دعوا از کجا شروع شد؟/ همه عهدشکنی‌های شاه آل سعود به همپیمانانش

اگر حساب و کتابم درست باشد، رابطه‌ای که فیصل از آن صحبت می‌کند به ۱۹۶۵ برمی‌گردد.
در سال ۱۹۷۳ میلادی عربستان سعودی رهبری تحریم آمریکا توسط کشورهای تولید کننده نفت را به دلیل حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی در جنگ این رژیم با مصر و سوریه در آن سال به عهده داشت.
بهترین دوست آمریکا از نفت به عنوان محرک استفاده کرده و قیمت آن را دو و چهار برابر کرد. دوستان ما در منطقه جنوب غرب آسیا شاهد افزایش وحشتناک قیمت حامل‌های انرژی در آمریکا بودند اما پادشاهی عربستان از تحمیل فشار به اقتصاد آمریکا احساس پشیمانی نکرد.
زیرا سعودی‌ها می‌خواستند به آمریکایی‌ها به عنوان بهترین دوستانشان، درسی بدهند که هر زمانی  بخواهند می‌توانند افسار ما را بکشند.
نیکسون در آن زمان پیام عربستان را دریافت کرد و با تولید کنندگان نفت تحت کنترل عربستان شروع به مذاکره کرد تا تحریم پایان یابد. سپس به رژیم صهیونیستی فشار آورد تا از صحرای سینا و تپه‌های جولان عقب نشینی کند.
جورج بوش نیز می‌داند که عربستان از قیمت نفت به عنوان سلاح علیه ما استفاده می‌کند.
در ماه مه ۲۰۰۸، زمانی که قیمت نفت به بیش از ۱۲۷ دلار برای هر بشکه رسید، بوش از عربستان سعودی خواست تا تولید را بالا برده و قیمت را کاهش دهد. اما عربستانی‌ها مخالفت کردند. این دومین بار بود. آن‌ها درخواست دوباره بوش در ماه ژانویه را نیز رد کردند.
این بهترین دوست آمریکا در چهار دهه گذشته بیش از ۱۱۶ میلیارد دلار از ما در ازای نفت گرفته و در ازای آن چه کاری برای ما کرده است؟ عربستان این پول‌ها را تنها خرج زیربناهای داخلی خود و هم‌چنین خیریه‌ها و مدارس مذهبی کرده است. مدارسی که در آن وهابیت و ضدیت با غرب در آن تدریس شده و القاعده از دل آن زاده شده است. آن پول‌ها تاثیری در رفع ظلم علیه زنان این کشور و یا پایان دادن به تعالیم علیه مسیحیت و یهودیت نداشته است.
فکر می‌کنید پول و سلاح برای موجودیت طالبان از کجا آمده است؟ درست حدس زده‌اید! از پادشاهی عربستان. در واقع بعد از تسلط طالبان در سپتامبر ۱۹۹۶ برکابل، عربستان سعودی یکی از سه کشوری بود که با افغانستان روابط دیپلماتیک برقرار کرد. این رابطه در سپتامبر ۲۰۰۱ قطع شد.
در این ۵۰ سالی که فیصل بهترین دوستی می‌نامد، سعودی‌ها روسای جمهور آمریکا را سرزنش می‌کردند. تصمیم لحظه آخری اخیر پادشاه سلمان برای عدم حضور در نشست اعراب در آمریکا آخرین کج‌دهنی آن‌هاست.
در سال ۲۰۰۱ ولیعهد عبدالله، احساس می‌کرد که آمریکا به اندازه کافی با فعالیت‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان مخالفت نمی‌کرد. به همین دلیل زمانی که برای دیدار بوش در ماه مه ۲۰۰۱ به کاخ سفید دعوت شد، تصمیم گرفت در کشور خود بماند و گفت ما می‌خواهیم آمریکا به وجدان خود رجوع کند.
چند ماه بعد، عبدالله طی نامه‌ای گستاخانه به بوش نوشت، زمانی خواهد رسید که مردم و ملت‌ها از هم جدا شوند. ما در چهارراهی هستنیم. زمان آن رسیده که عربستان و ایالات متحده در پی منافع خود باشند.
امروزه سعودی‌ها در مخمصه‌ای افتاده‌اند و از طرف ایران احساس خطر می‌کنند. اما آمریکا نمی‌تواند کاری برای آن‌ها بکند.
بازی عربستان با قیمت نفت باعث شده تا روسای جمهور بعد از نیکسون از خواب بیدار شده و متوجه آسیب پذیری از طرف نفت شوند و قوانین جدیدی برای استفاده بهینه از انرژی وضع کرده و به فکر استفاده از دیگر انرژی‌ها باشند.
امروزه نفت شیل باعث شده تا آمریکا در نردبان تولیدکنندگان نفت بالا رود و ما وابستگی کمتری به پادشاهی عربستان داشته باشیم. اما پاسخ بهترین دوستان ما چه بوده است؟
سعودی‌ها تولید نفت خود را آنقدر بالا بردند تا سهم بازار خود را حفظ کرده و توسعه نفت شیل آمریکا مقرون به صرفه نباشد.
و این هم دوستان ما در عربستان سعودی!

کولبرت کینگ، سابقه فعالیت در وزارت خارجه و وزارت دارایی آمریکا را دارد. او در حال حاضر تحلیل‌گر سیاسی بوده و در واشنگتن پست می‌نویسد.

منبع: واشنگتن پست