بیماری سل شایع‌ترین عامل کشنده بعد از ایدز

هدف از این پژوهش بررسی فراوانی و مقایسه سل غیرفعال بین پرسنل بخش عفونی و سایر بخش‌های بیمارستان است که توسط سیدحسن سید شریفی عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی و جمعی از همکارانش انجام شده است.

این پژوهش به صورت توصیفی است که با توجه به نسبت رده‌های مختلف سنی، نوع شغل افراد شاغل در بیمارستان بخش عفونی و سایر بخش‌ها، همسان سازی گروهی انجام شده و افرادی که سابقه T.B (بیماری سل) و یا تماس مشخص با بیمار مسلول در خارج از بیمارستان داشتند از مطالعه کنار گذاشته شدند و پس از اخذ رضایت از افراد شرکت کننده در مطالعه آنان تست جلدی توبر کولین انجام شد.

یافته‌های این پژوهش نشان داد که در مجموع 476 نفر از پرسنل مورد بررسی قرار گرفتند که 53.8 درصد نمونه ها را مردان و بقیه را زنان تشکیل می‌دادند که 17.9 درصد نمونه‌ها از پرسنل بخش عفونی و 82.1 درصد از پرسنل سایر بخش‌ها بودند. همچنین از نظر شغلی 7.8 درصد از پرسنل پزشک، 44.9 درصد پرستار، 16.5 درصد بهیار، 12.2 درصد کمک بهیار، 14.9 درصد مامور و 3.7 درصد کاردان ها بودند که هیچ کدام از بخش عفونی نبودند، مورد مطالعه قرار گرفتند.

در این تحقیق، 256 نفر دارای تست منفی بودند که این افراد شامل 45.88 پرسنل بخش عفونی به علاوه 55.49 درصد از پرسنل سایر بخش ها بودند. همچنین 31.30 درصد نمونه ها دارای اندوراسیون تست PPD 5 تا 9 میلی متر بودند و 15درصد نمونه ها دارای اندوراسیون تست PPD بیشتر از 10 میلی متر بودند که 12.23 درصد از پرسنل بخش عفونی به علاوه 15.34 درصد از پرسنل سایر بخش ها بودند که در مجموع با استفاده از آزمون من- ویتنی اختلاف معنی داری بین سایز اندروراسیون تست PPD در بخش عفونی و سایر بخش ها دیده نشد.

نتایج این پژوهش حاکی از این است که در این پژوهش درصد مثبت بودن تست توبرکولین پوستی در کارکنان بخش عفونی 12 درصد و در پرسنل سایر بخش ها 15 درصد بود که اختلاف معنی داری نداشت. همچنین در جوامع آندمیکی مثل ایران صرف مشاغل بودن در بیمارستان و تماس مستقیم با بیمار تنها ریسک فاکتور ابتلا نیست و احتمال آلودگی در تمام شرایط کار و فعالیت روزمره در اجتماع وجود دارد به همین دلیل طبیعی و منطقی به نظر می‌رسد که تفاوت مثبت بودن تست توبرکلوین در میان پرسنل بیمارستانی با آحاد جامعه نه تنها دو برابر بلکه حتی فاقد اختلاف معنی داری باشد.

نتیجه این پژوهش در کتاب خلاصه مقالات بیست و ششمین کنگره جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران انجام شده است.