش درونی و بیرونی او را سست می کند و حتی افراد اکتیو و پویا را منزوی و گوشه گیر کرده است.
داوودی ادامه داد: والدینی که هنوز خود طرز مصرف و استفاده وسیله ای را درست نمی دانند چطور به خود اجازه می دهند آن را برای کودک دو ساله یا چهار ساله ی خود تهیه نمایند؟! پس در درجه ی اول والدین گرامی باید درست آموزش ببینند، محیط و مسائل زندگی کودکان را بر حسب نیازهای واقعی شان آماده و محیا کنند و ابزارهای مورد نیاز کودکی و نوجوانی را برایشان تهیه نمایند.
به گفته این روانشناس؛ والدین بایستی هر وسیله یا ابزاری که مورد نیاز واقعی و مبرم کودک و نوجوان است و طرز استفاده و مصرف درست آن را آموزش دیده اند تهیه کنند چراکه در غیر این صورت باعث آسیب رساندن به روح و جسم کودکان می شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: باید متذکر شوم که محیط وابزار های مورد نیاز را به گونه ای محیا سازیم تا نوجوانان بازی های سنتی ایرانی را یاد بگیرند و به تفریح بپردازند تا در آینده شاهد تربیت دانشمندانی چون ابن سینا و خوارزمی و ابوریحان ها باشیم.