تاريخ زندگاني بشر همواره با عنصر جنگ همراه بوده است. اين واقعيت به قدري ملموس و تأثيرگذار بوده كه به عنوان يك پديده اجتماعي پذيرفته شده و جامعه شناسان بخشي از تحقيقات خود را پيرامون آن و تأثيرات عميقي كه بر زندگاني انسانها مي گذارد؛ اختصاص داده اند. بر همين اساس انسانها عامل دفاع را در سطوح مختلف مورد استفاده قرار داده و واژه پدافند به عنوان يك اصطلاح گويا براي دفاع در ادبيات امروز تعريف شد و در يك ديد كلان به دو بخش پدافند عامل و غير عامل تعريف گرديد. در اين راستا پدافند غيرعامل با توجه به خوي تجاوزگرانه، زياده طلبانه و سيري ناپذير استكبار جهاني تبديل به يك اصل مهم، حياتي و بسيار تعيين كننده، گرديده است.
امروزه با پيشرفت تكنولوژي و پيچيدگي در نوع تسليحات بكارگيري شده بر سرعت جنگ و اثرات مخرب و نامطلوب آن به شدت افزوده شده است و چنانچه كشوري نتواند در طرح ريزي و اجراي موفق اين نوع از پدافند به گونه اي كه هرگونه تفكر سلطه طلبانه را خنثي نمايد، عمل كند، به طور قطع حيات سياسي، اقتصادي و ... خود را به مخاطره انداخته و زمينه اضمحلال خويش را فراهم آورده است.
كشورهايي كه طعم تلخ خرابي و خسارت ناشي از جنگ را چشيده اند جهت حفظ سرمايه هاي ملي و منافع حياتي خود توجه ويژه اي به پدافند غيرعامل نموده و در راهبرد دفاعي خود جايگاه والايي براي آن قايل شده اند. تجارب حاصل از هشت سال دفاع مقدس مؤيد اين امر است كه دشمن مهاجم براي درهم شكستن اراده ملت و نابودي توان اقتصادي و زيرساختهاي اساسي و از همه مهمتر توان نظامي كشور، عمده توجه خود را صرف شناسايي، بمباران و انهدام مراكز حياتي و حساس مي نمايد و پدافند غيرعامل يكي از بهترين و مطلوبترين راه كارها براي خنثي سازي اين حملات مي باشد.
از اولين گامهاي مؤثر در سازماندهي پدافند غيرعامل كه بتواند طرح ريزي مناسب، برنامه ريزي لازم و اجرايي موفق، اثربخش و كارآ را امكان پذير نمايد تدوين راهبرد آن است. توجه ويژه مسئولين كميته دائمي پدافند غيرعامل كشور نسبت به اين امر مهم موجب گرديد كه تدوين راهبرد پدافند غيرعامل با حضور فعال نخبگان و صاحبنظران در اين موضوع و در قالب كميته هاي تخصصي تدوين گردد.