لندزبرگ به مطالعات مایکل کرمر اقتصاددان دانشگاه هاروارد نیز اشاره کرده است. کرمر اطلاعات یک میلیون سال تاریخ بشر و ماقبل تاریخ تاکنون را مورد مطالعه قرار داده و اثبات کرده که رشد جمعیت مایه پیشرفت فناورانه، پیشرفت فناورانه محرک رشد اقتصادی و رشد اقتصادی محرک رشد جمعیت است.کرمر به زبان ساده نتایج مطالعات خود را اینطور توضیح می دهد: دنیایی با دو برابر جمعیت دنیای دیگر، دو برابر نیز نابغه مادرزاد خواهد داشت. پس افزایش جمعیت به همان دلیل موجب شکل گیری فناوری بهتر می گردد.
اما لندزبرگ معتقد است مزایای اندازه جمعیت حتی می تواند از برآوردهای خوش بینانه کرمر هم بیشتر باشد، زیرا نابغه ها مایه الهام یکدیگر می شوند به نحوی که طرح های بدیع ۲۰۰۰ نابغه بزرگتر از دو برابر طرح های ۱۰۰۰ نابغه خواهد بود.همچنین افزایش جمعیت معادل با بزرگتر شدن بازار اختراعات است، که انگیزه تلاش بیشتر را برای مخترعان فراهم می کند.لندزبرگ همچنین به تحقیق دو اقتصاددان در بانک مرکزی ریچموند اشاره کرده است. در این تحقیق ثابت شده که انقلاب صنعتی و رشد اقتصادی عظیم پس از آن، فقط بعد از بزرگ شدن بازارها به اندازه کافی تحقق یافت.
لندزبرگ در پاسخ به این ابهام که اگر افزایش جمعیت سبب ارتقاء رفاه مردم می شود ، پس چرا برخی کشورهای پرجمعیت بخش عمده مردم آنها در شرایط اقتصادی وحشتناکی زندگی می کنند، گفته است: این کشورها بدون استثنا کشورهایی هستند که سیاست های دولتی به علت کاستن از پاداش نبوغ و فرصت های تجاری، باعث سرکوب شدن مزایای طبیعی اندازه جمعیت – یعنی بزرگ تر شدن ائتلاف نوابع و فراوانی شرکای تجاری – می شوند.وقتی مزایای رشد جمیعت از بین برده می شود فقط معایب آن باقی می ماند،این اقتصاددان معتقد است باید مزایای سرریز رشد جمعیت را با هزینه های سرزیر آن مقایسه کرد.